ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τη στιγμή που ερχόμαστε σ’αυτόν τον κόσμο ξεκινάει ο χρόνος κι η αντίστροφη μέτρηση για το θάνατό μας. Α ναι, πολύ μακάβριο, πεσιμιστικό, κι όμως είναι η πραγματικότητα, όσο κι αν προσπαθούμε να τ ο θάψουμε βαθειά μέσα μας.Είσαι νέος, δε σκέφτεσαι το θάνατο, νομίζεις πως έχεις χρόνο κι αυτή η ζωή δεν τελειώνει για σένα. Και τα χρόνια περνούν. Ώσπου φτάνει μια μέρα, που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι θνητός, ότι τα χρόνια κυλάνε σαν νερό, ότι γερνάς. Τότε είναι που κοιτάς πίσω και κάνεις έναν απολογισμό. Για όλα αυτά που έκανες, που δεν έκανες, που ήθελες να κάνεις και δεν μπόρεσες, απέτυχες ή ανέβαλλες για μετά. Και το μετά, το μετά δεν ήρθε ποτέ.Και κάπου εκεί σε πιάνει πανικός, νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι, η ανάσα σου λιγοστεύει, απελπίζεσαι. Τίκ Τόκ, Τίκ Τόκ, μόνο αυτός ο ήχος τριγυρίζει στ’αυτία σου πλέον. Η ζωή σου περνάει γρήγορα μπροστά στα μάτια σου, στιγμές, συναισθήματα, άνθρωποι που έφυγαν, που έμειναν μέχρι τώρα ή που απλά έκαναν ένα πέρασμα στο δικό σου έργο ζωής. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι. Και συνειδητοποιείς ότι κι εσύ κομπάρσος ήσουν στη δική σου παράσταση ζωής.Και τότε, καταλαβαίνεις ότι η αυλαία δεν έπεσαι ακόμα, ο χρόνος κυλά κι εσύ είσαι ακόμα εδώ όρθιος και μπορείς να αλλάξεις τα πάντα. Βαθειά ανάσα και ξεκινάς από τώρα την παράσταση σου. Το σενάριο δικό σου, οι πρωταγωνιστές, οι κομπάρσοι, ακόμα και οι θεατές θα είναι αυτοί που εσύ θα διαλέξεις. Το πού, το πώς, όλα σκηνοθετημένα από σένα. Μέχρι να πέσει η δική σου αυλαία, ακόμα κι αν αυτό συμβεί σύντομα, θα σου αφήσει στο τέλος ένα γλυκό χαμόγελο.