__________________
1.
Λένα μου γλυκιά σε χαιρετώ!
Είμαι 32 χρονών. Είμαι παντρεμένη και αφού ψαχτήκαμε πολύ είδαμε πως δεν γίνεται να αποκτήσουμε παιδιά με τον παραδοσιακό τρόπο. Από τότε έχουμε κάνει ο,τι εξετάσεις μπορείς να φανταστείς. Πρόβλημα σοβαρό πέρα από μια αδυναμία στην μορφολογία του σπέρματος δεν υπάρχει. Κάναμε 3 σπερματεγχύσεις. Απέτυχαν. Στην πρώτη εξωσωματική είχαμε επιτυχία αλλά σε ένα μήνα απέβαλα γιατί δεν ακούστηκε η καρδιά του εμβρύου. Μόλις κάναμε και την δεύτερη και ήταν αποτυχημένη. Συζητήσαμε με τον σύζυγο και είπαμε πως προς το παρόν δεν θα προσπαθήσουμε ξανά. Κοινή απόφαση. Ίσως να δούμε για υιοθεσία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω μητέρα. Νιώθω αποκαρδιωμένη. Εκείνος με στηρίζει πάρα πολύ σε όλο αυτό.
Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι η αντίδραση μου σε άλλες εγκυμοσύνες. Νιώθω πως με στεναχωρεί πάρα πολύ μια τέτοια είδηση όχι βέβαια σε σημείο να εμποδίζει την καθημερινότητα μου. Και Λένα μου πραγματικά χαίρομαι για όλες τις φίλες μου και τις γνωστές μου. Πώς θα μπορέσω να ξεπεράσω αυτό το συναίσθημα; Ξέρω πως το ένα δεν έχει να κάνει με το άλλο. Η αδελφή μου παντρεύεται σύντομα και δεν θέλω να σκέφτομαι πως θα υπάρχει και η παραμικρή στεναχώρια στο άκουσμα μιας τέτοιας χαρμόσυνης είδησης..
-Νιώθω Ποταπή
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να μη νιώθεις καθόλου ποταπή!
Πολυαγαπημένη φίλη, μην προσπαθείς να νιώσεις κάτι άλλο από αυτό που νιώθεις, όταν αυτό που νιώθεις είναι δικαιολογημένο, αναμενόμενο, εξηγείται, και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Θα ήταν πολύ ωραία αν μπορούσες να αποσυνδέσεις την δική σου ιστορία από τις εγκυμοσύνες των γύρω σου. Πόσο πιθανό είναι να μπορεί κάποια να το κάνει αυτό; Πώς δεν θα κάνει τον συνειρμό; Δεν λέω ότι δεν γίνεται, αλλά αν εσύ δεν έχεις βρει αυτό τον μηχανισμό, δεν είναι επειδή είσαι ποταπή.
Όπως λες, πραγματικά χαίρεσαι για τις φίλες και τις γνωστές. Και αυτή η χαρά είναι ανακατεμένη με λύπη. Είναι πολύ ανθρώπινο. Τα περισσότερα συναισθήματα που βιώνουμε είναι κοκτέιλ. Δεν είναι ατόφια. Και η μεγαλύτερη χαρά μπορεί να έχει μέσα ανησυχία, και η μεγαλύτερη λύπη μπορεί να έχει μέσα μια ανακούφιση. Σταμάτα την προσπάθεια να μην είσαι άνθρωπος και άσε τον εαυτό σου να βιώσει ό,τι θέλει να βιώσει, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να επεξεργαστείς τις σκέψεις σου. Ας υπάρχει μια μικρή στενοχώρια στο άκουσμα μιας χαρμόσυνης είδησης. Και τι έγινε; Εφόσον δεν επηρεάζεται η καθημερινότητα σου, εφόσον δεν θα επηρεαστεί η καθημερινότητα της αδερφής σου, εφόσον δεν διαταράσσεται η ομαλότητα όλων των σχέσεων, γιατί να μην αφήσεις τον εαυτό σου να βιώσει όλα όσα του συμβαίνουν τη στιγμή που του συμβαίνουν;
Περνάτε με τον άντρα σου μια πάρα πολύ δύσκολη ανηφόρα, ίσως από τις πιο δύσκολες στη ζωή ενός ανθρώπου. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να νιώσετε και οι δύο αρνητικά συναισθήματα. Συζητήστε τα, αναλύστε τα, πες στον άντρα σου πώς βλέπεις τις εγκυμοσύνες των άλλων. Κρατηθείτε ο ένας από τον άλλον. Και μην προδικάζετε τίποτα, είσαι 32 χρονών, έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να απογοητευτείς για αυτό το θέμα, μη βιάζεσαι. Δεν έχετε φτάσει ακόμα στο τέλος.
__________________
2.
Αγαπητή α μπα, πριν μερικούς μήνες τυχαία ανακάλυψα ότι ο φίλος μου παίρνει χάπια για στυτική δυσλειτουργία. Και όταν λέω ανακάλυψα απλά μου ζήτησε να του φέρω κάτι από την τσάντα του και τα βρήκα. Τον ρώτησα τι είναι και μου είπε ότι τα παίρνει εδώ και περίπου 7 μήνες όταν είναι πολύ κουρασμένος αλλά παρόλα αυτά θέλει να κάνει σεξ. Σαν μια βοήθεια ας πούμε. Τον ρώτησα επίσης αν του τα έχει χορηγήσει γιατρός και μου είπε ότι τα ξεκίνησε από μόνος του. Σε αυτή η φάση του είπα ότι θα προτιμούσα να μου το λέει όταν τα παίρνει και ότι καλό θα ήταν να μιλήσει σε κάποιον ειδικό και ότι δεν με πειράζει αν είναι κουρασμένος ή αν δε θέλει να κάνει σεξ. εξάλλου είναι πολλές φορές που κι εγώ είμαι κουρασμένη και είναι απόλυτα κατανοητό απτή μεριά του.
Χθες που λες λοιπόν, έπεσαν απ΄'την τσάντα του όταν έψαχνε το διαβατήριο του και παραδέχτηκε ότι τα παίρνει κρυφά. Φυσικά και του είπα ότι με ενοχλεί παρά και ισχυρίστηκε ότι το κάνει για μένα και ότι ντρεπόταν να μου το πει γιατί θα τον θεωρούσα ανίκανο. Επίσης ότι νιώθει κάπως άσχημα που μεγαλώνει και ότι μερικές φορές δυσκολεύεται να αποδώσει στο σεξ. Οκ, κατανοώ όλα αυτά που λέει αλλά ρε α μπα με έχει ενοχλήσει παρά πολύ το γεγονός ότι το έκρυψε. Δε νομίζω ότι ποτέ τον πίεσα για κάτι και με στεναχωρεί που δεν ήθελε να το μοιραστεί. Πιστεύεις ότι υπερβάλλω? Η ότι ίσως όντως να είναι τόσο πολύ προσωπικό θέμα που καλά έκανε και δε το μοιράστηκε? Είμαστε μαζί 1,5 χρόνο αν παίζει κάποιο ρόλο και έχουμε 9 χρόνια διαφορά μεταξύ μας.
Σευχαριστω εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι σου λείπουν αρκετές πληροφορίες και ότι είναι πολύ πιθανό να μην σου λέει όλη την αλήθεια, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να σε κάνει να τον βοηθήσεις. Δεν υπερβάλλεις καθόλου, αντιθέτως ίσως να είναι σοβαρό το θέμα. Πρέπει να πάει σε γιατρό. Πρέπει να του το ξαναπείς και να προσπαθήσεις να βγάλεις τον εαυτό σου από την εξίσωση. Δεν τα παίρνει για σένα. Δεν θα τα έπαιρνε λες αν ήταν με άλλη; Μόνο εσένα φοβάται; Για τον εαυτό του τα παίρνει. Δεν μας λες πόσο μεγάλος είναι, γιατί άλλο αν είναι 45 κι άλλο αν είναι 85. Όσο και αν είναι όμως, αυτό που του συμβαίνει θέλει κάποιου είδους γιατρό.
__________________
3.
Πριν λίγες μέρες πήγα σε μια συνέντευξη για δουλειά στην Αθήνα. Με το που μπήκα στο γραφείο ο τύπος άρχισε να με ειρωνεύεται, να με κοιτάει σαν να μου λέει είσαι για λύπηση και να μου κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Δεν θυμάμαι όλη τη συζήτηση οπότε θα σου αναφέρω μερικά σημεία. Όταν με ρώτησε για την προηγούμενη δουλειά μου και του ανέφερα τα καθήκοντα που είχα, τι μου άρεσε κτλ. μου λέει «γιατί σταμάτησες τη δουλειά;» και του είπα ότι έληξε η σύμβαση μου και μου λέει με ύφος «και γιατί δεν στην ανανέωσαν; Τι τους έκανες;» Εγώ είχα μείνει και δεν ήξερα τι να πω και είπα ένα «δεν ξέρω, δεν έκανα κάτι». Μέτα μου λέει «α, σταμάτησες την δουλειά το 2015, μέχρι σήμερα τι κάνεις;» και του απαντάω «ψάχνω για δουλειά» και μου λέει καλά δύο χρόνια ψάχνεις για δουλειά; Και άρχισε να με ρωτάει αν έχουμε μαγαζιά και τουρισμό στα μέρη μου και αφού έχουμε γιατί δεν βρήκα δουλειά τόσο καιρό. Εκείνη τη στιγμή δεν συνειδητοποίησα πόσο αδιάκριτη ήταν η ερώτηση και ότι μου έλεγε έμμεσα ότι κάποιο κουσούρι θα έχω για να μην έχω βρει δουλειά ή ότι του λέω ψέματα πως ψάχνω για δουλειά. Μετά ήρθε και η συγκλονιστική
ερώτηση «και αφού δεν δουλεύεις τόσα χρόνια, πώς ζεις; Ποιος σε ζει;» που κανονικά έπρεπε να του απαντήσω ότι βγαίνω στα χωράφια και μαζεύω βρούβες αλλά του είπα σαν χαζή ότι με ζουν οι γονείς μου. Με έκανε να αισθάνομαι σαν σκουπίδι. Μετά με ρώτησε που μένω και του είπα ότι η μόνιμη κατοικία μου είναι στο τάδε μέρος αλλά με φιλοξενούν προσωρινά στην Αθήνα. Με κοίταξε κοροϊδευτικά και μου κάνει «ααα σε φιλοξενούν!» με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Στο τέλος μου λέει «πώς μετακινείσαι στην Αθήνα;» και του απαντάω με μετρό, λεωφορεία κτλ και μου λέει ναι κοίταξε να δεις η δουλειά ξεκινάει στις 5 το πρωί και τότε δεν έχει λεωφορεία οπότε δεν μπορείς να έρθεις. «Έχεις δίπλωμα αλλά δεν έχεις αυτοκίνητο!» μου λέει με στιλ τι να το κάνεις το δίπλωμα αφού δεν έχεις αυτοκίνητο. Εκεί έληξε η «συνέντευξη», χωρίς να μου έχει αναφέρει τίποτα για την δουλειά παρά μόνο ότι ξεκινάει στις 5 η ώρα. Ντρέπομαι που έκατσα έτσι χωρίς να κάνω τίποτα, χωρίς να του πω τίποτα, σαν ανυπεράσπιστη. Τον άφησα να με κοροϊδεύει, να με ειρωνεύεται και απάνταγα κιόλας στις αδιάκριτες ερωτήσεις που δεν είχαν καμία σχέση με τη δουλειά και που δεν αφορούν κανέναν. Μα ερώτηση «πώς ζεις;» ;! Δεν είμαι ετοιμόλογη, δεν ξέρω να απαντάω στις ειρωνείες με αντίστοιχες ειρωνείες και όταν κάποιος μου φέρεται σκάρτα πιστεύω δεν είναι λύση να φέρομαι και εγώ έτσι. Αλλά θύμωσα τόσο πολύ με τον εαυτό μου που δεν στρόφαρε το μυαλό μου καθόλου εκείνη τη στιγμή, που μπήκα αυτόματα στο ρόλο του θύματος μόνο και μόνο επειδή αυτός ήθελε να με ταπεινώσει. Ακόμα και τώρα δεν ξέρω ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσω. Αλλά δεν θέλω την επόμενη φορά που θα μου συμβεί να μην αντιδράσω. Πώς μπορώ να αντιμετωπίζω τέτοιες καταστάσεις; Εσύ τι θα έκανες αν είχες βρεθεί στη θέση μου; Ένα που σκέφτηκα είναι να του έλεγα στο τέλος ότι θα ενημερώσω το αφεντικό του για την ανάρμοστη συμπεριφορά του, για τις αδιάκριτες ερωτήσεις και την ψυχολογική κακοποίηση και ότι αυτά θα γίνουν γνωστά γενικότερα. Δεν ξέρω όμως αν όντως μπορώ να το κάνω αυτό και γενικότερα δεν ξέρω τι κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Πέραν του ότι έπρεπε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και δεν το έκανα σκέφτομαι ότι αν το αφήσω έτσι θα υπάρξουν και άλλοι που θα βρεθούνε στη θέση μου και αυτός θα συνεχίζει ανενόχλητος. Δεν ξέρω αν φαίνεται κάτι ασήμαντο, ίσως είναι, αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κάποιος άσχετος που με ταπείνωσε, είναι σε ένα εργασιακό περιβάλλον και εκμεταλλεύεται την θέση «ισχύος» που μπορεί να έχει. Ίσως φαίνομαι υπερβολική αλλά μόλις βγήκα από το γραφείο του μου ήρθε σχεδόν να βάλω τα κλάματα και τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό μόνο συνέντευξη δεν ήταν αλλά ανάκριση και ταπείνωση.
-Με έπιασε απροετοίμαστη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι σε σχέση «ισχύος», είναι σε σχέση ισχύος, κανονικότατα, χωρίς εισαγωγικά. Θα μάθεις να απαντάς και να χειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις όλο και καλύτερα όσο μεγαλώνεις. Αυτό που νιώθεις τώρα, την επόμενη φορά θα το θυμηθείς και θα κάνεις περισσότερα για να αποφύγεις να το νιώσεις ξανά. Τώρα την έπαθες σαν το ελάφι που κοκκαλώνει στους προβολείς που έρχονται κατά πάνω του. Μην το παίρνεις κατάκαρδα, χρειάζεται πολύ θράσος για να αντιμετωπίσεις το θράσος, και αν δεν το έχεις μάθει από μικρός, χρειάζεται λίγο χρόνο. Αν σε παρηγορεί κάπως, το γεγονός ότι έχει τόσο θράσος μαζεμένο ο συγκεκριμένος σημαίνει ότι έχει λουστεί με το πολλαπλάσιο εδώ και χρόνια, και συνεχίζει να το λούζεται.
Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να λες σε κάποιον ότι θα τον αναφέρεις. Νόημα έχει μόνο να το κάνεις πράξη, και ας μην καταλάβει ότι ήταν από σένα. Η αντίδραση πρέπει να γίνεται εκείνη τη στιγμή, και υπάρχουν πολλοί σωστοί τρόποι. Πρέπει να βρεις τον κατάλληλο για την δική σου προσωπικότητα. Δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Άλλοι είναι καλοί στο παγερό ύφος, άλλοι στις απαντήσεις, άλλοι στην ειρωνεία. Βρες τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις και την επόμενη φορά, διότι θα υπάρξει επόμενη φορά, κάνε μια δοκιμή. Είναι θέμα εξάσκησης.
__________________
4.
Αγαπητή Α,μπα;
Σ' ευχαριστώ που με τις απαντήσεις σου μου δείχνεις μια άλλη οπτική του κόσμου. Με έχεις μάθει πολλά, και θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου για ένα θέμα που δεν έχω καταφέρει να καταλήξω ακόμα. Και ερωτώ: τα λόγια ή οι πράξεις μας είναι ενδεικτικότερα του χαρακτήρα μας?
Εξηγούμαι: ο φίλος μου, σε πολλές από τις συζητήσεις μας έχει εκφράσει την άποψη ότι ο εαυτός μας είναι πάνω απ' όλα, και όλες οι αποφάσεις/δράσεις μας εξυπηρετούν το προσωπικό μας συμφέρον αποκλειστικά. Με άλλα λόγια, περιγράφει τον εαυτό του ως «παρτάκια». Κατανοώ ότι από μια οπτική ισχύει αυτό που λέει, αλλά θέλω να πιστεύω ότι όλοι μας -ανά περιπτώσεις τουλάχιστον- βάζουμε κάποιον/κάτι άλλο πάνω από εμάς, ακόμα κι αν δεν είναι προς το άμεσο συμφέρον μας.
Ωστόσο, στα 3 χρόνια που είμαστε μαζί, η συμπεριφορά του (ως προς εμένα αλλά και τους υπόλοιπους) δε μου δείχνει άνθρωπο που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Κοινώς, οι απόψεις του δε συνάδουν με τις πράξεις του. Ξέρω πως η κυρίαρχη τάση της εποχής είναι να νοιάζεσαι μόνο και πρώτα για τον εαυτό σου, και ίσως σ' αυτό να οφείλονται οι απόψεις που εκφράζει (είμαστε 24 ετών) , αλλά ως γνωστόν αυτό που πιστεύουμε πως είμαστε (ή έστω αυτό που νομίζουμε πως θα έπρεπε/θα θέλαμε να είμαστε) συχνά διαφέρει από αυτό που όντως είμαστε. Παρ' ολ' αυτά, οι απόψεις‚ του συνεχίζουν να με προβληματίζουν – λες να μην ακούω την καμπάνα?
-Lil
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ανάλογα με το τι εννοεί με αυτό που λέει, μπορεί να είναι ή φιλοσοφημένος, ή σχεδόν συγκινητικά ανώριμος. Χρειάζεται να μας το αναλύσει περισσότερο. Αν με αυτά που λέει εννοεί ότι ακόμα και όταν βάζουμε κάποιον άλλον πάνω από εμάς, κόντρα στο δικό μας συμφέρον, και πάλι το κάνουμε για εμάς, γιατί έτσι συντηρούμε την εικόνα που έχουμε ή θέλουμε να έχουμε για τον εαυτό μας, τότε έχει δίκιο. Όταν πχ συνεχίζεις να δίνεις βοήθεια σε έναν φίλο ενώ ξέρεις ότι δεν την αξίζει, ακόμα και όταν αυτή η βοήθεια σημαίνει ότι εσύ χάνεις (χρόνο, ενέργεια, χρήμα), το κάνεις για τον άλλον, αλλά τελικά, το κάνεις επειδή εσύ αυτό θεωρείς σωστό, και έτσι θεωρείς ότι είσαι φτιαγμένος· το κάνεις για να διατηρήσεις τον αυτοσεβασμό σου, ακόμα και αν ο άλλος δεν αξίζει την προσπάθεια.
Αν με αυτά που λέει αναπαράγει τσιτάτα από το Νετφλιξ, τότε ελπίζω να του περάσει.
__________________
5.
Ήρθε η ώρα να κάνω και εγώ την ερώτηση μου.. λοιπόν στις σχέσεις και ερωτικές αλλά κυρίως φιλικές πρέπει να λες την αλήθεια ή να το γλυκαίνεις το χάπι. Για παράδειγμα όταν πάμε για ψώνια με τις φίλες μας και δοκιμάζει κάποιος κατι που δεν του παει, ή έχει παχύνει κάποιος τι λες τι κανεις? Του το λες με τρόπο (και αν ναι τι τροπο?) ή το κάνεις γαργάρα ή τα βρίσκεις όλα τέλεια? Αυτό είναι στα εύκολα εντάξει, αλλά μετά το πρόβλημα γίνεται πιο δύσκολο γιατί υπάρχουν και χειρότερα.. αν χωρίσει μια φίλη σου δηλαδη τι πρέπει να κάνεις; να την ακούς για 3-6 μηνες να κλαιγεται για τον αλλον κ να λες σε ολα ναι, ή να της δώσεις ένα περιθώριο να ξεσπάσει κ μετά να αρχίσεις να της λες πραγματα που μπορει να εκανε λαθος εκεινος ή εκεινη ή και οι δυο, και οτι τα βήματα που πρεπει να κάνει να τον ξεπερασει ειναι 1-2-3 κλπ? Και 3ον οταν εχεις μια φιλη που θέλει να παει ταξιδι, της βρισκεις 5-10 λύσεις, και σου ξεκιναει ναι αλλα αυτο εκεινο το παραλλο και δεν παίρνει ποτε απόφαση, το παραδέχεται αλλά κλαίγεται, μπορείς να της πεις αυτο που σκεφτεσαι? Δηλαδη το να μην κανεις τιποτα και να μην παιρνεις καμια απόφαση είναι μια απόφαση που παίρνεις συνηδειτοποιημενη, όποτε δεν εχει νόημα να γκρινιαζεις αφού λύσεις υπάρχουν και εσύ δεν της ακολουθείς. Γενικά εγώ είμαι της αποψης πως όταν έχω ενα πρόβλημα βρίσκω τις λύσεις του και προσπαθώ να τις κάνω1-2-3, τελος και επίσης αν είναι κάτι θα το πω και μετα θα πω και διαφορες λυσεις, οχι για να τις ακολουθησει αυτες σωνει και ντε ο αλλος αλλα για να παρει ιδεες για το τι μπορει να κανει και να οδηγηθει το μυαλο τους προς τα εκεί. Ευγενικά πάντα, αλλά άμα υπάρχουν λύσεις και ο άλλος δεν θέλει να τις κανει και γκρινίαζει μόνος του απλά για να γκρινιαζει με εκνευριζει. Είμαι κακός ανθρωπος, υπερβολική ή έχω ένα μικρό δίκιο; Επίσης ποιος από τους 2 τρόπους είναι ο καλύτερος; Να λέμε σε όλα ναι ή να λέμε και λίγο την αλήθεια;
-κακια φιλη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Υπάρχουν αυτοί που λένε τις σκέψεις τους για να ακούσουν γνώμες, υπάρχουν και αυτοί που ρωτάνε για να επιβεβαιώσουν αυτά που πιστεύουν ήδη (αν δεν τους πεις αυτό που θέλουν να ακούσουν εκνευρίζονται), και υπάρχουν αυτοί που το μόνο που θέλουν είναι να γκρινιάζουν. Όλες οι φίλες σου είναι ίδιες; Ελπίζω όχι. Πρέπει να βρεις και μια που είναι περισσότερο σαν κι εσένα. Ή και όχι. Πάντως, πρέπει να σταματήσεις να κάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Με τους γκρινιάρηδες δεν χρειάζεται ούτε να συμφωνείς, ούτε να λες μόνο την αλήθεια. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Δεν σου τα λένε για να απαντήσεις κάτι. Βάλε το mute και ασχολήσου με το τι πρέπει να πάρεις από το σούπερ μάρκετ. Όταν προπονηθείς αρκετά θα μάθεις πώς να αλλάζεις κουβέντα χωρίς να το καταλαβαίνουν καν.
__________________
6.
Αγαπητη α μπα, σε γνωρισα μεσω μιας φιλης που σε διαβαζει καιρο, και με συνεστησε σε σενα ως "τζαμπα ψυχαναλυση" λογω μιας παλιοκαταστασης στην οποια βρεθηκα. Προφανως δεν εισαι κατι τετοιο, γι αυτο και τα εισαγωγικα.
Αλλα μ αρεσεις, εχεις χιουμορ κ διαυγεια, γι αυτο και σου γραφω. Το θεμα μου ειναι οτι χωρισα εδω και εναν μηνα, μετα απο σχεση σχεδον ενος χρονου, απο εναν ανθρωπο με τον οποιον ειχα, μαλλον νομιζα πως ειχα, συμπνοια, αλληλουποστηριξη, επικοινωνια, μπλα μπλα μπλα. Και οι δυο σε αναζητηση μιας πιο μονιμης δουλειας, ακομα καλυτερα μακρια απ την μεγαλουπολη, ακομα καλυτερα σε χωριο, εγω κι εσυ, πεταλουδιτσες, καρδουλες, κτλ. Αυτος με διαφορα σοβαρα χρεη, στεναχωριες κτλ, αλλα παρολα αυτα με δηλωμενη ορεξη να τ αρχισει ολα απ την αρχη. Και ουπς! Προκυπτει σε μενα δουλεια σε ομορφο, ειδυλλιακο μερος, στο αντικειμενο μου, με καλες αποδοχες. Του το λεω, σουπερ, ενθουσιαζεται με την προοπτικη. Φευγω για εκπαιδευση, γνωριμια με την εταιρια σε ενδιαμεσο σταθμο, μη στα πολυλογω, προεκυψε επειτα απο δικη μου ερωτηση πως τελικα δε θα ερθει μαζι, πως δεν τον βολευει ιδιαιτερα, πως συνειδητοποιησε το βαρος των υποχρεωσεων του, πως τον τρομαξε η ιδεα της δεσμευσης, πως αυτος ειναι απαισιος κι εγω τοσο υπεροχη.. αν ο αλλος αυτοβριζεται, πως να τον βρισεις κι αλλο να ξεθυμανεις;;; κι απο τοτε λεξη πια. Οκ δεν γνωριζομασταν πολυ, αλλοι τρωνε χοντρα ακυρα κι απο ανθρωπους που νομιζαν πως ξερουν καλα, και οκ, δε θα θελα τετοιο λαμογιο διπλα μου ενιγουει, ειχα ακουσει κ κατι καμπανακια πιο πριν αλλα κλασικα, ποτε δε θες ν ακουσεις τα καμπανακια . Το περασα ολο μονη μου, χωρις εναν φιλο να τα πω, στην ερημια, εχοντας την υποχρεωση να δειξω ορεξη για δουλεια, χωρις καν καλη συνδεση ιντερνετ και νιωθω πολυ περηφανη για μενα. Το θεμα ειναι οτι δε νιωθω ενθουσιασμο για τη νεα ζωη που μου ανοιγεται. Παω σε ερημικο μερος, που δε μου φαινεται πια τοσο ειδυλλιακο, κ μεχρι τωρα δεν ειχα σκεφτει σοβαρα την προοπτικη να παω εκει μονη. Κανω μαυρες σκεψεις οτι θα με φαει η μοναξια κ τετοια. Νοιωθω μεν περηφανη αλλα και χαζη ταυτοχρονα. Θα επελεγα ποτε κατι τετοιο ξεροντας οτι θα παω μονη αραγε; ηταν το δικο μου ονειρο η το δικο του; κανεις δεν εχει δικαιωμα να αναγκασει κανεναν, αλλα δεν ειναι πραξη ευθυνης να σου δωσει ο αλλος ξεκαθαρα να καταλαβεις αν πρεπει να τον υπολογιζεις η οχι; μου διαφευγει κατι; Τεσπα, το λαθος ειναι δικο μου που δεν ακουσα τα καμπανακια. Θα το αντιμετωπισω. Ιδεες για επανεκκινηση σε ελληνικη εξωτικη επαρχια για γυναικα σε σολο καριερα; σε χαιρετω :)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται να το ζεις λες και είναι γραμμένο το μέλλον σου πάνω σε πέτρα. Ποιος ξέρει τι θα είχες κάνει αν δεν σου είχαν μπει αυτές οι ιδέες εξαιτίας αυτής της σχέσης. Μπορεί να ήταν κακή ιδέα αυτή η δουλειά. Αν αποδειχτεί ότι είναι, φύγε. Μπορεί όμως και να αποδειχτεί πολύ καλή ιδέα αυτή η δουλειά τελικά, όταν σου περάσει η πίκρα για τον χωρισμό. Τώρα δεν βλέπεις όλες τις προοπτικές γιατί το είχες φανταστεί αλλιώς. Μην βιάζεσαι να αποφασίσεις αν είσαι καλά εκεί που είσαι, θα σου αποκαλυφθεί με τον καιρό. Αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να αναλύσεις πολύ καλά μέσα σου τα καμπανάκια, να βρεις και τα άλλα καμπανάκια που δεν έχεις βρει ακόμα, και μετά να σκεφτείς γιατί δεν τα άκουσες. Όχι, δεν αρκεί το «κλασικά ποτέ δεν θέλεις να ακούσεις τα καμπανάκια». Δεν λέμε για τους άλλους, λέμε για σένα. Γιατί δεν τα άκουσες τα συγκεκριμένα καμπανάκια; Με ποιον τρόπο τα αγνόησες, τι εκλογίκευση έκανες; Μπορείς να περάσεις πολλές ώρες έτσι στην ερημιά.
Καλή επιτυχία, ό,τι και να γίνει τελικά με τη δουλειά.
_________________
7.
Δεν έχω αδέρφια ή στενούς συγγενείς. Δε θέλω να κάνω παιδιά. Αν ζήσω μέχρι τα γεράματα, 'θα πεθάνω μόνη'? Δηλαδή ποιος θα έρχεται στα τελευταία μου και πόσο συχνά? Κάποιοι φίλοι? Πώς πεθαίνουν αυτοί που δεν έχουν στενούς συγγενείς? Μου φαίνεται τόσο θλιβερό λόγω πλύσης εγκεφάλου από την κρατούσα κουλτούρα?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύεις ότι αν έχεις στενούς συγγενείς εξασφαλίζεις συχνές επισκέψεις στα γεράματα; Αυτομάτως; Πρέπει να μιλήσεις με γιατρούς που δουλεύουν σε νοσοκομείο. Ή με ιδιοκτήτες γραφείων τελετών. Ή με δικηγόρους που ασχολούνται με διαθήκες. Ή χρειάζεται να έχεις περισσότερη εμπειρία ζωής.
Στα τελευταία σου θα έρχονται οι άνθρωποι που θα έχεις επιλέξεi να είναι στη ζωή σου, και θα τους έχεις αγαπήσει και θα σε έχουν αγαπήσει, ή θα τους έχεις εκτιμήσει και θα έχουν εκτιμήσει, και ο αριθμός τους και η συχνότητα επίσκεψης θα κυμαίνονται ανάλογα με το πόσες προσπάθειες έκανες στη ζωή σου να είσαι σωστός άνθρωπος και εξίσου σημαντικό, να συντηρείς φιλίες και άλλου είδους σχέσεις παίρνοντας πρωτοβουλίες όταν ένιωθες ότι χάνονται.
_________________
7.1
Για το τέλος, μια ανακοίνωση
Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες,
Είμαι κλινική ψυχολόγος, χρόνια αναγνώστρια της Α, μπα και χαρούμενη που ήρθε η κατάλληλη συγκυρία να απευθύνω ένα κάλεσμα μέσω της στήλης.
Στο πλαίσιο μιας πανεπιστημιακής έρευνας, μελετώ το πώς βιώνουν και το νόημα που δίνουν στη μητρότητα γυναίκες που πάσχουν από μια σοβαρή ψυχική διαταραχή (διπολική διαταραχή, σχιζοφρένεια, μείζων καταθλιπτική διαταραχή).
Έτσι, πιο συγκεκριμένα, απευθύνομαι σε γυναίκες που βρίσκονται σε περίοδο που σκέφτονται ή προγραμματίζουν να γίνουν μητέρες για πρώτη φορά, που διανύουν την πρώτη τους εγκυμοσύνη ή λοχεία, ή που έχουν ήδη ένα παιδάκι έως και νηπιακής ηλικίας. Μα πάνω απ' όλα, απευθύνομαι σε γυναίκες που θα ήθελαν να μιλήσουν για αυτήν την ιδιαίτερη από πλευράς προκλήσεων, συναισθημάτων και προσδοκιών εμπειρία.
Ίσως κάποια αναγνώστρια αυτή τη στιγμή να ταυτίζεται ή μπορεί να είναι μια γυναίκα που γνωρίζετε. Αν ενδιαφέρεστε να μοιραστείτε μαζί μου την εμπειρία σας, μπορείτε να μου στείλετε στο [email protected] και στη συνέχεια, θα σας ενημερώσω πιο αναλυτικά για τη φύση της έρευνας.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου είτε με ψευδώνυμο, είτε με το πραγματικό σας όνομα - η ανωνυμία και το απόρρητο διαφυλάσσονται απόλυτα, γεγονός που αποτελεί και βασικό δεοντολογικό κανόνα της ψυχολογικής έρευνας.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την διάθεση και το κουράγιο σας!
