ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήξερα τι ήθελα και το προσπάθησα. Ήξερα τι ήθελα, στο είπα και ακόμα περισσότερο στο έδειξα. Λίγο πριν τα πρώτα μου αντα και πήγα και ερωτεύτηκα σαν έφηβος ο μ@λ@κας. Όταν το συνειδητοποίησα τρομοκρατήθηκα, έμεινα τρομαγμένος σε όλη αυτή τη σύντομη διάρκεια, στο είχα πει, αλλα ήμουν παράλληλα εκστασιασμένος και το άφησα να με παρασύρει. Χαχ, καλά να πάθω. Δεν τα χω με ‘σένα, με ‘μένα τα χω. Ψέματα, τα χω και με σένα, αλλιώς δεν θα έγραφα εδω! Με ξε-γέλασες εδώ που τα λέμε, ήμουν το «ριμπάουντ», το «παυσίπονο» και για να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου, ασυνείδητα μου δειξες… με έκανες να σε «κοιτάξω» και φέρεις ευθύνη γι΄αυτό. Πίστευα ότι σε μια θεωρητικά ώριμη ηλικία οι άνθρωπο δεν το κάνουν αυτό. Γ@μωτο.Τα σημάδια ήταν εκεί και εγώ δεν τα ‘δωσα σημασία. Τα είδα, τα άκουσα. Απ το πρώτο βράδυ. Μετά από όλο αυτό, μετά από αυτήν την έντονη, ηδονική, πανέμορφη πράξη, καθισμένοι γυμνοί ο ένας μέσα στην αγκαλιά του άλλου, μου χάιδευες ένα ένα τα κόκκαλα της σπονδυλικης μου στήλης...Και το πέταξες, «ήμουν ερωτευμένη…»! Αυτό, ο ήχος κλήσης στο κινητό σου(αυτό το pop-rock τραγουδακι που αναφερόταν στο γκόμενο που χάσαμε), η σιωπή αργότερα τότε που… Γ@mω τη ψυχή μου. Νόμιζα ότι με ένα φιλί και μια αγκαλιά όλα θα πάνε καλά. Μια ζωή στο κόσμο μου ήμουν. Πίστευα και πιστεύω σ΄αυτό που νιώθω και όχι σ΄αυτό που βλέπω. Ο μαλάκας. Βγήκα από το «υπόγειο» μου για άλλους προσωπικούς λόγους, μετα από τοοοοσο καιρο και βρήκα να πέσω πάνω σε σένα! Άτυχος και τυχερός μαζι. Αχ, πόσες φορές επικαλέστηκα τη θεα Τύχη εκείνο το απόγευμα που δεν ήρθες. Πόσα λίτρα τσίπουρο, πόσα γιατί. Και με πήρες τηλέφωνο μετα από τόσο καιρό και ως αφορμή βρήκες έναν ψιλοχαζό λόγο. Πώς χτύπησε η καρδιά μου όταν μου είπες το όνομα σου. Για 2-3 δευτερόλεπτα πίστεψα ότι θα μου πεις κάτι του τύπου «ειμαι εδώ, πάμε για μια μπυρίτσα το βράδυ?» «σου μίλησα απότομα τις προάλλες, συγνώμη, τι λες να επανορθώσω με ένα καφε?» Ο νηστικός καρβέλια ονειρευόταν! Με πήρες τηλέφωνο…Για να με έχεις σε αναμονή? Για αυτοεπιβεβαίωση? Γιατί? Επειδή ένιωθες μοναξιά και δεν υπήρχε «κάποιος» ή «κάποια(!)» δίπλα σου? Και να περιμένω τωρα το αν ή πότε θα ξαναπάρεις? Και άλλο τσίπουρο, ένα ακόμα τσιγάρο.Έπαιξες με την καρδούλα μου, είπες να παίξεις και με τη ψυχούλα μου. Καλύτερα που πήρες. Είχε που είχε αρχίσει η απομυθοποίηση, τώρα γκρεμίστηκε σχεδόν κάθε ιδέα που είχα για σένα. Και τελείωσε το τσιγάρο. Και ενώ έχω γράψει όλα αυτά, φαντάστηκα με το νου μου οτι με πιάνεις και με φιλάς ξανά στη μέση του δρόμου όπως τότε. Χαχ, η έννοια του αμφίθυμου. Δεν ξέρω τι πιστεύω πέρα απ το ότι είμαι μαλάκ@ς και οτι πρέπει να πω -τέλος, πάμε παρακάτω-. Πώς έχει μπει και συνεχίζει έτσι το 18’ γ@μωτο? Αδιαλείπτως η μία σφαλιάρα διαδέχεται την άλλη σε όλους τους τομείς.Τα έχω δει όλα.Τους Λαιστρυγόνας, τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα…Δεν μου έφταναν όλα αυτά, έπρεπε να ακούσω και το τραγούδι μιας Σειρήνας και να επιλέξω ο ηλίθιος να μην κλείσω τα αυτιά μου με κερί ή έστω να το ακούσω, αλλά να δεθώ από κάπου. Λες και δεν ήξερα τι θα συμβεί. Γα%ώ τη ψυχή μου. Τα είπα, τα ήπια, έβγαλα για λίγο τα σκουπίδια από μέσα μου. Στην υγειά μας παιδιά.