ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πηγαίνω Δευτέρα Λύκειο και έχω κουραστεί να λαμβάνω σχόλια από μια συγκεκριμένη κοπέλα για την εμφάνισή μου. Καλά το κοντή δεν με πειράζει, αν και 1.69 δεν είμαι και τόσο κοντή αλλά αλλά αυτή είναι είναι 1.80 άρα μπροστά της, ναι, είμαι κοντή. Αυτό που μου σπάει πιο πολύ τα νεύρα είναι που με σχόλιαζει για το σώμα μου, το οποίο δεν έχει δει! Οπότε με βλέπουν στο γυμναστήριο, αυτή περπατάει/ψηλοτρέχει στους διαδρόμους κι εγώ πάω ελλειπτικό να κάνω λίγη αερόβια για ζέσταμα (και συνέχεια ανεβαίνω πάνω για βάρη αλλά αυτή δεν τι ξέρει) προσκαλεί να τρέξω τα 2 χιλιόμετρα που τρέχει και λαχανιάζει για να δω πόσο δύσκολο είναι (χωρίς παρεξήγηση αλλά έχω ήδη τρέξει ημιμαραθώνιο και τώρα προπονούμε για μαραθώνιο) πως μόνο έτσι θα πετύχω αυτό που θέλω (που όπως μου λένε είναι να φτιάξω ένα σώμα σαν το δικό της) ώστε να μην ντρέπομαι να έρθω στο γυμναστήριο ντυμένη όπως αυτή (σορτς-μπουστάκι) γιατί κατά τη γνώμη της εγώ που φοράω φαρδιά φόρμα-μπλούζα ντρέπομαι. Σήμερα που σχολάσαμε νωρίτερα βρεθήκαμε και οι δύο στο γυμναστήριο. Αυτή να κουτσοτρεχει και να μου λέει μετά τι κορμάρα είναι και πως δεν χρειάζεται να κρύβει το σώμα της οπως κάνω εγώ γιατί αυτή έχει κοιλιακούς τέλειους που σαν κι αυτούς έχουν λίγες γυναίκες. Συνήθως δεν είμαι επιδειξίας και δεν καφιεμαι για τις επιδόσεις μου στο γυμναστήριο ούτε και τις βροντοφωναζω πχ δεν ανεβάζω story μολλις έτρεξα 2 ολόκληρα χιλιόμετρα ή δείτε την κορμάρα μου (όπως κάνει η συγκεκριμένη κοπέλα) αλλά σήμερα με αυτά που μου έλεγε για το πόσο κορμάρα είναι και να κοιτάξω τους κοιλιακούς τις κι να προσπαθήσω να της μοιάσω γιατί "αν δεν ντρεπόσουν για την κοιλιά σου δεν θα φορούσες μακριά μπλούζα" (και δεν έχει καν κοιλιακούς. Η κοιλιά της είναι ίσια, αλλά το μόνο που βλέπεις είναι τα κόκαλα της λεκάνης της και τα πλευρά της) και η κουβέντα για τους "σπάνια τέλειους κοιλιακούς" της συνεχίστηκε ως ότου δεν άντεχα άλλο. Κατεβαίνω από το ελλειπτικό με τρομερά νεύρα, με κοιτάζει και μου κάνει "δεν θα έπρεπε να νευριάζεις που δεν έχεις κοιλιακούς αλλά να προσπαθείς να μου μοιάσεις". Εκεί δεν άντεξα σηκώνω την μπλούζα μου και της πέφτει το σαγόνι, γιατί (αν και δεν το πορεύομαι στον κόσμο, αλήθεια) έχω six-pack. Και τι μου λέει; "κοιλιακούς εσύ; Δεν παίζει" ΑΦΟΥ ΕΙΔΕΣ! ΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ! Έχω πει ήδη παρά πολλά αλλά δεν αντέχω άλλο την κοπέλα. Ναι, έχω πολύ γυμνασμένο σώμα, στεγνό, σηκώνω σχετικά πολλά κιλά και μπορώ να κάνω ασκήσεις που οι περισσότερες κοπέλες στην ηλικία μου δεν μπορούν, αλλά δεν το κάνω για να με κοιτάνε και να λένε "δες το σώμα της". Το κάνω για εμένα. Καθαρά για εμένα. Όχι για να με κοιτούν οι άλλοι. Και, ναι, το κάνω γιατί μόνο έτσι έχω αυτοπεποίθηση. Γιατί μόνο έτσι αγάπησα ξανά τον εαυτό μου, αφού τον είχα σιχαθεί μετά από τέσσερα χρόνια νευρική ανορεξία και κατάθλιψη (από τα δέκα ως τα δεκατέσσερα). Μόνο με το να γυμνάζονται σκληρά 4 ώρες την ημέρα ξαναβρήκα τον εαυτό μου, έγινα ξανά εγώ. Και δεν με ενδιαφέρει για το πόσο γυμνασμένος είναι ο άλλος! Καθόλου! Δεν δέχομαι όμως να με μειώνουν γι αυτό. Κυρίως κοπέλες που σχεδόν δεν με ξέρουν.