ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.3.2018 | 19:19

Σ' αγαπησα και εγινα κομματια.

Τωρα που ευτυχως, σε εβγαλα για παντα απ την καρδια μου, μου λες πως σου λειπω και πως δεν μπορεις να ανασανεις χωρις εμενα. Εγω να δεις που κοντεψα να σκασω μαζι σου. Που ησουν τοσα πολλα για μενα και τωρα δεν θυμαμαι καν τον ηχο της φωνης σου..... Και φταις εσυ γι αυτο. Περαστικα σου. Εστω και αργα, θα πρεπει να μαθεις να δινεις αξια στον αλλον πριν τον χασεις. Παρτο αλλιως γιατι θα μεινεις μονος. ΚΑΡΑΣΤΑΝΤΑΡ.
4
 
 
 
 
σχόλια
Το ότι ορισμένοι μας πληγώνουν δεν πάει να πει ότι και οι ίδιοι δεν είναι πληγωμένοι, το ότι δυστυχώς για πολύ συγκεκριμένους λόγους η επικοινωνία χάνεται δεν πάει να πει ότι δεν αποκαθίσταται ..Μην νιώθεις αδικημένος/η ..Συμβαίνουν και ατυχίες..Κακή συγκυρία και τα λοιπά και τα λοιπά..Μην το παίρνεις κατάκαρδα..Όλα είναι θέμα σωστής προσέγγισης του πρόβληματος. Έχεις πρόβλημα να το λυσεις, μίλησε το όμορφα και ευγενικά..share, μην το δείχνεις λες και ο άλλος πρέπει να κάνει μαντεψια και να ψυχανεμιστει γιατί αυτός εδώ ο μικρός κύριος ή η μικρή κυρία είναι θυμωμένος/η. Πες με απλά λογακια με θυμώνει αυτό και αυτό αλλά ο θυμός είναι δικός σου..Το ποιες είναι οι αξίες είναι τόσο σχετικό που απλά δεν μπορείς να το γνωρίζεις εκτός και εάν το ρωτήσεις συγκεκριμένα.. κανοντας μία αυτοκριτική και θέτοντας πρώτος/η τα όρια σου αλλιώς άκρη δεν βγάζεις... και μετά στεναχωριέσαι θυμώνεις και τα λοιπά..Το να υποθέτουμε μας οδηγεί σε αδιέξοδα..Καθώς εάν δεν ρωτήσουμε καιγόμαστε απο τα υποθετικά σενάρια του εαυτού μας. Τέλος η πεποίθηση που έχεις και ανέφερες ότι πρέπει να "μάθει" κάτι το άλλο άτομο..Μήπως είναι ότι "ρε φιλαράκι ενδιαφέρομαι για σένα" ;; καθώς η εκπαίδευση είναι δουλειά εκπαιδευτικού και μόνο σε καμία περίπτωση δική σου και πόσο μάλλον στον άνθρωπο που πραγματικα αγαπάς. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι εκεί να το λες και να το δείχνεις και απέφυγε την σύγκρουση δεν θέλουμε να τσακωνόμαστε γιατί μας κάνει λυπημένους.
Πώς γίνεται ν' αγαπάς κάποιον και να το καταλαβαίνεις άμα τον χάσεις; Μήπως κατανοούν την αξία όσων πρόσφερες αν δεν βρουν άλλο διαθέσιμο άτομο να τα προσφέρει; Είμαι της άποψης ότι αν ο άλλος δεν σ' εκτιμάει όταν σ' έχει δεν σ'εκτιμάει ούτε όταν δεν σ' έχει κι ότι απλά τα βρήκε λίγο μπαστούνια στη νέα του πραγματικότητα.
Scroll to top icon