Πώς θα καταλάβεις αν είσαι έτοιμος να αποκτήσεις έναν σκύλο για κατοικίδιο; Ένας εκπαιδευτής απαντά.

3

Νομίζω πως δεν είμαστε ποτέ εντελώς έτοιμοι ή σίγουροι για αυτή την κίνηση. Εκτός και αν η καρδιά μας χτυπάει στα κόκκινα και μας παρασύρει το συναίσθημα.

Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ένας συνδυασμός λογικών σκέψεων για την νέα περίοδο που θα μπούμε και των συναισθημάτων που ήδη βιώνουμε με την ιδέα της απόκτησης ενός νέου μέλους στην οικογένειά μας. Χαρά, ανυπομονησία, τρυφερότητα, ανάγκη για προσφορά και εγγύτητα.

Αυτό που θεωρώ πως πρέπει να κάνουμε όμως, είναι να είμαστε προετοιμασμένοι και ενημερωμένοι. Όσο πιο υποψιασμένοι τόσο καλύτερα.

Λόγω της δουλειάς έχω συναντήσει αρκετό κόσμο που μπορεί να βρήκε εντελώς τυχαία έναν σκύλο. Άλλοι πάλι μπορεί να υιοθέτησαν ένα κουτάβι χωρίς δεύτερη σκέψη ή πολλοί που ξεκίνησαν από το να φροντίσουν ένα αδέσποτο και τελικά το έβαλαν στο σπίτι τους.

Αρκετές τέτοιες περιπτώσεις τα πήγαν περίφημα. Έζησαν και συνεχίζουν να ζουν όμορφα και γεμάτα. Όμως πιστεύω πως είναι καλύτερο να έχουμε κάνει μια υποτυπώδη προεργασία. Προφανώς αυτά που έχω δει, ξυπνούν περισσότερο τη λογική πλευρά μου. Να σκεφτούμε λοιπόν με ειλικρίνεια αν είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε και να δεσμευτούμε.

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση  να μειώσω τους προαναφερθέντες, αλλά αισθάνομαι πως τέτοιες περιπτώσεις είναι η εξαίρεση του κανόνα.

Δεν θα κρύψω πως έχω αποτρέψει πολλούς ανθρώπους από το να πάρουν σκύλο γιατί ένιωσα πως δεν θα περνούσαν ούτε αυτοί, αλλά ούτε και το σκυλί καλά. Και αυτός είναι ο στόχος. Να ζούμε καλύτερα με ένα σκύλο. Να συμπληρώνει και να μας βελτιώνει την ζωή. Να χαιρόμαστε μαζί του και να μην σιχτιρίζουμε για την επιλογή μας.

Ας το ψάξουμε, ας ρωτήσουμε ειδικούς, ας δούμε βίντεο κι ας διαβάσουμε σχετικά βιβλία πρώτα ώστε να συλλέξουμε πληροφορίες.

Ο σκύλος ή μάλλον η υιοθεσία σκύλου φέρνει ορισμένες πολύ σημαντικές αλλαγές της καθημερινότητας μας. Ξυπνάμε νωρίτερα, καθαρίζουμε συχνότερα, αγωνιούμε για νέα πράγματα,  περπατάμε περισσότερο, ίσως ξοδεύουμε και επιπλέον χρήματα.

Για κάποιους μπορεί να μην είναι αποτρεπτικά όλα αυτά τα θέματα, όμως το σίγουρο είναι ότι θα παίζουν σημαντικό ρόλο για τα επόμενα 10-15 χρόνια της ζωής τους.

Χαίρομαι όταν με καλούν στο τηλέφωνο, όταν δέχομαι μέιλ και μηνύματα από ανθρώπους που με ρωτούν. Έχουμε το τάδε πρόγραμμα, περιμένουμε παιδί, δουλεύουμε και οι δύο, δεν είχαμε ποτέ σκύλο, μας είπαν πως θα μας κάνει καλό, το θέλουμε για τα παιδιά, θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε, ξέρουμε πως θα μας δυσκολέψει αλλά θέλουμε να το προσπαθήσουμε.

Χαίρομαι όταν μου εκφράζουν ανοιχτά τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους. Συνήθως αυτοί γίνονται εξαιρετικοί «σκυλογονείς».

Αυτοί οι άνθρωποι μου αρέσουν γιατί αμφιβάλλουν, φοβούνται και ανησυχούν. Αυτά μου δείχνουν πως έχουν μέσα τους ενδιαφέρον και αίσθηση ευθύνης.

Θυμάμαι όταν ήταν να πάρουμε σκύλο η σύζυγος μου ήταν η λογική φωνή στο σπίτι: Να ολοκληρωθούν οι εκπαιδεύσεις μου στο εξωτερικό, να τελειώσει ο μικρός τον παιδικό σταθμό, να αποφασίσουμε την φυλή και το φύλο (αυτά τα δύο τελευταία τα κοιτούσαμε καθως η Sugar προοριζόταν για σκύλο ειδοποίησης διαβήτη).

Τελικά είχε δίκιο. Προσπαθήσαμε να πάρουμε σκύλο στο καλύτερο timing, αν και σχεδόν σε όλη μου τη ζωή τα σκυλιά μου τα έβρισκα και τα έπαιρνα χωρίς να σταθμίσω το παραμικρό. Βέβαια ζούσα και σε ένα κτήμα 17 στρεμμάτων και αυτό με απελευθέρωνε σε πολλά επίπεδα. Επίσης, πριν είκοσι χρόνια δεν είχα τις ευθύνες της σημερινής μου καθημερινότητας.

Δεν θα κρύψω πως έχω αποτρέψει πολλούς ανθρώπους από το να πάρουν σκύλο γιατί ένιωσα πως δεν θα περνούσαν ούτε αυτοί, αλλά ούτε και το σκυλί καλά. Και αυτός είναι ο στόχος. Να ζούμε καλύτερα με ένα σκύλο. Να συμπληρώνει και να μας βελτιώνει την ζωή. Να χαιρόμαστε μαζί του και να μην σιχτιρίζουμε για την επιλογή μας.

Η έκφραση «τα παιδιά μας κάνουν γονείς», ισχύει και για τα σκυλιά. Στην πορεία το βρίσκουμε, δεν τα ξέρουμε όλα.  Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί, με αγάπη και υπομονή.

Και νομίζω ότι αυτός που θα αναρωτηθεί αν είναι έτοιμος να υιοθετήσει ένα κατοικίδιο έχει ήδη ξεκινήσει την αντίστροφη μέτρηση για να ζήσει δίπλα σε ένα σκύλο. 

It's Viral
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στη δικαιοσύνη η Ηλιάνα Παπαγεωργίου – Τι ζητά από την Έλενα Χριστοπούλου

It's Viral / Στη δικαιοσύνη η Ηλιάνα Παπαγεωργίου – Τι ζητά από την Έλενα Χριστοπούλου

Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου, μέσω του δικηγόρου της, κατέθεσε αίτηση επίδειξης εγγράφων, ζητώντας από την Έλενα Χριστοπούλου να της παραδώσει όλες τις συμβάσεις που σχετίζονται με την πολυετή συνεργασία τους
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Πολύ σωστές οι σκέψεις και οι συμβουλές.Δυστυχώς (ή ευτυχώς) μερικές φορές το συναίσθημα είναι πάνω από την λογική. Κάνουμε πράγματα στην ζωή μας - όπως η συμβίωση με ένα ζώο - που δεν τα έχουμε προγραμματίσει. Όπως δεν έχουμε προγραμματίσει και το πότε θα ερωτευτούμε τον σύντροφο της ζωής μας.Το πρόβλημα στην σημερινή Ελλάδα είναι ότι οι έλληνες έχουν κάνει την κοινωνία τους κόλαση. Παρασυρμένοι από το όνειρο του εύκολου πλουτισμού και της ήσσονος προσπάθειας για δεκαετίες, έχουν ματατρέψει τις πόλεις τους και την καθημερινότητα τους σε εφιάλτη.Και πως θα βάλεις ένα ζώο στον εφιάλτη;Δεν είναι δυνατόν να ζήσει γάτα ή σκύλος σε ένα τυπικό αθηναϊκό / θεσσαλονικιώτικο διαμέρισμα. Τα διαμερίσματα μας έτσι όπως τα έχουμε φτιάξει (με ύψιστο στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους των εργολάβων) είναι εντελώς ακατάλληλα για κατοικίδια. Μεταξύ μας, ούτε για ανθρώπους είναι κατάλληλα.Δεν είναι δυνατόν να βγάλεις τον σκύλο σου βόλτα όταν μετά το 8ωρο στην δουλειά πρέπει να σέρνεσαι για ώρες μέσα στο καυσαέριο μέχρι να φτάσεις στο σπίτι σου. Και όταν το κοντινότερο πάρκο απέχει 5 χιλιόμετρα (δηλαδή κι άλλο σούρσιμο).Θεωρώ ακατόρθωτο για έναν τυπικό σημερινό έλληνα να έχει κατοικίδιο και να του προσφέρει αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής (τις οποίες δεν προσφέρει ούτε στον εαυτό του).
Αγαπητε/η Harlan. Συμφωνω οτι η ζωη μας οπως την φταξαμε ειναι κολαση αλλα μπορουμε να βγαλουμε ενα αδεσποτο απο την απολυτη κολαση του δρομου υιοθετωντας το. Πιστευω οτι η αγαπη αμφοτερα βελτιωνει την ποιοτητα ζωης και των δυο και ας μην ειναι το optimum.
Αγαπητέ/η Pogo, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Επειδή ακριβώς αγωνίζομαι ενεργητικά και έμπρακτα στο να υιοθετηθούν όσο περισσότερα αδέσποτα γίνεται, θέλω να φτιάξουμε και τις συνθήκες που θα ευνοούν κάτι τέτοιο.Το να φτιάξουμε ανθρώπινες συνθήκες στις πόλεις μας δεν το χρωστάμε μόνο στα αδέσποτα. Το χρωστάμε κυρίως στους εαυτούς μας.