ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχει περασει σχεδον ενας χρονος απο τοτε που τον ειχα διπλα μου. Σημερα ομως με επιασε μια απιστευτη μελαγχολια. Εκανα βολτα κ πηγα στο μερος που φιληθηκαμε πρωτη φορα, παρολο που ειναι υπεροχο μερος και ηρεμω σημερα με κατεστρεψε. Κοιταξα την θεα και ενιωσα κενη τελειως. Δεν ηταν μαζι μου αυτος. Δεν του κρατουσα το χερι, δεν μυριζα το αρωμα του, δεν μπορουσα να κοιταξω μεσα στα ματια του και να χαμογελασω. Εχει περασει πολυς καιρος αλλα μου φαινεται σαν χθες. Θελω να τον δω, θελω να μιλησουμε και να περναμε ωρες περπατωντας και συζητωντας. Τον θελω διπλα μου, νιωθω πως τον εχω τοσο αναγκη, μην μπορωντας να εξηγησω το γιατι. Αν τον εβλεπα θα ουρλιαζα μεσα μου και θα ηθελα να τρεξω να τον αγκαλιασω εστω για μια τελευταια φορα. Αλλα αυτος δεν νιωθει το ιδιο κ αυτο με κανει να νιωθω ακομα χειροτερα. Ποτε θα τα ξεπερασω ολα αυτα, τοσος καιρος και καποιες στιγμες διαλυομαι, ποσο ακομα...