ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάπου πρέπει να τα πω γιατί θα σκάσω, οπότε ας τα πω εδώ ανώνυμα για αρχή.Την κολλητή μου την ξέρω 10+ χρόνια. Τώρα είμαστε στην φάση των 30+ που οι περισσότεροι έχουν μαζευτεί σε σχέσεις και έχουν ξεκινήσει οι γάμοι. Εγώ είμαι ελεύθερο ον κατ'επιλογήν (περνάω τέλεια και σε όποιον αρέσει), η κολλητή μου βρήκε έναν τύπο πριν λίγο καιρό και είναι μαζί του. Χάρηκα που είναι με κάποιον του γούστου της ΑΛΛΑ όπως ήδη καταλάβατε, λόγω φάσης ζωής ήδη δύσκολα βρισκόμασταν. Ε, τώρα αν βγούμε, όπως είναι φυσικό θα έρθει και ο γαμπρός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και άλλοι, άσχετοι για μένα άνθρωποι (συγγενείς τους) με τους οποίους δεν καναμε παρέα, αλλά μαντέψτε: Είναι ζευγάρια! Και έχει και καλύτερο, προσπαθούν να μου προξενέψουν κάποιον εμμέσως, αμέσως, διακριτικά, αδιάκριτα... Μέχρι και ερωτηματολόγιο μου έχουν κάνει, τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει σε έναν άντρα. Τους ευχαριστώ για την καλή πρόθεση... αλλά εχέσθην με το συμπάθειο. Δε νιώθω μέσα μου ότι θέλω να είμαι με κάποιον και επίσης βαριέμαι απίστευτα τον τυπά της κολλητής μου. Είναι καλό παιδί, ε ας του δώσουν μια πάστα. Κατά τα άλλα, είναι ένας εντελώς αδιάφορος άνθρωπος. Με έχει ρωτήσει για την άποψη μου και το χειρίστηκα διακριτικά. Του στυλ "χαίρομαι που τα βρίσκετε μεταξύ σας" Να της πω κάτι ή να συνεχίσω σε αυτό το μοτίβο; Δεν θέλω να την στενοχωρήσω. Επίσης, όσοι είστε ελεύθεροι -ες, -α, σας ρωτάνε και εσάς συνέχεια αν ψάχνετε/βρήκατε ταίρι; Δυσκολεύεστε να βρείτε παρέες για να βγείτε, τι κάνετε με τις διακοπές; Μόνο οι βραδινές έξοδοι είναι θέμα (ζευγάρια-εγώ, βάλτε Χ) Διακοπές πάω μια χαρά και δεν δίνω δεκάρα μέχρι στιγμής.