ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους τελευταιους μηνες εχει αρχισει να μου συμβαινει κατι το οποιο οσο περναει ο καιρος γινεται ολο κ πιο εκτονο και επεκτεινεται. Παρατηρουσα μερικες φορες οτι ανθρωποι αφου μου ακουμπουσαν το χερι μετα το σκουπιζαν πανω στα ρουχα τους πχ. Και αυτο καπως με ενοχλουσε κ καθως εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση το παιρνω πολυ προσωπικα. Απο τοτε αρχισα να παρατηρω τις κινησεις ανθρωπων κ ειδα οτι το κανουν αρκετοι αφου ακουμπησουν καποιον. Ολο αυτο αρχισε σιγα σιγα να μου γινεται εμμονη ιδεα. Και ηθελα να αποφευγω ολο κ περισσοτερο τις χειραψιες. Συνηθως οταν ειμαο εξω επειδη γενικα δεν ειναι κ το καλυτερο μου κ με κανει να νιωθω αμηχανα καθομαι με κλειστες παλαμες λογω αγχους κ μερικες φορες ιδρωνουν τα χερια μου κ τοτε ειναι που ερχομαι σε πολυ δυσκολη θεση αν χρειαστει να ακουμπησω καποιον κ το αποφευγω οσο περισσοτερο μπορω. Ολη αυτη η ιδεα λοιπον εχει μεγαλωσει τοσο πολυ στο μυαλο μου που πλεον δεν θελω ουτε να πινω απτο ιδιο καλαμακι με καποιον η αλλα τετοια παρομοια διοτι φοβαμαι οτι μπορει να με σιχαινονται κ δεν θελω να επιτρεψω να γινει μια τετοια σκεψη. Και πλεον νιωθω να με περιοριζει ολη αυτη η κατασταση κ καταλαβαινω οτι την δημιουργει το μυαλο μου. Δεν ειμαι ατομο το οποιο θα υπηρχε καποιος λογος καποιος να σιχαθει. Ομως δεν μπορω να το αποβαλλω κ δεν ξερω τι να κανω