ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθώς πέρασαν και τα φοιτητικά χρόνια βλέπω ότι δύσκολα πλέον θα μπορώ να κάνω γνωριμίες κυρίως φιλικές για καμιά συζήτηση,καφέ ή κάτι πιο προσωπικό..Κάτι παλιές φίλες τώρα έχουν "ανέβει" κοινωνικό/μορφωτικό στάτους και ρίχνουν μπικτες πολλές φορές και απομακρύνθηκαν..κι άλλοι συμφοιτητές ,συμμαθητές κτλ όσες φορές τους έλεγαν να βρεθούμε με αποφεύγοντας διακριτικά ή μου έλεγαν θα βρεθούμε και το ακύρωσαν μετά..Γενικα ημουν πιο ντροπαλή πιο μικρή αλλά όσο μεγαλώνω το έχω βελτιώσει αλλά έχω απελπιστει ότι θα μείνω τελείως μόνη μου στο τέλος και οτι πολλές φορές αυτα τα κενα που δεν έχω νιώσει με φίλους πχ ένα σινεμά ,καλοκαιρινές διακοπές κτλ με κάνουν εργασιομανη κι έτσι απομωνονομαι πιο πολύ.Σκεφτηκα να αρχίσω μεταπτυχιακό μήπως έρθω σε επαφή με συνομιληκους με νέους αλλά ειμαι 26 κι αυτοί θα είναι 23.. Δεν θα έπρεπε τόσα χρόνια ,μέσα από τόσα άτομα που έχω γνωρίσει να υπάρχει έστω κι ενα ατομο που θα μπορούσα να κρατήσω επαφή και να τον θεωρώ φίλο μου; Τελικά έχουν δίκιο που λένε ότι οι καλύτεροι φίλοι είναι τα αδέρφια τι γίνεται όμως όταν εχεις πολύ μικρότερα ή πολυ μεγαλύτερα αδέρφια και υπάρχει χάσμα..Και μην μου πείτε για συγγενείς ξαδέρφια κτλ γιατί ο ένας κοιτάει να βγάλει το μάτι του άλλου..:/ Τελικά είμαι πολύ απλή στις σχέσεις που γίνομαι βαρετή ..