ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν δεν ήταν τόσο αόριστη η περιγραφή σου, ίσως να μπορουσαμε να σε βοηθησουμε περισσοτερο… Το άλλο άτομο είναι του ιδίου φύλου? Εσύ ανδρας/γυναίκα?Πχ αν επιχειρήσω να κάνω μια υπόθεση, θα έλεγα ίσως ειστε του ιδιου φύλου (επειδή επιμένεις να χρησιμοποιεις την εκφραση “το ατομο/προσωπο”) και ισως η διαφορετικότητα έχει να κάνει με σεξουαλικό προσανατολισμό του άλλου/ης, το έμαθες ενω δε γνωριζοσασταν ακομα καλά, ηρθε η αμηχανία κτλ κτλ. Kάνω υπόθεση στην υπόθεση, αλλά κ εσυ δεν βοήθησες πολύ. :pΛες "(..) το ερμήνευσα ως διαφορετικότητα και δεν έδωσα συνέχεια αλλά αποδείχτηκε ως εγωισμός ή αδιαφορία εκ μέρους του αλλου” και μετα ότι σε απομάκρυνε. Δηλαδή πώς σε απομάκρυνε, έκοψε επαφές μαζί σου? Μήπως όπως δεν εδωσες κ εσυ συνέχεια, δεν έδωσε κ η άλλη μεριά (με καλή πρόθεση), κ εσυ μετα το πήρες σαν αδιαφορία/εγωισμό?Το σχεδόν σίγουρο, απ όσα περιγράφεις, ειναι ότι δεν εχετε μιλήσει ποτέ επι του θέματος οι δυο σας, αλλιως θα ειχες μια καλυτερη ιδέα για το τι συμβαίνει απ την άλλη μεριά και θα ειχες εκφράσει κ εσυ τη δική σου πλευρά, εστω γενικά τα περί συμπάθειας που λες. Έκανες εσυ κάποια απόπειρα να μιήσετε ή απλά υπεθεσες το “δεν εχει τη διαθεση να σου μιλήσει”.Θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και θα σου πω ότι ο/η άλλος/η μπορει να ηθελε εξίσου να μιλήσετε κ να θεωρεί εξίσου ότι έπεσε/πέφτει σε τοίχο.Ή μπορεί να μην μιλησε απο διακριτικότητα, εφόσον ξεπεράσατε τη φάση της αμηχανίας. Μπορεί να εμπλέκονται τρίτοι που να λειτουργουν σαν εμπόδιο.Το μόνο που θα σε συμβούλευα ειναι να μιλήσεις ανοιχτά με το άτομο αυτό, απ τη στιγμη που σε ενδιαφέρει τοσο ωστε να γραψεις εδω πέρα, απ τη στιγμή που έχεις απορίες “δεν ξέρω αν εφταιξα/που εφταιξα” κ απ τη στιγμη που θεωρείς αδικη μια τετοια συμπεριφορά.Αν θεωρεις ότι η άλλη πλευρά έχει θέμα ντροπαλότητας, πάρε εσυ το θάρρος κ κάνε την προσέγγιση. Ελπίζω να μην τίθεται θέμα εγωισμού.By the way, εν τέλει ούτε εσύ εκφράστηκες/εκφράζεσαι ανοιχτά απέναντι του/της.(βλ. τιτλο “ανθρωποι που δεν εκφράζονται”).Αυτά απο έμενα. Good luck!ΥΓ. Συμφωνώ απόλυτα με το μου φαίνεται αδιανόητο οι άνθρωποι να μην εκφράζουν τα συναισθήματα τους κ τα πιστευω τους κ μάλιστα οχι απ τα 25+, θα έλεγα απ τα 18-20+.

Ορισμένες φορές, τα σημαντικότερα μηνύματα μεταδίδονται καλύτερα με την σιωπή. Η αποκωδικοποίση της σιωπής είναι εύκολη υπόθεση εάν υπάρχει συμβατότητα τύπου "σα να γνωριζόμασταν χρόνια" με το άλλο άτομο. Σπάνιο, αλλά συμβαίνει. Εάν δεν υπάρχει τέτοιου είδους συμβατότητα ή εάν δεν δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος εκμάθησης εκατέρωθεν ή εάν υπάρχουν "παρεμβολές" που αλλοιώνουν το μεταδιδόμενο μήνυμα, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Μάλλον έπρεπε να ρισκάρετε και να αναλύσετε την "αμήχανη" στιγμή εν τη γενέσει της. Η δική μου φιλοσοφία απέναντι σε κάθε είδους προκλήσεις συνοψίζεται στην ρήση του Ράντυ Πάους "Brick walls are there for a reason. To show us how badly we want something". Εάν αντιληφθούμε ότι ένα άτομο μας ενδιαφέρει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (πέραν του αρχικού ενθουσιασμού), επιμένουμε μέχρι εκείνο το σημείο όπου δεν αλλοιώνεται η αξιοπρέπεια και των δυο. Εννοείται ότι εάν αυτός/η που σε ενδιαφέρει δεν επιθυμεί κατι περισσότερο από το πλαίσιο της παρέας, προχωράς παραπέρα.

Οι σχέσεις θέλουν δυο. Επειδή εσύ ήθελες τη σχέση περισσότερο από τον αλλο, δε σημαινει ότι έπρεπε να σε αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις, αν δεν ήθελε.Δεν ταιριάζατε εν τελει στο βασικότερο. Στην επικοινωνία. Σταμάτα να προβληματιζεσαι και προχώρα. Δεν αξίζει καν να θέλεις κλεισιμο της σχέσης αυτής