‘‘Α, μπα’, φοβάμαι μήπως χάσω την ψυχή μου

‘‘Α, μπα’, φοβάμαι μήπως χάσω την ψυχή μου Facebook Twitter
35

________________
1.


Τελικα απο δημοσιες τουαλετες τι μπορει να κολλησεις?- εισαι υπεροχη!


Φοβίες.

:)

________________
2.


Χαίρεται!! Έχεις καμία καλή ισπανική ταινία να προτείνεις?- Χριστίνα


Είμαι σίγουρη ότι οι αναγνώστες μας θα μας διαφωτίσουν. Παιδιά, πείτε!

________________
3.


Α, μπα καλησπέρα. Ποία είναι η γνώμη σου για τους Cypress Hill?? Δεν ακούω ραπ αλλά προσπαθώ να καταλάβω αν αυτά που παρουσιάζουν στους δίσκους τους είναι έτσι..- TsiKou


Κάτσε να πεταχτώ μέχρι το 1995 να σου πω.

______________
4.


"Αγαπητή α μπα, στην φωτογραφία της ερώτησης 9, στις 09/02/2013, ποια πόλη είναι αυτή;
Keep writing!Είσαι πραγματικά απολαυστική!"- Θέλω-να-τα-ξέρω-όλα


Το Σικάγο! Ευχαριστώ πολύ!

________________
5.


"Αγαπητή Α, μπα;

Ξέρεις πόσο βρώμικο είναι το κάτω μέρος των παντελονιών, ας πούμε το ρεβέρ ; Δεδομένου ότι συχνά ακουμπά και στο πάτωμα (π.χ. στην τουαλέτα). Πρέπει να πλένω τα χέρια μου αφού το πιάσω ;

Ευχαριστώ."- fedora


Γιατί το πιάνεις;

________________
6.


"Αγαπητή Α,μπά,
εκεί στο L.A. που είσαι μήπως κατά τύχη έχεις πετύχει πουθενά τον Tim Curry; Αν τον πετύχεις θα μας πεις εντυπώσεις; Του 'χω μεγάλη αδυναμία."- Mafalda

Πώς γέρασε έτσι! Αχ, περνούν τα χρόνια...

________________
7.

"Α, μπα μου, εγώ πάλι!

Στη στήλη της 17/01/2013 είχες βάλει ένα link για το Μάρκο Αυρήλιο, αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι μόνο τα 6 πρώτα βιβλία. Μήπως έχεις καμιά καβάτζα και για τα υπόλοιπα 6?

Αν και δεν ήμουν τριτοδεσμίτισσα και δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν από αρχαία-λατινικά, νομίζω σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία αναγνωρίζουμε την αξία κάποιων κειμένων που διαβάζουμε μόνο τα SOS στα σχολικά μας χρόνια (και στο Παν/μιο).

Φιλιά!"= Εξαρτάται-ποιον-ρωτάς

Άπαντα λέει. Δεν το εννοεί;

________________
8.


Γεια σου Α, μπα! Με εκνευρίζουν οι γείτονες... Πολύ όμως! Πάρα μα πάρα πολύ! Μένω σε πολυκατοικία και πραγματικά σέβομαι τις ώρες κοινής ησυχίας και τους κοινόχρηστους χώρους. Αλλά συγκεκριμένοι κατηγορούν συχνά και εμένα και άλλους για φασαρία και ότι άλλο φανταστείς και είναι συνέχεια αγενείς! Πως πρέπει να τους αντιμετωπίσω; Και κυρίως πώς να μην αφήνω να με επηρεάζουν και να μου ρίχνουν τη διάθεση τόσο ασήμαντα περιστατικά από ασήμαντους για εμένα ανθρώπους;- Smile

Τρομοκρατία στην τρομοκρατία! Κόλλησε ένα χαρτί απέναντι από τον τοίχο τους που να λέει «ξέρω τι κάνεις. Αν δεν σταματήσεις θα σε καταγγείλω». Κάτι θα κάνουν, δε μπορεί.

________________
9.


Α, μπα λατρεύω τη στήλη σου! Γιατί με ενδιαφέρει τόσο πολύ η γνώμη των άλλων σε κάποια θέματα; Έχω τόσο χαμηλή αυτοπεποίθηση; Πώς να την ξαναβρώ;- ψάχνοντας


Σε ενδιαφέρει γιατί μέσα από τη γνώμη των άλλων σχηματίζεις γνώμη για τον εαυτό σου. χρειάζεται πολλές γνώμες και πολύς κόσμος για να συμπληρώσεις την εικόνα. Αυτό δε σημαίνει χαμηλή αυτοπεποίθηση. Χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι όταν ζητάς την αποδοχή από ανθρώπους που δεν εκτιμάς ή από αυτούς που ξέρεις ότι σε έχουν απορρίψει.

________________
10.


"Αγαπητή, Α,μπα
...Εγώ αυτόν τον άντρα ερωτεύτηκα τρελά, τον άντρα που ενώ ήταν πιστός στη σχέση της ζωής του(σχέση 10 χρόνια, γάμος 5 χρόνια, 2 παιδιά 2,5 και 5 χρόνων) η γυναίκα του ουσιαστικά (όχι πρακτικά) τον εγκαταλείπει αφού πριν 2 χρόνια του δηλώνει ότι δεν είναι ερωτευμένη πια μαζί του, τον βλέπει σαν πατέρα, σαν αδελφό και θέλει να ξαναζήσει τον έρωτα.....αυτός ήρθε κοντά μου πριν 6 μήνες (πρώτη απόπειρα να σχετιστεί με άλλη γυναίκα, όπως δηλώνει, μετά από 10 χρόνια πίστης στον γάμο του) και έκτοτε μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο βίωσα μέσο αυτού την κατάσταση αφού μιλάμε κάθε φορά που η γυναίκα του βγαίνει έξω βράδυ και αυτός μένει σπίτι με τα παιδιά. Δεν φεύγει από την σχέση παρά την ψυχοφθόρα κατάσταση γιατί αν το κάνει νιώθει ότι έτσι εγκαταλείπει τα παιδιά και μάλλον περιμένει(ή φοβάται?) να τον χωρίσει η γυναίκα του, μέχρι την στιγμή που συμβαίνει το αναπάντεχο: έρχεται πριν λίγες μέρες και πέφτει στα πόδια του ζητώντας του να την συγχωρήσει ομολογώντας εξωσυζυγικές σχέσεις,...αυτή ήταν και η στιγμή που κατάλαβα πόσο τρελά είμαι ερωτευμένη μαζί του, η στιγμή που φοβήθηκα ότι θα τον χάσω, γνωρίζοντας την αδυναμία που έχει στην οικογένεια του...παρ΄ όλα αυτά διατήρησα την ψυχραιμία μου και του δήλωσα ότι αυτή είναι η ευκαιρία του να έχει πάλι την οικογένεια του και ότι εγώ σε αυτή τη περίπτωση αποχωρώ...συνεχίζει και μου τηλεφωνεί (δεν συναντιόμαστε γιατί ζούμε σε διαφορετικές πόλεις )...θα ήθελα να βρω την δύναμη να τον ξεκόψω (μήπως και διασώσω κάτι από τον εαυτό μου) γιατί ξέρω ότι κάποια στιγμή θα το κάνει αυτός, αλλά μου είναι αδύνατον.
Τι μου προτείνεις? Εκτιμώ την γνώμη σου, γνωρίζοντας ότι ο κυνισμός είναι συνδυασμός ευστροφίας και υγιούς ευαισθησίας, του οποίου είμαι υπέρμαχη αλλά έχω χάσει....οι άπειρες ψυχολογικές αναλύσεις και ερμηνείες (με φίλους) δεν βοηθάνε..."- Depi


Με πόσες παραλλαγές έχουμε ακούσει αυτή την ιστορία; Είναι το δημοτικό τραγούδι της σύγχρονης εποχής.


Δεν τον κρατάνε τα παιδιά, καλό μου παιδί. Δε θέλει να χωρίσει επειδή δεν θέλει να χωρίσει επειδή δε θέλει να χωρίσει. Γιατί να θέλει; Είναι μια ιστορία επίπονη, χρονοβόρα και με τεράστιες επιπλοκές.


Εσύ, πάλι, δεν είσαι ερωτευμένη. Σκας επειδή φάνηκε ότι χάνεις το έπαθλο μέσα από τα χέρια σου – έπαθλο που το διεκδικεί κι άλλος, είναι τρεις φορές έπαθλο. Γι' αυτό «συνειδητοποίησες» τον έρωτα όταν κατάλαβες ότι πάει, φεύγει το πουλάκι. Σύνελθε.

________________

11.


Αγαπημένη μου Λένα, την προηγούμενη φορά σου είχα στείλει μία ερώτηση, στην οποία είχες-μεταξύ άλλων- απαντήσει το εξής: ᾽᾽Αχ όταν στέλνετε αληθινά προβλήματα πελαγώνω.᾽᾽ Η ειρωνία όμως της ζωής ξέρεις ποια ήταν; Ενώ εσύ άφησεις το γνωστό σου (λατρεμένο) σαρκασμό στην άκρη, γιατί θεώρησες το πρόβλημά μου κανονικό πρόβλημα, την ημέρα που μου απάντησες-σχεδόν 1,5 μήνα μετά την αποστολή της ερώτησής μου- είχε μόλις φύγει από τη ζωή ένας πάρα πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, ένας σπάνιος άνθρωπος, από τους λίγους που συναντούμε σε αυτήν τη ζωή ή μπορεί και να μην τους συναντήσουμε ποτέ. Anyway, εκείνο το ξημέρωμα, όντας σε μια κατάσταση που ας μην την περιγράψω καλύτερα και βαρύνω την ατμόσφαιρα, μπήκα στη στήλη σου για να ξεχαστώ και διάβασα και την απάντησή σου. Γελούσα με τον εαυτό μου, γιατί πραγματικό πρόβλημα δεν ήταν ούτε εκείνο που σου είχα γράψει τον Οκτώβριο. Πρόβλημα είναι να χάσεις μέσα σε ένα λεπτό ό,τι αγαπούσες βαθιά. Πρόβλημα είναι ότι παλεύω να μάθω να ζω με αυτήν την απώλεια. Αυτά, έτσι γιατί ήθελα να στα πω. Τώρα η ερώτησή μου είναι η εξής: Μεταπτυχιακό σε top ξένο πανεπιστήμιο, που όμως το αντικείμενό μου φαίνεται απίστευτα βαρετό; Μη με ρωτήσεις γιατί έκανα αίτηση για να εξειδικευτώ σε κάτι που μου φαινόταν βαρετό. Πιο πολύ για να δοκιμάσω την τύχη μου, αφού δεν πίστευα ότι θα με δεχθούν καν. Ή μεταπτυχιακό σε άλλο πανεπιστήμιο, που είναι και αυτό καλό, αλλά όχι το καλύτερο; Και το περιεχόμενο και η πόλη με εξιτάρουν πολύ! Σημείωσε ότι το συγκεκριμένο δίλημμα αναφέρεται στο τι αντίκρισμα θα έχει το master μου στην ελληνική αγορά εργασίας, που ως γνωστό μένουν πιο πολύ στο brand name, παρά την ουσία! Σε φιλώ και σε ευχαριστώ!- Μarilyn


Με όλο το σεβασμό και πολύ λυπάμαι, αλλά το να χάνεις ξαφνικά κάποιον δεν είναι πρόβλημα. Δεν είναι, επειδή δε λύνεται. Ο θάνατος δεν είναι «πρόβλημα». Αληθινός όμως είναι, αυτό να λέγεται.


Ακόμα και να ήταν όμως, δεν υπάρχει κλίμακα προβλημάτων που λέει ότι αυτό είναι το ανώτατο πρόβλημα και πιο πάνω δεν έχει (πάντα έχει). Ένα σοβαρό πρόβλημα δεν ακυρώνει τα υπάρχοντα. Μπορείς κάλλιστα να έχεις ταυτόχρονα διάφορα προβλήματα διαφορετικής βαρύτητας, και να είναι όλα «πραγματικά». Δυστυχώς δεν υπάρχει ανώτατο πλαφόν. Όσο πιο πολλούς ανθρώπους γνωρίζεις, τόσο πιο επίπονη πραγματικότητα γίνεται αυτή η αλήθεια. Μη βιάζεσαι να δηλώσεις ότι έζησες "το πραγματικό πρόβλημα". Πρέπει να σέβεσαι τη φαντασία της ζωής.

 

________________
12.


"Γιατί δεν το παίρνω επιτέλους απόφαση να πάω σε ψυχολόγο? Αφού τρώγομαι και κάνω τη ζωή μου μαύρη! Ακόμα πιστεύω πως μπορώ να το διαχειριστώ μόνη μου. Αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά...
Γιατί τέτοιος φόβος για τη συγκεκριμένη ειδικότητα?"- Βλαξ

Γιατί υπάρχει η σιδερένια πεποίθηση ότι η ψυχική ασθένεια είναι αποτέλεσμα κακών επιλογών του ατόμου επειδή «όλα είναι μέσα στο μυαλό», οπότε αν δεν λύνεις μόνος σου τα προβλήματά σου, είναι επειδή είσαι τεμπέλης κι αδύναμος.

Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη η σιγουριά ότι υπάρχει «ψυχή» μέσα μας, κάτι αόρατο και ιερό που καθορίζει τα συναισθήματα μας, που όσο κι αν μαλλιάσει η γλώσσα σου λέγοντας για νευροδιαβιβαστές και ενδογενώς παραγόμενες ουσίες, το σαπούνι σου χαλάς. Πρέπει οπωσδήποτε να μπει και αστερόσκονη στην εξίσωση. Τα ζώδια και η μοίρα είναι αποδεκτές έννοιες, αλλά αν πεις για ισορροπία του εγκεφάλου και φάρμακα, ο τρόμος και η απέχθεια πρέπει να είναι αντίστοιχη με αυτή που ένιωθε ο μεσαιωνικός άντρας όταν του έλεγαν ότι όσο μακριά κι αν περπατήσει, δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει από τη γη. Ο ΣΑΤΑΝΑΣ!

35

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
#10very well said, abba...κι εκτος ολων αυτων, αν υπηρχε τετοια απομακρυνση μεταξυ τους και μαλιστα χωρις δικη του υπαιτιοτητα, δεν θα περιμενε να φυγει η συζυγος για να σου μιλησει. θα σου μιλουσε ελευθερα.το δουλεμα των παντρεμενων προς τις wannabe the next, θα σταματησει οταν αυτες σταματησουν να μασανε...
#2mientras duermes (sleep tight)...απιθανο, απιθανο, αλλα ΑΠΙΘΑΝΟ θριλερακι, πολλαπλων επιπεδων...η ευρωπαικη απαντηση στο "the resident". βγηκαν την ιδια χρονια (2011) και δεν ξερω ποιο προηγηθηκε ,αλλα το ισπανικο ειναι κλασεις ανωτερο και κινηματογραφικα και αισθητικα και φιλοσοφικα..μη το χασεις.
#2 Αν σε ενδιαφέρουν οι ισπανόφωνες, όπως ήδη ειπώθηκε, σου προτείνω το NO (ταινία του 2012, http://www.imdb.com/title/tt2059255/?ref_=fn_al_tt_1) για τα γεγονότα στη Χιλή το 1988. Ο τίτλος "ΟΧΙ" είναι και επίκαιρος! Από πιο παλιές του Αλμοδοβάρ, μου άρεσαν επίσης το "Δέσε με", το "Ψηλά τακούνια" και το "Όλα για τη μητέρα μου" + όλα όσα σου πρότειναν οι φίλοι άνωθεν. Το Εl laberito del Fauno είναι όντως εκπληκτική ταινία, πολύ συγκινητική.
#2Θεωρώντας ότι σε ενδιαφέρουν οι ισπανόφωνες και όχι οι γυρισμένες στην Ισπανία.α)Πας σ'αυτή τη διευθυνση http://www.imdb.com/search/title β)Βάζεις User Rating: 7.5 - 10γ)Number of Votes : 5000- 1000000 (για να μη σου βγάλει τίποτε άκυρες που τις εχει ψηφίσει μόνο η μάνα του σκηνοθέτη)δ)Language: Spanishε)πατάς το Search κατω κάτω κατω στη σελιδαΣυμφωνω με το Nefertiti123 συν το καταπληκτικό Εl laberito del Fauno
Αχ αυτό το τριπλό "επειδή δεν θέλει να χωρίσει" με το ένα να είναι αιτιολόγηση του άλλου μου προκαλεί ένα τόσο τρελό mindfuck αν προσπαθήσω να το πάρω αυτούσιο και να μου το εξηγήσω! Έχει κάπως πλάκα. Σε ευχαριστώ!(έχει αρχίσει και μου σαλεύει μάλλον ε;)
#2: Celda 211, Η θάλασσα μέσα μου, όλος ο Αλμοδοβάρ, Amores Perros, Open your eyes (η αρχική ταινία που μετέπειτα βγήκε σε αμερικάνικο - Vanilla Sky), Rec (θρίλερ ανορθόδοξο και μόνο το πρώτο γτ έχει άλλα δύο), Thesis (θρίλερ). #11: Γνώμη μου είναι να φύγεις κατευθείαν για το καλό πανεπιστήμιο, που σε εξιτάρει κ το αντικείμενο κ το μέρος! Για να μην πω εννοείται!#12: Ήμουν για πολύ καιρό σε παρόμοια φάση, κ όταν το σκέφτηκα ειλικρινά, διαπίστωσα ότι το μόνο που με κρατούσε στο να επισκεφτώ ψυχολόγο, ήταν ότι δεν ήθελα να διαθέσω τα λεφτά μου εκεί (είναι πολλά). Αν δεν έχεις τέτοιο θέμα (κ εγώ άλλες δικαιολογίες έλεγα αλλά αυτό πραγματικά μ' ενοχλούσε), απλά πήγαινε! Εμπειρία. Κ άμα δεν τον γουστάρεις, απλά άλλαξέ τον. Κ μην σκέφτεσαι "τι θα του πω, πως θα ξεκινήσω" κλπ, βλέποντας και κάνοντας είναι το κόνσεπτ. Οι περισσότεροι που πάνε ψυχολόγο στις μέρες μας, δεν γνωρίζουν να του πουν ακριβώς τον λόγο που τον επισκέφτηκαν.
#10 Aγαπητή μου για δύο πράγματα υπάρχει πανανθρώπινη βεβαιότητα:1. Οι άντρες δε χωρίζουν 2. Η γη γυρίζειΓια το 2, διατηρούμε και κάποιες επιφυλάξεις...
στερεοτυπων η συνεχεια.επισης οι αντρες δεν κλαινε,ο νταλαρας ειναι τραγουδιστης,ο θεος ειναι μεγαλος,ολες οι γυναικες ειναι πουτανες,οι μαιμουδες εχουνε δισκοφρενα.
#5 --> Έχω καταλήξει στο εξής: Μπαίνεις στην τουαλέτα (όχι του σπιτιού σου προφανώς, μιας και εκεί ελέγχεις την υγιεινή του χώρου).Σηκώνεις τα μπατζάκια και τα τυλίγεις στο πόδι σου, στο μήκος μιας βερμούδας.Μόλις είσαι έτοιμη να βγεις από το μπάνιο, ΘΥΜΗΣΟΥ να τα ξετυλίξεις! Ειδάλλως, γίνεσαι ψιλό-ρόμπα...Όταν με το καλό επιστρεψεις σπίτι σου, βάζεις το παντελόνι για πλύσιμο ούτως ή άλλως... Σιγά μην ξενοιάσεις με αυτό... Απλώς δεν το σκέφτεσαι όσο είσαι έξω...
Με όλη τη συμπάθεια που σου έχω, νομίζω ότι ο δεύτερος τίτλος της σημερινής σου στήλης ακυρώνει εντελώς την ουσιά αυτών που έγραψα στην ερώτηση 11. Δε ζήτησα ''βραβείο'' μεγαλύτερου προβλήματος, ούτε έγραψα ότι ένας θάνατος είναι το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα που μπορεί να μας συμβεί. Θεωρώ ότι εξέφρασα με αρκετά μεγάλη σαφήνεια τις σκέψεις μου, παρολαυτά, για να το κάνω ακόμα πιο σαφές, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι στη ζωή μας πολλές φορές γκρινιάζουμε για πράγματα μόνο και μόνο για να γκρινιάζουμε. Πρέπει να μας συμβεί κάτι αναπάντεχο, κάτι που να μας ταρακουνήσει προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε τι αποτελεί πραγματικό πρόβλημα και τι όχι. Στη δική μου περίπτωση ήταν ένας θάνατος, σε κάποιον άλλον μπορεί να είναι ένα πρόβλημα υγείας, σε έναν τρίτο η απώλεια του σπιτιού του κ.ο.κ. Δεν τα τοποθετώ στην ίδια αξιολογική κλίμακα. Anyway, σε ευχαριστώ πραγματικά για την απάντησή σου, αλλά νομίζω ότι αυτός ο τίτλος με αδικεί πολύ ως άνθρωπο.Ο λόγος που μπαίνω στον κόπο να σου το γράψω-γιατί θα μου πεις, τι σε νοιάζει εάν σε αδικώ-είναι διότι εκτιμώ πολύ τον τρόπο γραφής σου και σε ακολουθώ χρόνια.
Οι τίτλοι και οι υπότιτλοι των ποστ είναι προβοκατόρικοι, οι ερωτήσεις είναι αφορμή αλλά δεν απευθύνονται σε κάποιον. Προσπαθώ να πείσω τον κόσμο να κάνει κλικ, να δώσω αφορμή για σκέψη, να κάνω και λίγο πλάκα. Για την απάντηση που έδωσα σε σένα, επιμένω, όμως. Αυτό που τη μία θεωρούμε ταρακούνημα, την επόμενη μπορεί να μοιάζει με ακίδα. Δυστυχώς ποτέ δεν ξέρεις που βρίσκεσαι. Ποτέ δεν ξέρεις τι θεωρείς δεδομένο.
Σχετικά με την ερώτηση για το μεταπτυχιακό: έχω πάρει 2 τέτοια, ένα στη Βοστώνη (και εγώ για πλάκα είχα κάνει αίτηση εκεί) και ένα στο L.A από δυνατά σε όνομα πανεπιστήμια. Το όνομα του παν/μίου μετράει όσο και μια louis Vuitton σε ξιπασμένα dinners. Το τι έχει μέσα η "τσάντα σου" όμως, είναι η πραγματική σου περιουσία όταν βγεις από το dinner. Έδωσα 8 χρόνια σπουδών (μαζί με τα μεταπτυχιακά) για να ανακαλύψω τελικά στα 37 μου ότι κέρδιζα αλλονών στοιχήματα. Στα 37 μου σκηνοθέτησα τελικά το πρώτο μου θεατρικό έργο (έμαθα σκηνοθεσία σαν βοηθός και τρέχοντας σε σεμινάρια - αυτές ήταν οι καλύτερες σπουδές μου). Και η παράσταση πήγε ανέλπιστα καλά. Βρες το δικό σου στοίχημα και παίξε. Αν είναι πραγματικά δικό σου, δεν γίνεται να χάσεις.
#2: Θα έλεγα ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ,ειδικά:- "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης"- "Μίλα της" (αγαπημένη μου)- "Volver" Υ.Γ. Όλες ό,τι πρέπει για εξάσκηση ισπανικών!
#12: Πες τα βρε, Α,μπα!Η ψυχική ασθένεια δεν είναι ταμπού,ο άρρωστος δεν είναι μίασμα, η νόσος δεν είναι μεταδοτική!Απλώς, ο όρος "ψυχοπάθεια" προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς από σκοταδιστική άγνοια αιώνων και στο άκουσμά της η λέξη προκαλεί απείρως μεγαλύτερη εντύπωση απ'ο,τι, ας πούμε, η λέξη "καρδιοπάθεια".Στην ουσία πρόκειται για μια ασθένεια του εγκεφάλου (ούτε καν της "ψυχής")και ανάλογα με τη βαρύτητά της αντιμετωπίζεται διαφορετικά, με φαρμακευτική αγωγή ή όχι.Υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε συνανθρώπους μας υποφέρει από κάποιο είδος ψυχικής ασθένειας, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, όμως πολύ λιγότεροι αποφασίζουν τελικά να αναζητήσουν επαγγελματική βοήθεια. Οι υπόλοιποι διάγουν βίο αβίωτο, υποφέροντας σιωπηλά στην ουσία χωρίς λόγο... και κάνοντας δύσκολη τη ζωή και των γύρω τους.
#2: Τσέκαρε αυτές, είναι από τις αγαπημένες μου:- Intacto ( http://www.imdb.com/title/tt0220580/?ref_=sr_1 )- El Orfanato ( http://www.imdb.com/title/tt0464141/?ref_=sr_4 )το 2ο είναι θρίλερ, αν δεν τ'αντέχεις άστο!
Γεια σου Α, μπα. Κατ’ αρχάς σ'ευχαριστώ για την απάντηση! Αν και μάλλον η ερώτησή σου δεν επιδιώκει απάντηση από την μεριά μου, θα σου πω. Το κάτω μέρος του μπατζακιού θα τύχει να το πιάσεις όταν βάζεις ή βγάζεις το παντελόνι, όταν πρέπει να δέσεις τα κορδόνια σου και σ’ εμποδίζει, ή αν κάτσεις σταυροπόδι – αυτό που ο αστράγαλος ακουμπά στο μηρό – και ασυναίσθητα βάλεις το χέρι σου πάνω στον αστράγαλο. Ή γενικά, όταν κάθεσαι με τα πόδια μαζεμένα κοντά στο σώμα, π.χ. οκλαδόν. Τέλος πάντων. Τώρα μου ’χει κολλήσει κι επειδή συνήθως φοράω τα παπούτσια μου στο τέλος πρέπει να ξαναπλένω τα χέρια μου πριν βγω από το σπίτι!Υ.Γ. Είσαι πολύ γλυκούλα στη φωτογραφία που μασουλάς! :)
Για την αστερόσκονη "Isn't it enough to see that a garden is beautiful without having to believe that there are fairies at the bottom of it too?" Douglas Adamsίσως να μην αρκετό, ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν τον αθεισμό τους, μέχρι το τέλος της ζωής τους με την ακεραιότητα του σπουδαίου Χίτσενς για παράδειγμα, ή του Δημήτρη Λιαντίνη βεβαίως
#12 Η ελληνική κοινωνία είναι τόσο συντηρητική μερικές φορές που με τρομάζει. Έχω προσωπική, πικρή εμπειρία πάνω στο θέμα. Θα ήταν τόσο πιο εύκολο να λάβω λίγη βοήθεια όταν τη χρειαζόμουν τόσο απελπισμένα και ήμουν αρκετά μικρή για να αποφασίσω για τον εαυτό μου. Αλλά, όχι "έχεις περάσει τόσα, κάνε υπομονή...όλα είναι μέσα στο μυαλό σου...ξεκόλλα...μην κλαίγεσαι...άλλοι έχουν πιο σοβαρά προβλήματα...πρέπει να είσαι δυνατή εσύ να στηρίξεις και τους άλλους" και άλλα πολλά. Φίλη/ε κάνε τη ζωή σου πιο εύκολη. Αν χρειάζεσαι βοήθεια απλώς ζήτα τη. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν. Η ζωή μας είναι μικρή, ας τη ζήσουμε τουλάχιστον όσο πιο ευτυχισμένοι μπορούμε.