ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαίρετε συν-σχολιαστές και συν-σχολιάστριες,Εδώ και περίπου 4,5 χρόνια ήμουν μόνος από επιλογή. Απέφευγα τις δυνητικές παρέες με ιδιαίτερη μαεστρία, μπορώ να πω. Αλλά πρόσφατα, ένα παιδί από το Τμήμα που σπουδάζω, το οποίο με είχε ξεχωρίσει από εκεί μέσα, μου ζήτησε σημειώσεις σε ένα μάθημα. Επειδή εγώ τις έβγαλα μόνος μου φωτοτυπίες και του τις έδωσα κι έτσι δε χρειάστηκε να τρέξει αυτός, με κέρασε μια σοκολάτα (δεν πίνω καφέ, βλέπετε) σε ένα μαγαζί δίπλα από το πανεπιστήμιο και πιάσαμε την κουβέντα, καθώς περπατούσαμε. Μου ζήτησε email, δε μου φάνηκε ευγενικό να μην το δώσω. Τέλος πάντων, βγήκαμε και για καφέ, είναι πολύ καλλιεργημένο άτομο! Μετά ξαναβγήκαμε δύο φορές μαζί και με έναν φίλο του που είναι κι αυτός καλλιεργημένος (είναι κι οι δύο πιο πολύ κι από εμένα, θα έλεγα) κι έχουμε και την κοινή τρέλα με τα ρολόγια με εκείνον! Καλά, φυσικά δεν είναι και τέλειοι, έχουν κάποιες αντιλήψεις με τις οποίες διαφωνώ αρκετά, αλλά, γενικά, είναι σωστοί. Επίσης, να μη παραλείψω, ότι παρά το γεγονός ότι νομίζω πως περνάω καλά, πολλές φορές σκέφτομαι, ότι θα ήταν καλύτερα να ήμουν εκείνη τη στιγμή μόνος μου σε αυτό το μέρος, όπως έχω μάθει. Έρχομαι τώρα στο ψητό. Ενώ κι οι δύο τους δεν έιναι της τρελής νυχτερινής διασκέδασης, χθες με πήρε ο ένας και μου είπε αν θέλω να πάμε για ποτό σήμερα το βράδυ, γιατί το έχει ανάγκη. Μου είπε ότι το έχει ήδη πει στον άλλον και πέταξε τη σκούφια του όταν το άκουσε. Το θέμα είναι, ότι εγώ χάρηκα πολύ όταν το άκουσα, παρόλο που όλα αυτά δεν είναι κανονικά του στυλ μου, και με εκπλήσσω! Κάτι καινούριο για εμένα!Ξέρω ότι δεν είναι σοβαρό το θέμα μου, δεν έχω ξανακάνει ποτέ στη ζωή μου κάτι τέτοιο, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται εσάς (μόνο στη 2α λυκείου κάτι light έκανα δύο φορές). Και δε ξέρω αν ξέρω πώς να φερθώ σε μια τέτοια περίσταση...Υ.Ρ.: Ας διαβάσω σαν τρελός, τώρα, μπας και προλάβω μέχρι το βράδυ