ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχω μια φιλη, δεν ειμαστε και κολλητες αλλα ειμαστε στην ιδια παρεα και την νοιαζομαι. ειναι εδω και καιρο σε σχεση με εναν τυπο που ειναι συνεχεια ζηλιαρης, δεν την εμπιστευται, ψαχνει τα πραγματα της, την εχει αποκοψει απο τους φιλους της γτ ζηλευει, οταν κανει κατι λαθος το ριχνει πανω της κ.α. (συμφωνα με τα δικα της λεγομενα)Αυτη οταν βγαινουμε το μονο που κανει ειναι να παραπονιεται για αυτον, ομως δεν τον χωριζει. ολο το αφηνει για αργοτερα και μαλλον εχει προσπαθησει αλλα αυτος δεν την αφηνει. Εγω αρχικα δεν επενεβαινα επειδη αυτη ξερει τι θα κανει για την σχεση της, αν τον αγαπαει ετσι οπως ειναι κτλ. Ομως οταν εβλεπα οτι εδω και μηνες γινεται το ιδιο πραγμα, αρχισα να της λεω να τον χωρισει. Νιωθω ασχημα που επεμβαινω αλλα πιστευα οτι αυτο ειναι το καλο της. (βεβαια παλι λαθος ισως εκανα γτ αυτη ξερει πιο ειναι το καλο της). βλεποντας οτι ακομα δεν τον χωριζει απο όταν αρχισαμε πολλες φιλες της να τις λεμε να τον χωρισει εχω απορίες:- Μηπως νιωθει καταπιεσμενη και απο μάς; δλδ μηπως οταν της λεμε τι να κανει επιβαρύνουμε και αλλο την πίεση που λαμβάνει; - Μηπως οπως καθεται τοσο καιρο μαζι του και τον κραζει σε εμας, κανει και το ιδιο αντιστροφα; δλδ κραζει εμας σε αυτον οτι προσπαθουμε να τους χωρισουμε;-Μηπως απλα της αρεσει να εχει ολη την προσοχη στις κουβεντες μας; ολο με το αιωνιο προβλημα της ασχολουμαστε. Δεν ξερω, δεν καταλαβαινω γιατι καποιος να καθεται σε μια τετοια σχεση οταν η ελευθερια είναι μια συνάντηση, ένα τηλεφωνημα ή ένα μηνυμα στην χειρότερη μακρια; Εχω ακουσει τοσα πολλα που της εχει κανει που επειδη ειμαι υπερπροστατευτικο ατομο (ισως ηλιθια επεμβατικο), θελω να δω τη φιλη μου ευτυχισμενη αμεσα, και ειμαι στο τσακ να παω να του σπασω τα μουτρα (και καλα. νταξει δε θα το κανω γτ αυτα εινα ζωωδη ενστικτα που πρεπει να αποφευγονται). Τι να κανω; Εχω μια φιλη που μου λεει ενα προβλημα και νιωθω οτι πρεπει να την βοηθησω να το λυσει. Νιωθω οτι πλεον εχω χασει την επικοινωνια μαζι της. Δεν μου λεει τι εχει, και απομακρυνεται καπως.