__________________
1.
Γεια σου Αμπα, είσαι μια θεά, και να σου ζήσει η μικρή!!! Θέλω τα φώτα σου για ένα θέμα που έχω. Με τον σύντροφό μου το πάμε για γάμο και ενώ είμαστε μια χαρά έχω μια αμφιβολία για το αν θα καταφέρει με στο όλο θέμα οικογένεια παιδιά. Και εξηγούμαι είναι ιστορικός, και λέκτορας στο τοπικό πανεπιστήμιο, καλός στο ακαδημαϊκό τομέα αλλά δεν έχει δουλέψει ποτέ ούτε μια μέρα σε τίποτα. Με φοβίζει γιατί εγώ προσωπικά πιστεύω ότι οποιαδήποτε δουλειά χτίζει χαρακτήρα, σου μαθαίνει πράγματα που κανένα βιβλίο η πανεπιστήμιο δεν μπορεί. Και εδώ μια παρένθεση, εγώ έχω ένα μάστερ και τρέχω την δική μου επιχείρηση, το λέω με την έννοια ότι δεν σκάβω στα χωράφια. Αλλά έχω κάνει στο μυαλό μου σενάριο, να αρρωστήσει παιδί και ούτε πως να το πάει στο γιατρό να ξέρει. Δεν ξέρω αυτό με τρομάζει σαν προοπτική. Ενώ τον αγαπώ και το κομμάτι που μπορούμε να συζητήσουμε για άπειρα θέματα, και να αναλύει λογικά επιχειρήματα, είναι τα πιο σημαντικά που με τράβηξαν πάνω του. Του το έχω πει και με καθησύχασε ότι μαθαίνει εύκολα και θα διαβάσει ότι βιβλίο υπάρχει για μεγάλωμα παιδιών, αλλά και πάλι δεν έχω ησυχάσει. Μήπως τελικά είναι όλα στο μυαλό μου, και έχω χεστει από το φόβο μπροστά στις ευθύνες μιας οικογένειας και δεν μου φταίει κανείς; Δώστε και σώστε ..
- Μέλισσα σύζυγος και μάνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι λέκτορας στο τοπικό πανεπιστήμιο αλλά δεν έχει δουλέψει ποτέ ούτε μια μέρα σε τίποτα.
Ποτέ. Ούτε μια μέρα. Σε τίποτα.
Ο λέκτορας σε πανεπιστήμιο.
Έχω ακούσει ξανά για απαξίωση των ακαδημαϊκών αλλά πραγματικά εσύ το πήγες σε άλλο επίπεδο.
Ξέρει την άποψη σου για την καριέρα του;
Ως δουλειά εσύ αναγνωρίζεις μόνο τις επιχειρήσεις; Το εργοστάσιο; Ή μόνο την χειρωνακτική; Ή εννοείς ότι οι δυσκολίες χτίζουν τον χαρακτήρα, και αυτός ως λέκτορας δεν ξέρει τι σημαίνει δυσκολία;
Έχω τόσο πολύ εντυπωσιαστεί από αυτό που έχεις γράψει – όχι με την καλή έννοια – που δυσκολεύομαι να πάω παρακάτω.
Αν ο άντρας σου για κάποιο λόγο έχει ζήσει μια προστατευμένη ζωή ή ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που πιστεύεις ότι δεν είναι εξοπλισμένος για τις δυσκολίες που φέρνει μια οικογένεια, ας συζητήσουμε αυτό. Δεν μπορώ να το συζητήσω όμως στη βάση ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ μια μέρα στη ζωή του για τίποτα. Τα επιχειρήματα τα λογικά που θαυμάζεις, η αναλυτική του ικανότητα, αυτά δεν ήρθαν στο κεφάλι του από τη Θεία Φώτιση. Δούλεψε πολύ για να τα αποκτήσει. Και όπως κατάφερε να καταλάβει αυτά, έτσι θα διαβάσει και θα καταλάβει κι άλλα, και περιμένω τη μέρα που θα έχει διαβάσει αρκετά βιβλία ώστε να ξέρει περισσότερα από σένα για την ανατροφή των παιδιών.
__________________
2.
Αγαπητη Λένα και σχολιαστες την καλησπέρα μου.
Παντα με εκανε να απορώ πως για τους ανθρώπους στην συντριπτικη πλειοψηφια τους ειναι τα ταξιδια τοσο σημντικα?
Εγω νιωθω οτι με τα ταξιδια μου δημιουργειται το αισθημα της ματαιοτητας , το οτι ειμαστε ταξιδιωτες της ζωης. Περαστικοι. Και αναλώσιμοι.
Και θα ηθελα να ρωτήσω αγαπητη μου. Για ποιο λογο ειναι τα ταξιδια τοσο σημαντικα .Τι τους αρεσει απο την ταλαιπωρια αυτη( εγω ετσι το βλεπω). Γιατι ολοι οταν τους δινεις λεφτα λενέ´θα παω ενα ταξιδακί´
Και δεν λενε ας πουμε θα αγορασω αυτο ή εκεινο.
Αυτο. Ευχαριστω,
- ταξιδιαρικο πουλι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θέλεις πραγματικά να μάθεις την απάντηση, ή περιμένεις να σου πει κάποιος ότι έχεις δίκιο;
Μόνο στα ταξίδια καταλαβαίνεις ότι είμαστε περαστικοί και αναλώσιμοι; Δεν το σκέφτεσαι όταν πχ περνάς έξω από ένα νοσοκομείο; Όταν περνάει ασθενοφόρο; Όταν βλέπεις μωρά να γελάνε; Οποτεδήποτε άλλοτε;
Τα ταξίδια σου ανοίγουν το μυαλό. Βλέπεις διαφορετική αντιμετώπιση για θέματα που θεωρείς δεδομένα. Από την σήμανση στους δρόμους μέχρι τα ράφια στο σούπερ μάρκετ. Από τον τρόπο που λειτουργούν τα λεωφορεία μέχρι τον τρόπο που φαίνεται ο ουρανός την άνοιξη στο άλλο ημισφαίριο. Αυτό είναι το σημαντικό. Όντως, μέσα από αυτά μερικές φορές συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι στην πιο ωραία, πιο αδικημένη, πιο μαγευτική και κατατρεγμένη χώρα του κόσμου, άλλοτε πάλι μπορεί να χαρείς που ζεις εκεί που ζεις και όχι αλλού. Όντως, το εσωτερικό σου κέντρο μετακινείται. Σε μερικούς αυτό προκαλεί δυσφορία γιατί δεν θέλουν να μάθουν κάτι καινούριο, οι θεωρίες που έχουν ήδη τους φτάνουν. Μερικοί προτιμούν να αγοράσουν κάτι από το να προβληματιστούν κι άλλο για την ματαιότητα. Ευτυχώς όμως για όλους υπάρχει χώρος.
__________________
3.
Αγαπητή Λένα,
Να σας ζήσει το μωράκι!! Όσο σπούδαζα είχα μία φίλη, πολύ καλή. Την βοηθούσα και με βοηθούσε. Αργότερα συγκατοικήσαμε, οπότε δεθήκαμε ακόμα περισσότερο. Οταν τελείωσαν οι σπουδές, αυτά άλλαξαν. Έγω συνάντησα ένα σωρό δυσκολίες χώρισα, απολύθηκα λόγω χρεοκοπίας της εταιρείας, και το κυριότερο πριν εξι μήνες αρρώστησε πολύ βαριά ο μπαμπάς μου. Πέρασα 3 μήνες στην κόλαση. Είδα έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους να βασανίζεται αφόρητα. Μέχρι σήμερα τα πράγματα είναι σοβαρά. Από την άλλη η φίλη μου έχει την δουλειά της, έκανε σχέση με εκείνον που έβαλε στο μάτι, έκανε εξειδικεύσεις στο αντικείμενό μας και πολλά ακόμα. Μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια, χαθήκαμε. Την ένιωσα να απομακρύνεται, την ρώτησα και το αρνήθηκε. Σήμερα έχουμε μια χαλαρή επαφή μέσω facebook, και που και που κανένα τηλέφωνο. Τα προβλήματά μου αυτή τη στιγμή δύο: 1. Έχω μετατραπεί σε έναν κακό άνθρωπο. Δεν θέλω να υπάρχει. Η ύπαρξή της μου υπενθυμίζει το πως θα μπορούσα να είμαι, αλλά δεν είμαι. Συγκρίνομαι! Ξέρω ότι δεν θα έπρεπε, ξέρω ότι είναι άδικο για την ίδια, αλλά δεν το ελέγχω. Από την μία με μαλώνω που δεν έχω καταφέρει τίποτα και από την άλλη για τα αισθήματά μου προς την φίλη μου. Όπότε καταπιέζομαι ακόμα και με την τυπική επαφή. 2. Ο τρόπος της. Κάθε φορά που θα μου μιλήσει φέρεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, ενώ εγώ μετά από όλα αυτά, νιώθω ότι είμαι διαφορετικός άνθρωπος. Αναγνωρίζω ότι φταίμε και οι δύο που χαθήκαμε, αλλά δεν μπορώ να συγχωρήσω πως ήξερε για τον μπαμπά μου και δεν πήρε ένα τηλέφωνο έστω τυπικά. Πριν λίγες μέρες μου ζήτησε να πάμε για καφέ γιατί της έλειψα. Σκέφτηκα ότι ίσως θέλει πάλι κάποια χάρη. Αλλά δεν μπορώ να ασχοληθώ. Από την μία βαριέμαι απίστευτα και από την άλλη έχω γίνει μισάνθρωπος και δεν θέλω να φερθώ άσχημα. Ποιά είναι η γνώμη σου για όλα αυτά; Πως πιστεύεις είναι καλύτερο να αντιμετωπίσω την στάση της φίλης μου;
- devil in disguise
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Λες ότι έχεις μετατραπεί σε κακό άνθρωπο. Λες για κάποιον ότι «δεν θέλεις να υπάρχει». Είναι λίγο ανατριχιαστική η δήλωση αυτή. Η ύπαρξη της σου θυμίζει αυτό που θα μπορούσες να είσαι αλλά δεν είσαι, και την κατηγορείς γι' αυτό, γιατί δεν ξέρεις ποιον άλλον να κατηγορήσεις, το Σύμπαν αδιαφορεί για την δυσαρέσκεια σου.
Και η ερώτηση σου είναι πώς θα αντιμετωπίσεις την στάση της φίλης σου;
Την απεχθάνεσαι για διάφορους δικούς σου λόγους, ένας από αυτούς είναι ότι δεν έχει αλλάξει συμπεριφορά απέναντί σου, και ρωτάς πώς θα αντιμετωπίσεις την δική της στάση;
Δεν αναρωτιέσαι τι θα κάνεις με την δική σου στάση;
Από αυτά που γράφεις το μόνο που φαίνεται ότι μπορείς να της προσάψεις είναι ότι δεν σε πήρε τηλέφωνο όταν ήταν άρρωστος ο πατέρας σου. Από την άλλη λες ότι έχετε χαθεί εδώ και τρία χρόνια. Δεν ξέρω αν ένιωθε ότι μπορούσε να σε πάρει τηλέφωνο, δεν ξέρω και τι ήξερε για τον πατέρα σου. Τέλος πάντων αυτό είναι το μόνο για το οποίο μπορείς να ζητήσεις εξηγήσεις. Για τα υπόλοιπα που λες νιώθω ότι έχεις μέσα σου έναν συμπαγή, καυτό, σκληρό πυρήνα οργής για τη ζωή σου και την τροπή που έχει πάρει, και αποφάσισες να πυροβολήσεις αυτόν που είναι πιο κοντά σε σένα, κάτι αρκετά κοινό και αναμενόμενο κατά κάποιο τρόπο.
Όσο πιο γρήγορα καταλάβεις ότι έχεις κάνει την φίλη σου σύμβολο και δεν την βλέπεις ως άνθρωπο με τα δικά του θέματα εδώ και πολλά χρόνια, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρεις να ασχοληθείς με τα δικά σου προβλήματα. Εύχομαι περαστικά στον πατέρα σου και καλή δύναμη για την συνέχεια.
__________________
4.
Γεια σου Ά,μπα!
Είμαι η Έλενα, 25 χρονών και κάνω το μάστερ μου στο Λουξεμβούργο. Τώρα μπαίνουμε στο δεύτερο εξάμηνο. Είχα κάνει εδώ μία φίλη στην αρχή όταν πρωτοήρθα, η οποία έδειχνε πολύ καλή και πολύ δοτική. Είμαστε μαζί και στο μάστερ και στην ίδια εστία. Για κάποιο λόγο τώρα είναι πιο απομακρυσμένη. Δε ξέρω ακριβώς γιατί. Στη φάση των εξετάσεων έγινε κάπως "κακιά" μαζί μου και απομακρύνθηκε εντελώς αλλά μετά μου ζήτησε συγγνώμη που μου συμπεριφερόταν έτσι. Τώρα δε ξέρω είμαστε μία ζέστη-μία κρύο.
Πιστεύεις είναι καλή ιδέα να προσπαθήσω να την προσεγγίσω εγώ, προτείνοντας πράγματα να κάνουμε και να μην με αποθαρρύνει ότι π.χ. δε με κάλεσε σε μία έξοδο που οργάνωσε;
Προσπαθώ να σπάσω το κεφάλι μου και να βρω πώς θα συμπεριφερόταν στη θέση μου ένα ακομπλεξάριστο άτομο. Βέβαια, δυσκολεύομαι γιατί από πολύ μικρή με ένοιαζε η γνώμη των άλλων και τώρα το γεγονός ότι η κοπέλα αυτή έδειξε αντιπάθεια στο πρόσωπό μου με γεμίζει ανασφάλειες.
Θέλω να σκεφτώ out of the box αλλά δυσκολεύομαι.
Αχχ για όλα θέλει κόπο αυτή η ζωή; Δε μπορούσε απλά να μας βγαίνει η ακομπλεξάριστη συμπεριφορά αβίαστα;
Ζηλεύω που σε κάποιους μπορεί να βγαίνει.
Σας στέλνω αγάπη και ευχομαι σε ολους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αν το θέλουν. Για μένα, προσωπικά, αυτός είναι ο στόχος το 2018.
- καλύτερος άνθρωπος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν λες ακομπλεξάριστη συμπεριφορά, εννοείς να μην σε νοιάζει πώς σου φέρεται ο άλλος και να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις;
Αυτό δεν λέγεται ακομπλεξάριστη συμπεριφορά, πλαστικοποίηση λέγεται.
Ποιος σου ενέπνευσε τέτοιο πρότυπο;
Είναι απολύτως λογικό να νιώθεις δυσάρεστα όταν κάποιος σου φέρεται μια καλά και μια άσχημα, όταν απομακρύνεται χωρίς λόγο, όταν επιστρέφει χωρίς λόγο, όταν ζητάει συγνώμη αλλά δεν αλλάζει συμπεριφορά, όταν φέρεται σαν φίλη αλλά δεν σε καλεί σε παρέες.
Να κάτι out of the box. Αντί να προσπαθείς να μην έχεις ανασφάλειες με ανθρώπους που σου φέρονται άσχημα, μην κάνεις παρέα με ανθρώπους που σε γεμίζουν ανασφάλειες. Αυτό κάνει ο ακομπλεξάριστος άνθρωπος. Αποφεύγει τα κόμπλεξ.
Μην προτείνεις πράγματα, μην προσπαθείς να κερδίσεις την εύνοια της, αντιθέτως, κράτα τις αποστάσεις σου και μην καταναλώνεις ενέργεια εκεί. Κράτα τη για να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους που θα σε κάνουν όντως καλύτερο άνθρωπο.
Μακριά από κακοτοπιές. Μην προσπαθείς να αποδείξεις κάτι μένοντας σε σχέσεις που σε κάνουν να αμφιβάλεις για τον εαυτό σου και την αξία του. Μακριά.
________________
5.
Α, μπα! Εύχομαι υγεία, υγεία, υγεία και τύχη στη μικρή σου, αλλά και σε εσάς!
Λοιπόν, εμένα το πρόβλημά μου είναι το εξής. Έχω 2 μωρά, 2,5 χρονών και 15 μηνών. Εν ολίγοις η κούραση σε ζενίθ! Δε με πειράζει αυτό, περνάω πολύ ωραία με τα παιδιά, γελάω πολύ, μαθαίνω πράγματα. Ο μπαμπάς τους τους λατρεύει, ο ρόλος του δεν είναι απλά επικουρικός, αλλά... Γκρίνια καταραμένη! Καθώς κι οι 2 δουλεύουμε, φτιάξαμε ένα πρόγραμμα με μια κυρία που μας βοηθάει, ώστε να δουλεύω (μόνο) εγώ, αλλά έτσι δομημένο, ώστε να μένουν στον άντρα μου κάποιες ώρες μετά τη δουλειά να χαλαρώνει και ουσιαστικά να αναλαμβάνει κατά τις 7:00. 8:30 γυρνάω κι εγώ, καθώς δουλεύω από το μεσημέρι και μετά. Αν αργήσουν τα παιδιά να κοιμηθούν, γκρίνια! Αν έχω εγώ κάποια δουλειά και χρειαστεί, εφόσον επιστρέψω, να μπω μισή ώρα στο γραφείο, γκρίνια! Πόσο κουράζεται, πόσο δε μπορεί, που δουλεύει, που δεν ξεκουράζεται, τέτοια! Αφού του έβαλα το όριο μου και του έδειξα ότι δεν την παλεύω άλλο με τη γκρίνια και, αν δεν αντέχει την καθημερινή κούραση, ας κόψει τη γκρίνια κι ας προτείνει λύσεις, την έκοψε μες τη βδομάδα και την άρχισε το σαββατοκύριακο. Που δεν έχει χρόνο για τα δικά του, που κουράζεται, τέτοια πάλι! Υπάρχει μια κυρία που μας βοηθάει, εγώ με τα παιδιά, όταν δε δουλεύω, είμαι κολλητή, δε γκρινιάζω, δεν είναι του στυλ μου. Είμαι κάπως πιο πρακτική και, όταν γίνεται, καλοπερασάκιας!
Όταν δεν την παλεύω και θέλω να βγω μια βόλτα, κάτι, βάζω κάτω τα οικονομικά κι, αν μας παίρνει, κανονίζω babysitting και Λούης! Μαζί εννοείται, αν θέλει! Τα έχω πει 1000 φορές, του επισημαίνω ότι η γκρίνια δεν πάει πουθενά, ότι δεν έκανα τίποτα μόνη μου, παρέα και με πολλή χαρά προέκυψαν τα παιδιά μας και στην τελική: βρες λύσεις! Θέλεις να έρχεται η κυρία και Σάββατο που εγώ δουλεύω κάποιες ώρες; Μπορούμε να το στηρίξουμε; Δε μπορείς, ζορίζεσαι; Τι προτείνεις; Τίποτα, γκρίνια μόνο! Στα παιδιά είναι πολύ κουλ γενικά, εμένα μου ζαλίζει τον έρωτα! Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, θα μου φύγει, αν συνεχίσει να μου τα ζαλίζει! Τώρα του τα έχωσα για το σκ, που ξεκίνησε να με ψέλνει από Παρασκευή, και το περάσαμε χαλαρά και ήρεμα, αλλά κάτι μου λέει, ότι δεν ξεμπερδεύω έτσι απλά! Καμία ιδέα, Α μπα μου, ή από κάποιον ομοιοπαθή ή και όχι;
- Τσουρέκια!
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα βρεις πολλούς ομοιοπαθείς, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Για τη γκρίνια δεν έχω βρει αντίδοτο. Ξέρω μόνο ότι οι γκρινιάρηδες δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν λέγεται γκρίνια. Ακούν τη λέξη, αλλά δεν καταλαβαίνουν την σημασία της, γιατί οι γκρινιάρηδες συνήθως βρίσκουν για συμβίωση ανθρώπους που δε γκρινιάζουν. Όχι τυχαία, βέβαια.
Έχεις δοκιμάσει αντεπίθεση με γκρίνια; Αυτή είναι η μία μέθοδος. Έχεις δοκιμάσει να μην συμμετέχεις στη γκρίνια, φεύγοντας από το δωμάτιο όταν αρχίζει; Αυτή είναι μια άλλη μέθοδος. Αυτό που κάνεις πετυχαίνει περιστασιακά, αλλά είναι εξαντλητικό να είσαι ο ενήλικας που εξηγεί στο παιδί ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει. Το χρησιμοποιεί εναντίον σου όταν συσσωρεύεται μέσα του η κούραση. Όπως ακριβώς κλαίνε τα παιδιά πριν κοιμηθούν.
Ας μας πουν και οι αναγνώστες τρόπους αντιμετώπισης της γκρίνιας.
__________________
6.
Αγαπητή μου, ζητάω τα φώτα σου. Είχα μια υπέροχη, ελεύθερη από όλες τις απόψεις, σχέση με έναν τύπο για δέκα χρόνια. Ξεκίνησε όταν εγώ ήμουν δεκαοκτώ. Από μωρά δηλαδή.. Στα τελευταία μας άρχισαν να με ενοχλούν κάποιες δικές του συμπεριφορές άσχετες από το μεταξύ μας(έπινε πολύ) και χωρίσαμε. Είχαμε χωρίσει και άλλες φορές στο παρελθόν.. Στο διάστημα αυτό έκανα σχέση με μια κοπέλα με την οποία είμαστε ακόμα μαζί και μετράμε τέσσερα χρόνια. Εξακολουθώ να επικοινωνώ με τον τύπο κάποιες φορές σε καθημερινή βάση άλλοτε μια δυο φορές την εβδομάδα. Τον νοιάζομαι και τον αγαπώ όσο κανέναν. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Προχθές ενδοσκοπωντας διερωτήθηκα αν ήμουν υποχρεωμένη να διαλέξω ανάμεσα σε αυτόν και την κοπέλα μου τι θα έκανα. Και διάλεξα αυτόν. Η απόφαση αυτή με φυλακιζει όχι μόνο στην σεξουαλικη μου προτίμηση πλέον αλλά και στην ίδια λουπα που ήταν και ο λόγος που τον είχα χωρίσει. Το ποτό. Παρόλα αυτά, διάλεξα αυτόν. Πάω καλά; να σημειώσω ότι η διερωτηση είναι προσωπική, προσπαθώ να μην εμπλέκομαι στην σεξουαλικη και προσωπική σχέση του τύπου με άλλα άτομα και φυσικά δεν εκδηλώνεται
της σκέψεις μου αυτές παρόλο που και οι δύο κατανοούμε την αμοιβαία αγάπη και το δέσιμο.
Ουφ! Ευχαριστώ
Ελευθερία
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν κατάλαβα πώς γίνεται να λες ότι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά στην ενδοσκόπηση διάλεξες αυτόν. Δεν κατάλαβα τι σημαίνει ότι η απόφαση αυτή (η εικονική απόφαση αυτή, γιατί κανείς δεν σε ανάγκασε να διαλέξεις, ούτε τέθηκε τέτοιο ζήτημα ποτέ) «φυλακίζει την σεξουαλική σου προτίμηση», ούτε τι σημαίνει «σε φυλακίζει στην ίδια λούπα που ήταν και ο λόγος που τον είχες χωρίσει». Φυλακίζει; Φυλακίζεσαι από μια απάντηση που δόθηκε εκ του ασφαλούς σε μια εικονική, φαντασιακή ερώτηση που έκανες στον εαυτό σου;
Αν βγάλουμε τις πολλές σάλτσες, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι θα ήθελες να μην είχε πρόβλημα με το ποτό, για να είσαστε πάλι μαζί. Μόνο που το πρόβλημα του με το αλκοόλ δεν είναι αξεσουάρ που μπορεί να απωλέσει και να παραμείνει κατά τα άλλα ίδιος. Έχει μια συνολική προσωπικότητα στην οποία συμπεριλαμβάνεται το πρόβλημα με το αλκοόλ. Για να σταματήσει να έχει πρόβλημα με το αλκοόλ πρέπει να αλλάξει ολόκληρος, και μην είσαι καθόλου σίγουρη ότι αν κάνει αυτές τις απαραίτητες αλλαγές η σχέση σας θα γίνει ιδανική όπως τώρα την έχεις πλάσει στο μυαλό σου. Αν δεν ήταν έτσι όπως είναι τώρα, δεν θα γινόταν αυτό που θα ήθελες. Μπορεί ας πούμε να μην σε ήθελε πια.
Αν βγάλουμε και τις υπόλοιπες σάλτσες, τι νόημα έχει αυτή η άσκηση επί χάρτου; Εσύ θα τον διάλεγες. Αυτός θα σε διάλεγε;
_________________
7.
Γεια σου Α Μπα μου!!
Σε ανακάλυψα πριν μερικούς μήνες, από τότε σε διαβάζω ανελλιπώς και μπορώ να πω ότι συμφωνώ με τις περισσότερες απαντήσεις και απόψεις σου! Ελπίζω να δημοσιεύσεις και τη δική μου ερώτηση γιατί πράγματι καίγομαι να μάθω τη γνώμη σου και των αναγνωστών!
Είμαι σε μια υπέροχη σχέση εδώ και 6 μήνες περίπου. Και οι δύο στα 30κάτι μας, ταιριάξαμε εντυπωσιακά από την αρχή της γνωριμίας μας, κάνουμε σχέδια για το μέλλον και σκοπεύουμε να συγκατοικήσουμε μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μας που νιώθουμε τέτοια ψυχική σύνδεση με κάποιο άτομο (και οι δύο αυτό νιώθουμε).
Ένα πράγμα μόνο με έχει προβληματίσει όλο αυτό το διάστημα: Ζούμε και οι δύο σε "πλούσια" περιοχή, στην οποία και έχουμε μεγαλώσει. Οι νοοτροπίες μας όμως είναι λίγο διαφορετικές όσον αφορά τη διαχείριση των χρημάτων. Για παράδειγμα, εκείνος μετακινείται συχνά με ταξί ενώ εγώ το αποφεύγω, προτιμώ δηλαδή να ταλαιπωρηθώ λίγο με τα λεωφορεία χάριν οικονομίας. Επίσης, βγαίνει αρκετές φορές την εβδομάδα με τους φίλους του και ξοδεύει αρκετά χρήματα σε καλό φαγητό και ποτά. Εγώ συνήθως δεν τον συνοδεύω γιατί είμαι από τη φύση μου ιδιαίτερα εσωστρεφής και με κουράζουν αφάνταστα οι κοινωνικές σχέσεις (αυτό είναι ένα θέμα που έχουμε συζητήσει σε βάθος και έχουμε καταλήξει ότι δε χρειάζεται να είμαστε όλες τις ώρες της ημέρας μαζί, μπορούμε να κάνουμε και χωριστά δραστηριότητες που μας ευχαριστούν), αλλά επίσης μου φαίνεται μεγάλη σπατάλη το να ξοδέψω τόσα χρήματα για "γκουρμέ" φαγητό. Το ίδιο και στα ρούχα και γενικά στα διάφορα αντικείμενα, εκείνος θα πάρει οπωσδήποτε τα ακριβά και τη "μάρκα", ενώ εγώ εξ επιλογής δε θέλω να έχω ως κριτήριο την τιμή και τη μάρκα, γενικά έχω ένα δικό μου χαρακτήρα και θα πάρω πάντα μόνο ό,τι με εκφράζει, ακόμα κι αν είναι κινέζικο ή μεταχειρισμένο (τα οποία ο ίδιος έμμεσα σνομπάρει). Να διευκρινίσω ότι δεν είμαστε πλούσιοι, και οι δύο δουλεύουμε part time, επειδή όμως δεν πληρώνουμε ενοίκια μας μένουν κάποια χρήματα για τον εαυτό μας. Νομίζω ότι δεν είναι θέμα χρημάτων αλλά νοοτροπίας. Δε λέω ότι είναι καλύτερος ο τρόπος που σκέφτομαι εγώ, είναι απλά αυτό που έχω μάθει από μικρή, γιαυτό και σέβομαι το δικό του τρόπο σκέψης, γιατί είναι αυτό που έχει μάθει κι εκείνος από μικρός.
Η ερώτησή μου λοιπόν, είναι η εξής: Θεωρείς ότι αυτή η διαφορά μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση μας μελλοντικά; Όταν με το καλό συγκατοικήσουμε μπορεί να ενταθεί το θέμα μας; Ξέρω ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, όπως έχεις πει κι εσύ, αλλά σίγουρα κάποιος που "έχουν δει πιο πολλά τα μάτια του" και έχει μια μεγαλύτερη εμπειρία, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Ελπίζω να μη σε κούρασα και θα σου είμαι ευγνώμων αν το δημοσιεύσεις. Ευχαριστώ!!!
- Ophelia
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η διαφορετική αντιμετώπιση των χρημάτων είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν τα ζευγάρια. Μπορεί να είναι και το πρώτο, το πιο σημαντικό πρόβλημα. Ναι, θα ενταθεί το πρόβλημα αν συγκατοικήσετε, ναι, είναι πολύ επικίνδυνη για επιπλοκές αυτή η διαφορά στη νοοτροπία σας, εκτός αν το έχετε από πριν υπόψη σας ως πρόβλημα και κάνετε μια συμφωνία για τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δε νομίζω ότι μπορείτε ας πούμε να έχετε κοινό πορτοφόλι, κοινό ταμείο. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι για να διαχειριστείτε τα κοινά σας έξοδα, κάθε ζευγάρι μπορεί να φτιάξει τους δικούς του κανόνες.
Μην το αγνοήσετε, όμως. Θα χρειαστεί συμφωνία όπως αυτή που κάνατε για τις εξόδους ας πούμε, και θα χρειαστεί συμβιβασμός και από τις δύο πλευρές, γιατί τα χρήματα θα δημιουργούν αντιθέσεις καθημερινά. Αν έχετε να πάτε κάπου και έχετε αργήσει, ο ένας θα λέει να πάρετε ταξί και ο άλλος να πάρετε λεωφορείο. Ποιος θα υποχωρεί. Θα σας καλούν σε γάμους. Τι δώρο θα κάνετε ως ζευγάρι;
Αυτό που με προβληματίζει είναι η δήλωση σου ότι γνωρίζεστε έξι μήνες και ταιριάζετε εντυπωσιακά. Δεν φαίνεται να ταιριάζετε «εντυπωσιακά», και συγνώμη που το λέω έτσι, ακούγεται απότομο, αλλά πρέπει να σου το πω. Εντυπωσιακά ταιριάζεις όταν δεν χρειάζεται να συζητήσεις τέτοια πράγματα. Έχετε διαφορετική νοοτροπία σε κάτι πολύ βασικό, όπως είναι η διαχείριση των χρημάτων. Διαφέρετε στην αντιμετώπιση σας στις κοινωνικές σχέσεις. Όπως φαίνεται, αυτή τη στιγμή δεν γίνεται να περάσετε ένα Σάββατο μαζί χωρίς διαπραγματεύσεις. Σε τι είναι το εντυπωσιακό σας ταίριασμα;
Δεν λέω ότι δεν μπορείτε να βρείτε λύσεις. Αλλά μην παραβλέπεις προβλήματα επειδή κάνετε καλή παρέα ως φίλοι, ή επειδή ερωτευτήκατε ο καθένας το διαφορετικό. Η συγκατοίκηση σε αυτή περίπτωση θα σας βοηθήσει γιατί θα δείτε τις διαφορές σας στην πράξη – ας πούμε στην πρώτη σας επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ. Χρειάζεται προσοχή και ευαισθησία στις διαφορές που έχετε. Καλή επιτυχία σας εύχομαι.
σχόλια