ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οτι και αν καταφερω αμεσως χανει την αξια του...ολο πιεζω τον εαυτο μου να παει παραπερα, κατακτω στοχους και δεν τους απολαμβανω γιατι νιωθω παντα αχρηστος και λιγος....και τελευταια εχω παχυνει και εχω ασχημηνει και ολο αυτο το συναισθημα γινεται ολο και πιο εντονο.Νιωθω σχεδον σκουπιδι και το μελλον μου μοιαζει τιποτα αληθεια...σπουδαζω κατι που μ αρεσει αλλα ειναι θεωρητικη επιστημη και δεν εχει επαγγελματικη αποκατασταση.. και ας ειμαι ο καλυτερος στην σχολη εξω με κοιτανε σαν να μην κανω τιποτα...δεν μπορω να προσφερω σε αυτο το συστημα γιατι δεν θελει κριτικη και στοχασμο...Και με ενοχλει που υποκυπτω στην λογικη του αλλα εχει καταφερει να με κανει να νιωθω ενα τιποτα...ή ενα κατι με 0 ελπιδες...Παραλληλα συνεχεια ατυχιες με την υγεια που μολις παω να ορθοποδησω ολο κατι καινουριο θα ερθει.. ετσι σταματησα γυμναστικη παχυνα και τωρα ολο το αισθημα της ανικανοτητας μεγαλωσεΚαι παντου στα σοσιαλ βλεπω ατομα βα διαφημιζουν εντονα τον εαυτο τους και τις επιτυχιες τους, πλαστες ή μη,και εγω ειμαι μσαα κλεισμενος και νιωθω ολο και χειροτερα..