ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εννοείται ότι συνηθίζεται, το τραπέζι μετά από κηδεία έχει ως κύριο πιάτο το ψάρι (ιχθύς και τα σχετικά). Είναι αρχαίο έθιμο, από τα νεολιθικά χρόνια, αν θυμάμαι καλά, η οικογένεια έτρωγε πάνω από τον τάφο του αποθανόντα.

Ναι είναι συνηθισμενο όπως και επίσης μπορείς να δεις αντίστοιχα τραπεζωματα στις σαράντα μέρες η μετα απο 1 χρόνο από το θάνατο η και μετά από χρόνια όταν οι συγγενείς ξεθαβουν τον νεκρό και τοποθετούν τα οστά στο οστεοφυλακιο.Παρόλο που γνωρίζω καλά αυτές τις τακτικες παντα με προβληματίζουν γιατί στο μυαλό μου τα τραπεζωματα έχουν θεση σε μεγαλες χαρες.ποιος θέλει να φάει τον αγλεορα σε ένα στενάχωρο γεγονός και να καλέσει τόσο κόσμο ξοδεύοντας χρήματα;Για την ψυχή του θανόντος είναι η απάντηση αλλά η γνώμη μου είναι πως οι ζωντανοί είναι με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς.Δε χρειάζεται κάτι που θα θυμίζει έστω και στο ελάχιστο πάρτυ κλείνοντας τραπέζια και περιμένοντας κόσμο ξοδεύοντας χρήματα για κάποιον που δεν υπάρχει σ αυτή τη ζωη

Κ στην Αθήνα γίνεται. Εχω παει σε αρκετά. Υπάρχει κ η λογική οτι το τραπεζι ειναι πλούσιο κ άφθονα σαν τον εκλιπών.

Συνηθίζεται, ειδικά στην επαρχία.