ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγγνώμη είσαι ενήλικη και...η μαμά σου φοβάται ότι θα σε χάσει. Πες της ότι μεγάλωσες. Πήγαινε εκεί, ζήσε λίγο μαζί του και άμα την παλεύεις κάτσε ειδάλλως γύρνα. Κυνικό μεν απλό δε.

Γιατί δεν πας να δεις πώς θα είναι τα πράγματα εκεί; Μπορεί και να σου αρέσει.Και αν δεις οτι δεν την παλεύεις του κάνεις συζήτηση και γυρνάς Ελλάδα.

Δε θέλετε τα ίδια πραγματα. Ή θα κρατήσετε σχέση από απόσταση, μέχρι να αποφασίσει ο ενας από τους δυο να πάει στον άλλο, ή θα χωρίσετε.

Εκείνος τι θέλει από σένα, εκτός του ότι είναι πασιχαρής που φεύγει στην Αγγλία; γράφεις για σένα, για τη μάνα σου, σε λίγο θα μας πεις και για όλο σου το σόι πώς το βλέπουν, μήπως όμως πρέπει να ξεκινήσεις ανάποδα;

Μόνο εγώ δεν πιστεύω ότι έστειλε βιογραφικό Μ. Τετάρτη και Τρίτη πέρασε συνέντευξη; Τεσπά και έτσι να έκανε,όπως βλέπεις σκέφτηκε τον εαυτό του και καλά έκανε. Τις προτεραιότητες τις βλέπεις. Το ότι θα σε χάσει η μαμά σου είναι λίγο κάπως να το λες αν είσαι πάνω από 18. Κάποια στιγμή θα γίνει. Μπορείτε να δείτε πως θα πάει από απόσταση και θα φανεί.

......και οπ ως καταλαβαινεις,μολις τελειωσε η σχεση σου...

Η Αγγλια ειναι δυσκολη, αλλα απο την αλλη ειναι ευκαιρια για αλλαγες. Μερικες ερωτησειςΕδω στην Ελλαδα εσυ τι εχεις εκτος απο οικογενεια και παρεες? (εννοω απο την αποψη μελλοντος, δουλεια σπιτι κλπ)Τι θελεις απο τη σχεση σου με το παιδι? Κατι μακροχρονιο?Αποψη μου ειναι οτι για μπεισστη διαδικασια να στιελει βιογραφικο εξω, και το ηθελε, και ηταν μια απο τις επιλογες του. Απο οσω γνωριζω τα πραγματα στην Ελλαδα ειναι δυσκολα. Πως θα ενιωθες να θυσιασει κατι που το θελει, κατι που θα του ανοιξει πορτες και το μελλον του, για σενα επειδη δε θες να αφησεις τις παρεες σου και οικογενεια. Και εν τελει, τα αεροπορικα πλεον ειναι αρκετα φτηνα. Ανα 3 μηνες θα μπορεις να εισια κατω να τους βλεπεις ολους.Πολοι ελληνες ειναι στο εξωτερικο. Εαν θες τοσο πολυ (που απο προσωπικη εμπειρια δε το προτεινω) να μεινεις σε επαφη μονο με Ελληνες, θα μπορεσεις να βρεις στην Αγγλια ειδικα.Και για να ξερεις. Κλεινω σχεδον 10 χρονια εξω (σπουδες, σχεση, δουλεια). Ναι μου λειπει η Ελλαδα, η παρεα μου, η οικογενεια μου. Θα αλλαζα κατι ομως? Οχι. Εχω ζησει εμπειριες που δε θα εβρισκα στην Ελλαδα. Εχω συναναστραφει με παιδια απο διαφορες χωρες (λογω σπουδων και δουλειας) που στην Ελλαδα θα μου φαινοταν ουτοπικο. Οι οριζοντες μου εχουν ανοιξει.Ειναι ολα τελεια? Φυσικα και οχι. Αλλα που ειναι?Αποψη μου ειναι να τα βαλεις κατω και εσυ στο κεφαλι σου και να δεις ποιες ειναι οι προτεραιοτητες σου και να δεις τι θυσιες θα εκανες εσυ για το παιδι, και εκεινος για σενα. Γιατι εν τελη καποιος θα πρεπει να κανει θυσια. Αν παλι δε το κουνας με τη καμια, τοτε πρεπει να αρχισεις να δεχεσε τη πραγματικοτητα οτι δε θα ειστε μαζι (εκτος και αν κανετε σχεση με αποσταση που ειναι αλλο βασανο αυτο).