ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα είχα με ένα αγόρι εδώ και 1 χρόνο. Εγώ είμαι 18 αυτός 21. Είμαι ερωτευμένη μαζί του. Και εκείνος έτσι έλεγε. Τελευταία είχα κάποια οικογενειακά θέματα με την μητέρα μου δεν ήταν καλά. Τώρα δόξα τον Θεό το ξεπέρασε. Είχε περίπου 1 μήνα που ήμουν στο νοσοκομείο, και δεν επικοινώνησε καθόλου μαζί μου. Το νοσοκομείο είναι σε άλλη πόλη. Δεν ήμασταν στον τόπο μου αλλιώς πιστεύω θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Να έπαιρνε ένα τηλέφωνο έστω να δει τι κάνω. Κοπέλα του ήμουν στο κάτω κάτω. Του το είχα πει ότι θα πάω στο νοσοκομείο γιατί θέλω να είμαι δίπλα στην μητέρα μου. Τον πήρα εγώ 3 τηλέφωνα και δεν μου απάντησε σε κανένα. Είμαι σίγουρη ότι βρήκε άλλη. Πολύ κρίμα για όλο αυτό που νιώθω. Τι έκανα πια; Πήγα μαζί με την μητέρα μου για να μην είναι μόνη της. Που είναι το λάθος; Κλαίω όλη μέρα τα μάτια μου είναι κατακόκκινα. Η μητέρα μου με βλέπει θλιμμένη και στεναχωριέται. Κι εγώ "προσπαθώ" να είμαι χαρούμενη για να είναι και εκείνη χαρούμενη. Στην τελική, ναι ωραία η σχέση σούπερ ο έρωτας αλλά εσύ αύριο μεθαύριο θα φύγεις όπως και έπραξες. Η μαμά μου δεν θα φύγει ποτέ. Ο άνθρωπος που καταλαβαίνει τι σημαίνει οικογένεια και δεν την κάνει με την πρώτη στραβή τον παντρεύομαι χθες. Εσύ το κέφι σου έκανες. Λογικό αφού είσαι 18. Για μένα όμως δεν ήταν ποτέ έτσι Καλά να περνάς Κ.