ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οχι ο σεβασμός δεν κερδίζεται,γιατί τον δίνεις υποχρεωτικά έστω 1 φορά,την πρώτη φορά που γνωρίζεις έναν άνθρωπο.Άν δεν τον δώσεις έστω την πρώτη φορά αυτό δείχνει ότι είσαι εγωίστής και σνόμπ και ειλικρινά αν δεν υπάρχουν άσχημα προηγούμενα με το συγκεκριμένο άτομο,δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην δείξεις σεβασμό.Μετά την πρώτη γνωριμία απλά ή συνεχίζεις να συντηρείς τον σεβασμό αν νιώθεις ότι αξίζει σε αντίθετη περίπτωση δεν ξαναδίνεις.Άρα ο σεβασμός ή υπάρχει και διατηρείται ή χάνεται,δεν κερδίζεται.Η εμπιστοσύνη είναι που κερδίζεται ή χάνεται.

Νομίζω οτι δεν είναι μόνο θέμα ανατροφής αλλά και το οτι με τον καιρό μαθαίνουμε πώς να χειριζόμαστε καταστάσεις στις οποίες δε μας σέβονται.. Πχ μπορεί να αντέδρασα κάπως επειδή όντως πίστευα οτι ο τάδε είχε το δικαίωμα να μου την πει αφού δεν αξίζω, αλλά με τον καιρό να δω οτι αξίζω, και πλέον η γνώμη του τάδε να μου είναι τόσο αδιάφορη, επομένως να χειριστώ διαφορετικά την κατάσταση και να αρχίζω να έχω όρια σχετικά εμ το τι δέχομαι και τι όχι..

Όλη η παρεξήγηση ξεκινά από την ένδεια λέξεων. Συμπληρώνω σε όσα έγραψε η Ανία πολύ όμορφα ότι λοιπόν αυτό που κερδίζεται είναι η εκτίμηση. Ο σεβασμός είναι αυτονόητος εν μέσω πολιτισμένων κοινωνιών (ακόμα κι εν μέσω αγρίων ζώων εδώ που τα λέμε)

Αυτό που παρέχουμε και δείχνει πολλά για μας είναι η ευγένεια. Αυτή η στάση είναι δική μας επιλογή και δείχνει πράγματα για μας. Ο σεβασμός όπως και η εκτίμηση έχουν να κάνουν και με την εικόνα που πλάθουμε για τον άλλον μέσα μας. Αυτή μπορεί να είναι εντελώς αυθαίρετη ή να έχει φροντίσει ο άλλος να δημιουργηθεί. Οπότε ούτε κερδίζεται ακριβώς, ούτε χαρίζεται αλλά σίγουρα δημιουργείται ή χάνεται στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό που προϋπάρχει ή όχι, είναι ο λεγόμενος αυτοσεβασμός. Ένα άτομο μ' αυτοσεβασμό δεν παραβιάζει στο άκυρο τα όρια ενός άλλου ούτε κι επιτρέπει να του τα παραβιάζουν. Κοινώς, δεν μας φέρονται καλά επειδή είμαστε καλοί αλλά επειδή είναι καλοί ή άσχημα επειδή είμαστε κακοί( όταν έστω δεν υπάρχει κάποιο προηγούμενο αδικίας) αλλά επειδή αυτοί δεν ξέρουν να συμπεριφέρονται. Άρα όταν πάψουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε τόσο επιδραστικοί στους άλλους( είτε θετικά είτε αρνητικά) θα κρίνουμε ορθότερα που πρέπει να μένουμε ή φεύγουμε και δεν θα κοιτάμε να κερδίσουμε τον σεβασμό από ένα άτομο που είναι εξαρχής ασεβές κι αγενές.