ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθα σε επαφή μαζί του μέσω μηνύματος(μετά από 2-3 χρόνια απουσίας χωρίς ουσιαστικο λόγο) ,αλλά δεν είχε αίσιο τέλος.Δεν του έλεγα τα κλασικά τύπου τι κάνεις που χάθηκες ,αλλα πράγματα π κρατούσα μέσα μ χρόνια κ θεώρησα πως έπρεπε ν μάθει.Οχι ερωτική εξομολόγηση ,καμια σχέση,αλλα αληθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ.Και ενα θεμα υγειας μου με παρακίνησε να το κανω.Περιμενα κ από αυτόν το ίδιο.Γιατι ξερω πως υπηρξαν αληθειες(όχι ερωτικές το τονίζω) που δε μου ειπε.Αλλα αυτός επέλεξε τη σιωπή.Τα μηνύματα μου κατά 99% τα είδε.Νιωθω πιο ανάλαφρη που μίλησα έστω κ αργά ,νιώθω όμως κ ένα βάρος γιατί δεν πίστευα πως θα επέλεγε τη σιωπη.Έπεσε στα μάτια μου κ αυτό με πίκρανε πραγματικά.Τοσο έξω έπεσα μαζί του ή τελικά το κάλλιο αργά παρά ποτέ είναι μια μουφα κ μισή;