ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για πείτε μου τη γνώμη σας.Εδώ και μήνες είχα γράψει κανονικά έναν τύπο, ο οποίος χρόνια τώρα με είχε κρύο-ζέστη-κρύο-ζέστη. Πότε θα απαντούσε στα μηνύματα, πότε όχι, πότε θα έπαιρνε τηλέφωνο, πότε δεν θα απαντούσε καν όταν τον έπαιρνα εγώ. Ε, βαρέθηκα και σταμάτησα εδώ και μήνες να ασχολούμαι μαζί του. Τηλέφωνα-μηνύματα-λάικς και παρεμφερή στα κοινωνικά δίκτυα κομμένα από μένα. Εκείνος ξεκίνησε τα λάικς, αλλά εξακολουθούσα να μην ασχολούμαι μαζί του. Σιγά τώρα. Τώρα στις γιορτές του ήρθε να με πάρει τηλέφωνο να ευχηθεί. Μιλήσαμε καλά, γελάσαμε, έκανα τη βλακεία να του πω για κάτι και προσφέρθηκε ο ίδιος να εξυπηρετήσει. "Αύριο θα μου πεις τι ώρα θα πας σε εκείνο το μέρος, να σε συναντήσω, να έρθω να σε βρω!". Το έλεγε και το ξαναέλεγε. Του είπα ότι δεν είναι σίγουρο αν θα πάω. Κλείσαμε. Έρχεται μία φίλη την επόμενη μέρα και μου λέει, πάμε εκεί (χωρίς να της έχω μιλήσει για το τηλεφώνημα του). Του έστειλα ένα μήνυμα, θα είμαι εκεί, τι ώρα θα είσαι. Όσο πήρατε απάντηση, πήρα κι εγώ. Τον είδα σε άλλο μέρος κάποιες ώρες αργότερα να κάθεται αραχτός και να παίζει με το κινητό του. Δεν ξέρω αν με είδε. Πάντως εννοείται πως δεν πλησίασα καν.Γιατί δεν με αφήνει ήσυχη; Γιατί παίζει με μία ψυχή; Τόσους μήνες ήμουν μια χαρά. Τώρα θέλω να του στρίψω το λαρύγγι.