ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι εδώ και 2 μήνες που με τρώει με τα μάτια του αλλά δεν κάνει κίνηση. Δουλεύει (και μάλλον είναι ο ιδιοκτήτης) στην κρεπερι δίπλα στο σπίτι μου και οπότε περνάω καρφώνεται τρομερά σα να μην υπάρχει τίποτα γύρω του. Μαρεσει αλλά δε τολμαω να δώσω καθόλου δικαίωμα, ανταποκρίνομαι ελάχιστα ή μαλλον καθολου, γιατί περνάω τρεις τέσσερις φορές απεξω και μου είναι αβολο να φλερτάρω κιόλας.Το καταλαβαίνω ότι ο τύπος αυτό θέλει, να κοιτάει . Κι αν ήθελε θα τολμαγε να πλησιάσει λίγο παραπάνω αλλά δε δίνω δικαίωμα, είμαι πάντα στο τρέξιμο.Το θεμα είναι πως μαρεσει. Αλλά διστάζω να ρίξω ακόμα και βλέμμα γιατί φοβάμαι την απόρριψη και την ψιλο-άβολη κατάσταση που μπορεί να ακολουθήσει μιας και μένω δίπλα..Είναι γύρω στα 35 , εγώ 24. . Να σημειώσω ότι πριν κάνα χρόνο που πρωτοανοιξε, δε με κοίταζε καθόλου . Και πήγαινα και συχνότερα. Ξαφνικά άλλαξε τακτική.Μήπως να μη το ξανασκεφτώ;