ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχθές το απόγευμα, στο σταθερό μου, από άγνωστο νούμερο. Απάντησα. Τελικά η διάρκειά του άγγιξε σχεδόν τη μία ώρα!! Με πήγε πίσω 35 χρόνια. Ήμουν δεν ήμουν τότε 12 χρονών. Ένας παιδικός "φίλος" της ηλικίας εκείνης......της ηλικίας της αγνής.... που το γεγονός ότι έπαιξες μπάλα για μισή ώρα με κάποιο άλλο παιδί, αυτομάτως χρεωνόταν στους "φίλους" σου και όχι προσχηματικά.......Εν πάσει περιπτώσει η ζωή κύλησε.....πέρασα πολλά που δεν είναι επί του παρόντος.....ο "παιδικός" αυτός φίλος λοιπόν, που είχα να τον δω από τότε, έχει μια κόρη 23 ετών που κάνει το μεταπτυχιακό της .Στη βιβλιογραφία του πανεπιστημίου, κάπου ξέθαψε τη διδακτορική μου διατριβή, η οποία της ήταν απολύτως χρήσιμη και το συζήτησε με τον πατέρα της. Το μυαλό του πήγε σε εμένα από διάφορα στοιχεία, με έψαξε και με βρήκε......Δυσκολεύτηκα αρχικά, μα στη συνέχεια τον θυμήθηκα καθαρά.....Χάρηκα....συγκινήθηκα.....με πήγε πολύ πίσω....τότε που όλα ήταν όμορφα, ακόμα και αν δεν ήταν, απλά και μόνο γιατί ήμασταν παιδιά, αδοκίμαστα από τις δυσκολίες της ζωής και την κακία του κόσμου.....Θυμόταν (εγώ όχι) και το τελευταίο απόγευμα που παίξαμε μαζί....τζαμί.....την άλλη μέρα έφυγε...ο πατέρας του είχε πάρει μετάθεση...ήταν στρατιωτικός.....στη γειτονιά το μάθαμε μετά από 2-3 μέρες...................................Έτσι λοιπόν..............Κάποια στιγμή , στην παιδική ηλικία και των δυο μας, εγώ ο φίλος μου και τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, μαζευτήκαμε και παίξαμε μαζί για τελευταία φορά....τζαμί .........και δεν το ήξερε κανείς μας......Τί σου είναι η ζωή ε;