__________________
1.
Καλημέρα αγαπημένη Α,μπα! Να χαίρεσαι το αμπάκι και να είναι τυχερό!
Έχω ένα πρόβλημα. Το εδώ και 4 χρόνια αγόρι μου απέκτησε πέρυσι με την οικογένεια του ένα σκυλάκι, εντελώς τυχαία, έστω την Χ. Ένα 8μηνο μετά, έπειτα από δική μου πρόταση (δωρίζονταν από γνωστό μου) με την σύμφωνη γνώμη και επιθυμία όλων των εμπλεκόμενων, πήρανε ένα ακόμη σκυλάκι. Και αυτό ζούσε με την δική του οικογένεια (έχουν κατάλληλη οικία εκτός πόλης) αλλά ήταν κάπως πιο δικό μας, με την έννοια ότι το είχαμε αρχικά εγώ και αυτός στην πόλη όσο ήταν κουτάβι λίγων μηνών και το φροντίζαμε σαν να ήταν παιδάκι, που ήταν δηλαδή, μιας και ήταν πολύ αδύναμο όταν το υιοθετήσαμε. Να μην τα πολυλογώ το δεύτερο αυτό σκυλάκι, ονόματι Τ, το αγαπώ πολύ! Είναι αξιολάτρευτο, τόσο εξαιτίας της εξωτερικής του εμφάνισης όσο και του καλού του χαρακτήρα. Όλοι ξετρελαίνονται με αυτό αμέσως. Η Χ. από την άλλη είναι από τα μικρόσωμα σκυλάκια που γαβγίζουν όλη την ώρα σε όλους και σε όλα και είναι πολύ νευρικά και καθόλου φιλικά. Παρ' όλα αυτά, στην αρχή, την αγαπούσα και αυτή σαν κατοικίδιο μου. Τώρα όμως, τώρα, νιώθω λίγο γελοία και 5 χρονών που κατέληξα να μισώ ένα σκυλάκι. Αλλά να, συνέχεια κάνει bullying στην Τ. Η Τ . όταν ήταν κουταβάκι έτρεμε ολόκληρη και εγώ ανησυχούσα μην γίνει φοβητσιάρικο αν και μεγαλόσωμο σκυλί. Τώρα που μεγάλωσε λίγο ανταποκρίνεται στον καυγά και γίνεται το έλα να δεις (μέχρι το πρώτο αίμα αν τις αφήναμε). Τους καβγάδες τους προκαλεί πάντα η Χ (τρώει από το κουπάκι της Τ, καταλαμβάνει τον χώρο της, ζηλεύει αν την χαϊδέψουν, ενίοτε δίχως λόγο). Με όσους κτηνιάτρους και εκπαιδευτές μίλησα είπαν ότι και το πρώτο σκυλάκι να είχατε μόνο πρέπει να το μαλώνετε όταν παραφέρεται για λόγους πειθαρχίας και εκπαίδευσης. Πόσο μάλλον τώρα που είναι δύο. Οι γονείς του όμως, που όπως καταλαβαίνεις είναι και οι κύριοι ιδιοκτήτες, δεν το κάνουν. Από όσο έχω νιώσει έχουν περισσότερη αδυναμία στην Χ. και οτι και να γίνει θα την πάρουν αγκαλιά αντί να την τιμωρήσουν, όπως όλοι συστήνουν. Εγώ νιώθω να μου πειράζουν το παιδί (μην γελάς) και κάθε φορά εκνευρίζομαι. Έχουμε μεν καλή σχέση αλλά δεν μπορώ να τους κατσαδιάζω κάθε φορά που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο διότι νομίζω είναι προφανές ότι έχω τον τελευταίο λόγο στην εκπαίδευση και της Χ. και της Τ. (και είναι και μεγάλοι άνθρωποι οι γονείς του). Και τελος πάντων είναι φυσικό και επόμενο να έχουν τον λόγο οι άνθρωποι με τους οποίους ζουν οι σκύλοι και οι οποίοι καλύπτουν όλα τα έξοδα αυτών. Συνεισφέρω, φέρνοντας κανένα σακί με σκυλοτροφή όταν πηγαίνω αλλά εννοείται ότι είναι μια φιλική χειρονομία συγκριτικά με το σύνολο των εξόδων. Το αγόρι με υποστηρίζει αλλά λέει και αυτό ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα μυαλά των δικών του εφόσον ήδη τους έχει μιλήσει για αυτό το θέμα τόσες φορές. Όταν με βλέπει να στεναχωριέμαι μετά από τέτοια περιστατικά, συνήθως ξανά μιλάει αλλά δεν αλλάζει τίποτα. Όταν είμαστε μόνοι με τα κατοικίδια (για καμμιά βδομάδα κάθε δύο μήνες περίπου) προσπαθούμε να έχουμε πειθαρχημένα και τα δύο ζώα εξίσου.
Πρέπει να συμφιλιωθώ έτσι δεν είναι? Και μάλλον υπερβάλλω και πρέπει να φέρω την κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις? Ευχαριστώ που φιλοξενείτε το παρανοϊκό μου πρόβλημα!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν δεν μπορείς να προτείνεις να πάρεις την Τ. στο δικό σου σπίτι και να γίνεις εσύ ο κηδεμόνας της, δεν ξέρω πώς μπορείς να επιβάλεις την δική σου άποψη ανατροφής σε άλλους ανθρώπους. Όσο δίκιο κι αν έχεις. Ως υποκατάστατο μπορείς να προτείνεις να πληρώσεις εκπαιδευτές και για τα δύο σκυλάκια για ένα διάστημα.
__________________
2.
έχω κολλήσει με το netflix. έχω παρατήσει τη γυμναστική, μετά τη δουλεια τρέχω σπίτι και αράζω μέχρι που θα με πάρει ο ύπνος. ΣΚ προτιμώ παρά να βγώ να κάτσω με τις πυτζάμες και να ξεκινήσω με suits, να συνεχίσω με house of cards και καμια ταινία στο ενδιάμεσο. έχω γίνει τόσο τεμπέλα ή είναι η ευκολία του δεν κατεβάζω τίποτα τα έχω όλα (σειρές, ταινίες) στα πόδια μου ?
- ανάθεμα την ώρα που πλήρωσα συνδρομή στο netflix
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα σου περάσει, αλλά να συμπληρώσω ότι αυτά που βλέπεις δεν είναι χάσιμο χρόνου. Είναι πολύ ωραίες σειρές που ακονίζουν το μυαλό (εντάξει το house of cards περισσότερο, αλλά και το suits πολύ καλό είναι). Αν έβλεπες μόνο ταινίες, θα είχες λιγότερες τύψεις. Η νέα τηλεόραση είναι το καλό σινεμά.
__________________
3.
Αμπά, παράπονο δεν έχω. Πιστός είναι, με υπολογίζει, άψογος στη συμπεριφορά, συνεπής, βασίζεσαι, δεν είναι αέρας. Αλλά δεν τον νιώθω να κόβει φλέβα ρε Αμπά. Και ο εγωισμός μου πλήττεται.
- Lex
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εσύ κόβεις; Αν όχι, τότε εγωισμός σου κρέμεται από μεταξωτή κλωστή, και αυτό είναι δικό σου πρόβλημα. Ούτε δικό του, ούτε της σχέσης.
__________________
4.
Τώρα τελευταία έχω παρατηρήσει 2 πράγματα που νομιζω με κάνουν να φαινομαι «κακιά» στην παρέα. 1)Δεν μπορώ τα άλλα λέω και άλλα κάνω. Για παραδειγμα φίλη που την ξερω χρόνια ακομα και για μικροπραγματα καποια γεγονοτα τα αλλαζει. Δε γινεται να λες στην παρεα «παίζω χρόνια τένις» ενώ ξέρω ότι εχει παίξει μόνο 2 φορές, «μόλις καταλαβα ότι δεν είναι καλο αγορι έφυγα» ενώ μαζί τα ζούσαμε πριν 2 χρονια και μου τα έλεγε ότι έφυγε μετα από 5 μήνες ενώ το προσπαθούσε με νυχια κι με δόντια και δεν εβλεπε ότι την γραφει, αφου αυτος την εγραψε μια και καλη. Μια άλλη φίλη τα τελευταια 3 χρόνια στην παρέα κάθε τρίμηνο λέει «τον άλλο μηνα θα φύγω θα παω Αθηνα να βρω δουλεια, δεν θα ειμαι εδώ να βγαινουμε» και δεν εχει στειλει ούτε ένα βιογραφικό. «τρελαίνομαι για εκδρομές» και αν προτεινεις μια εκδρομη μιση ωρα μακρια πάντα λένε όχι. Εγω πώς να αντιδρασω σε αυτά τα μικροπραγματα; να τα διορθώσω; με νευριάζουν γιατι προσπαθω να ειμαι παντα φειδωλη στις δηλωσεις μου γιατι δεν μου αρεσει άλλα να λεω και αλλα να κανω 2) έχω παρατηρήσει ότι φίλες μου έχουν την τάση να κουτσομπολεύουν άλλες φίλες/ους τους με άσχημα λόγια αλλά να κανονίζουν διακοπές μαζί τους και όταν έρχονται στην παρεα τους συμπεριφερονται λες και είναι οι καλυτεροι φίλοι τους, ενώ την προηγουμενη μερα τους εκραζαν. Με κάνει να σκεφτομαι τι λενε για μενα πισω από την πλατη μου. Τι πιστεύεις; Χρειάζεται να αλλάξω φίλους ή συμβαίνει και σε άλλους;
- ταπεινή
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δηλαδή αν σου πούμε ότι συμβαίνει και σε άλλους, δεν χρειάζεται να αλλάξεις φίλους;
__________________
5.
Εάν παρακολουθώ πειρατικές ταινίες, οι συντελεστές των ταινιών κερδίζουν/χάνουν/δεν επηρεάζονται οικονομικά; (Εννοώ άμεσα να κερδίζουν ή χάνουν, όχι όταν π.χ. χάνουν χρήματα γιατί εγώ δεν πήγα να δω την ταινία στον κινηματογράφο και την είδα δωρεάν από το σπίτι μου).
- Δεν έχω ιδέα
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πριν σου απαντήσω θα ήθελα πολύ να ξέρω αν θεωρείς ότι το να χάνουν έμμεσα είναι ΟΚ.
__________________
6.
Αγαπητή Λένα καλησπέρα! Από τα ανθρώπινα ελαττώματα για μένα το χειρότερο είναι η αχαριστία. Θεωρώ πώς κρύβει στη βάση της ένα κάρο άλλα ελαττώματα (όπως εγωισμός, παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης, εγωκεντρισμός, απληστία κα). Είναι το μόνο πράγμα, μετά το μισογυνισμό, που δεν συγχωρώ με τίποτα. Αυτή είναι η αποψάρα μου. Πες μου κι εσύ τη δικιά σου. Να είσαι καλά :)
-ασυγχώρητη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο μισογυνισμός δεν είναι ελάττωμα, και από τα ελαττώματα δεν θα έβαζα την αχαριστία πρώτη. Είναι από τα ελαττώματα που λειτουργούν σχετικά, γιατί για να θεωρήσουμε κάποιον αχάριστο, πρέπει να συμφωνήσουμε και στο σε ποιον πρέπει να χρωστάει ευγνωμοσύνη, και εκεί είναι αρκετά πιο περίπλοκα τα πράγματα. Όλα τα ελαττώματα κρύβουν πίσω τους άλλα ελαττώματα. Επίσης αν κάποιος είναι αχάριστος δεν σε βλάπτει άμεσα – τι αλλάζει στην δική σου ζωή; Ενώ αν είναι νάρκισσος, τσιγκούνης, εγωιστής, όλα αυτά σε επηρεάζουν άμεσα. Δεν ξέρω. Από ελαττώματα, γούστα είναι αυτά.
_________________
7.
Καλημέρα Λένα και σχολιαστές! Αδέρφια βοηθάτε!
Λοιπόν, νομίζω ότι πάσχω από σύνδρομο "I don't wanna miss a thing". Έχουμε υπ' όψη τι λέει το τραγούδι; Ε όταν κοιμάμαι μαζί με κάποιο σύντροφο δυσκολεύομαι άααααπειρα να κοιμηθώ. Ενώ νυστάζω, πεθαίνω, και νιώθω πως έχω βολευτεί και νιώθω τρομερά ευχάριστα που κοιμάται κάποιος δίπλα μου, ή που με έχει αγκαλιά δεν μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα. Είναι λίγο σαν να συγκεντρώνομαι πάνω στην αναπνοή του άλλου (πράγμα που για μένα λειτουργεί υπνωτικά, παλιά αν είχα αϋπνίες όταν ήμουν διακοπές με τη γιαγιά συγχρόνιζα την αναπνοή μου με το ροχαλητό της και κοιμόμουν αμέσως) ή απλά με ενοχλεί το άγνωστο περιβάλλον (;) το οποίο μάλιστα δεν νιώθω να με ενοχλεί. Μπορεί να μου πεις, να είναι και θέμα συνήθειας, καθώς δεν είχα πολλές μακροχρόνιες σχέσεις για να πεις ότι κοιμάμαι συχνά με κάποιον και το έχω συνηθίσει.
Για να καταλάβεις με τον πρώην μου κοιμηθήκαμε πρώτη φορά μαζί μετά από 8 μήνες σχέσης. Ήμασταν σε διακοπές οπότε κάθε βράδυ κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Αυτός, εν τω μεταξύ, δεν με αγκάλιαζε καν για να κοιμηθούμε, ούτε ήθελε και να τον αγκαλιάζω εγώ. Τα πρώτα βράδια πρέπει να μου πήρε κανένα τρίωρο άυπνη. Μετά συνήθισα την παρουσία του και κοιμόμουν σαν πουλάκι.
Μετά από αυτό έκανα συνεχώς περιστασιακά πράγματα στα οποία τύχαινε να κοιμηθώ με τον άλλο για κανένα βράδυ. Κάθε φορά που θα ήταν η πρώτη που θα κοιμόμουν με κάποιον θα έκανε τουλάχιστον τρεις τέσσερις ώρες να με πάρει ο ύπνος, ακόμα και στις περιπτώσεις οι οποίες δεν μου προκαλούσαν συναισθήματα, οπότε έπαιρνα τις αποστάσεις μου. Με κάποιον κοιμηθήκαμε και σε χωριστά κρεβάτια και πάλι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Με δύο τύπους με τους οποίους το πράγμα είχε τραβήξει χρονικά πολύ παραπάνω, πάλι δεν κοιμόμουν.
Τώρα που έχω ξεκινήσει κάτι με έναν καινούριο άνθρωπο ο οποίος ομολογουμένως με ελκύει στ' αλήθεια πολύ, ίσως νιώθω ερωτευμένη (αν και στην παρούσα φάση το ενθουσιασμένη είναι πιο λογικό) και που νιώθω πολύ όμορφα και στο χώρο του, πάλι δεν κοιμάμαι. κάποια βράδια έχω καταφέρει να κοιμηθώ κανένα δίωρο και κάποια άλλα καθόλου.
Να σημειώσω δύο πράγματα:
Στο δικό μου χώρο δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να κοιμηθώ με άλλον (δεν μπορώ, μένω με τους γονείς μου και ενώ ξέρουν ότι έχω σχέσεις γενικά δεν θα τους άρεσε να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο "κρεβατωμένοι" με κάποιο σύντροφο-ακόμα και σε περίπτωση φιλοξενίας για ύπνο).
Οι δικοί μου δεν συμφωνούν με τον τρόπο που κινούμαι στα ερωτικά μου, οπότε πλέον δεν μιλάω ποτέ για το που είμαι, λέω ότι κοιμάμαι στην κολλητή μου πχ. Δεν υπάρχει τρόπος να ανακαλύψουν που είμαι, και εγώ δεν νιώθω συνειδητά αγχωμένη για κάτι τέτοιο. Η δε μάνα μου, συνήθως διαφωνεί εντελώς και με τους συντρόφους, ακόμα και αυτούς που είναι πιο μόνιμοι, και αρχίζει τη μίρλα. αν και το περιεχόμενο των λεγομένων της δεν με απασχολεί πλέον καθόλου, η μίρλα της δεν παλεύεται και δεν υπάρχει ευγενής τρόπος αντιμετώπισης από μέρους μου ώστε να σταματήσει. τους έχω δοκιμάσει όλους έναν έναν και δεν πετυχαίνει, οπότε βάζω μπροστά τις μεγάλες δυνάμεις. Με στεναχωρεί να πρέπει να αντιμετωπίσω ανθρώπους με σκληρότητα και αγένεια, πόσο μάλλον τη καημένη τη μανούλα μου, που δεν φταίει σε κάτι απλά ανησυχεί η φουκαριάρα ε και τι να κάνουμε, είναι ΠΟΛΥ ισχυρογνώμων για να μη μιλήσει, ή να την "ξεφορτωθείς εύκολα και ευγενικά" ακόμα και με ένα "θα τα πούμε άλλη ώρα γιατί τώρα έχω μια σοβαρή δουλειά που πρέπει να τελειώσω".
Μήπως φταίνε όλα αυτά; Είναι θέμα για ψυχολόγο; Μήπως όταν με το καλό μετακομίσω σε δικό μου σπιτάκι, φωνάζω εκεί τα γκομενάκια θα λυθούν όλα μου τα προβλήματα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όπως το βλέπω εγώ απ' έξω, δεν έχεις κάνει μακροχρόνιες σχέσεις, δεν έχεις τον δικό σου χώρο, όποτε πολύ λογικά δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς με κάποιον που δεν ξέρεις καλά στο ίδιο κρεβάτι. Με έναν από αυτούς σε τρία βράδια τα κατάφερες, άρα μια χαρά είσαι. Για κάποιο λόγο σου φαίνεται αυτό αξιοσημείωτο; Τότε είναι για ψυχολόγο αν πιστεύεις ότι είναι για ψυχολόγο. Έκανες μια προέκταση που δεν θα σκεφτόμουν να κάνω επειδή όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, και είναι ενδιαφέρουσα. Χρειάζεται κουβέντα, βέβαια, για να αναλύσεις περισσότερα μέσα σου τι σημαίνει ο ύπνος για σένα και γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο που δεν μπορείς να κοιμηθείς εύκολα όταν είσαι με κάποιον στο ίδιο κρεβάτι. Γιατί πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είναι εύκολο;
σχόλια