ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, θα τα πάρω από την αρχή. Είμαι 25 χρονών, σπουδάζω, δουλεύω, έχω τα χόμπι μου, ασχολούμαι με τον εθελοντισμό και γενικά δε θεωρώ ότι μου λείπει κάτι. Έχω κάνει τέσσερις σχέσεις στη ζωή μου και από τις τέσσερις αυτές σχέσεις έχω πληγωθεί πολύ! Ο τελευταίος χωρισμός είναι πρόσφατος και μάλλον λόγω αυτού γράφω κιόλας. Και οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι με κορόιδεψαν, με απάτησαν, μου έλεγαν ψέματα κλπ κλπ. Καλώς ή κακώς, λόγω της δουλειάς μου (είμαι σερβιτόρα) με πλησίαζαν συχνά και μου μιλούσαν αρκετοί άνδρες αλλά ποτέ, όσο είχα σχέση, δεν έδωσα κανένα δικαίωμα σε κανέναν! Το ένιωθα και το έκανα. Και ερωτώ: έχετε μία σχέση, σταματάτε να γουστάρετε τον άνθρωπο που είναι δίπλα σας, πράγμα λογικό και απόλυτα δεκτό, γιατί δεν λέτε σε αυτόν τον άνθρωπο να λήξετε τη σχέση όμορφα και ωραία; Γιατί πρέπει να απατήσετε, να πείτε ψέματα, να κοροιδέψετε έναν άνθρωπο που είναι εκεί και νιώθει;;; Γιατί;; Έχω καταλήξει στα 25 μου να έχω μία αυτοπεποίθηση καταπατημένη. Εντάξει, θα μου πείτε, σε έναν χωρισμό φταίνει δύο. Όκ, να το δεχτώ. Κανένας όμως, δε με έπιασε να μου μιλήσει ποτέ να μου πει ότι δε με γουστάρει, ότι του τελείωσε κλπ κλπ. Όλα πίσω από την πλάτη μου, και ρωτάω, γιατί;; Αναρωτηθείτε, σας παρακαλώ, όσοι συμπεριφέρεστε έτσι, γιατί το κάνετε;; και ας μου απαντήσει και εμένα κάποιος που έχει συμπεριφερθεί έτσι, τί σκεφτόταν; Τον άλλον τον άνθρωπο που πονάει δεν τον σκέφτεστε;; Τί γίνεται πια σε αυτή την κοινωνία; Δεν υπάρχει ένας σωστός άνθρωπος;;;;;