ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ύστερα από τέσσερα χρόνια ήρθε η ώρα για αυτόν τον μικρο,στα μάτια μου,θάνατο..Ποτέ δεν θα μπορέσω να στα πω από κοντά γιατί κάθε φορά χάνω το δίκιο μου,όπως λες,με φωνές και εκρήξεις..Για αυτό και θα τα εκφράσω μέσα σε λίγες γραμμές..Τέσσερα χρόνια λοιπόν,που πέρασα πολλά και ήσουν εκεί αλλά δεν ζήτησα να με λυπάσαι για αυτά.Ειναι τα θέματα που θα έχω μια ζωή,μια ζωή χωρίς υγεία αλλά δεν θέλω λυπηση..Και από την πρώτη στιγμή σου είπα πως είναι δύσκολο και δεν θέλω να μείνεις αν δεν αντέχεις ή θελήσεις διαφορετικό.Θα ήταν άδικο για σένα..Και στα δικά σου ήμουν εκεί..Στις νύχτες που δεν κοιμήθηκες,στα αδιέξοδα και στον πανικό και σου στάθηκα όπως και εσύ..Στις σκοτεινές σου ωρες,που σκέφτηκα πως θα φύγεις από όλους και όλα..Και μετά,οι γονείς.Οι άνθρωποι δικοί μου που σε λάτρεψαν και το σκυλακι μου,που τώρα πως θα του πω ο,τι δεν θα σε ξαναδεί;..Και οι δικοί σου που θέλουν μία στην ηλικία σου,του δημοσίου ή εφάμιλλου κύκλου εργασιακης κατάταξης,και όχι μια μικρότερη και άνεργη στην οποία η μαμά quote-ταρε "Να είστε σίγουροι για ο,τι κάνετε γιατί είναι δύσκολες εποχές, και εσύ έχεις όλη την ζωή σου μπροστά σου να αλλάξεις επιλογές"(end of the quote),και εκρυβες καθετί δικό μας στην θέα των γονέων σου..Και έπειτα έφαγα την βόμβα,αυτή που σε αφήνει με εμβοες μετά.."Εγώ για σένα παράτησα τα όνειρα και κάθετι που θέλησα να κάνω.." Δεν στο ζήτησα ποτέ να παρατήσεις κάτι για μένα, αντιθέτως σε υποστήριζα και ήλπιζα να είχα λίγο χώρο και πρόσφορο έδαφος για να σε ακολουθήσω..Πάντα εγώ άδικη,αχάριστη,εγωίστρια,υστερική και προσφάτως ενταγμένο ανώριμη..Μετά την βόμβα λοιπον,έρχεται ο θάνατος..Και πονάω..Σάββατο θα γίνει η κηδεία της κάποτε ευτυχισμένης σχέσης μου..Άραγε φταίει μόνο ο ένας;Με αυτήν την απορία θα πεθάνω..