ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάτι που δεν βλέπεις ποτέ στην αγάπη είναι νά'ρχεται είναι ο θάνατος της.Πριν χρόνια, χρόνια πολλά (μπορεί και λίγα,δεν είμαι σίγουρη) μπήκε στην ζωή μου με "έτσι θέλω", κάπως άγαρμπα ένας άνθρωπος ονειροπόλος,ταξιδιάρης, πανέμορφα παράξενος. Όλα τα καλά τα είχε. Και εγώ που έκλαιγα κάποιον άλλο θάνατο αλλά πολύ περισσότερο την πάντα ίδια ζωή μου έκλεισα όλες μου τις πόρτες. Κλειδώθηκα. Συγχρόνως όμως έκλεισα και τις εξόδους κινδύνου.Χτύπησε, ξαναχτύπησε. Δεν άκουγα τίποτα. Γκρέμισε τουβλάκι-τουβλάκι τον κάθε τοίχο. Ήθελε τον ήλιο να μου δείξει. Να με κάνει να μην φοβάμαι. Να ονειρευτώ.Έτσι κάνουν οι άνθρωποι στον έρωτα, τα δίνουν όλα τους τα κουράγια για να χτίσουν παλάτια και να φτιάξουν πριγκίπισσες και βασιλιάδες.Με έκανε πολύ ευτυχισμένη, Έκανε την καρδιά μου να χτυπάει πολύ δυνατά.Μετά ήρθε η πολλή δουλειά, η πολλή ανεργία, ο θάνατος, η μιζέρια, η απόρριψη, η οικονομική κρίση, δωμάτια σκεπασμένα με λευκά σεντόνια και πίκρα. Τι σχέση έχουν όλα αυτά; Μάλλον Καμία.Όλα αυτά είναι δικαιολογίες. Είναι όλα αυτά κουβέντες που χτίζουν την λήθη γιατί κάτι που δεν βλέπεις ποτέ στην αγάπη είναι νά'ρχεται ο θάνατος της.Αν υπάρχει ανάσταση;όσο οι άνθρωποι ερωτεύονται, τα βασίλεια ξαναχτίζονται.ΥΓ. Και αν έχασες όλα σου τα κουράγια σου για μένα συγχώρα με.