Μα πού τους βρήκες κι εσύ όλους τους αποθαρρυντικούς δίπλα σου, παιδάκι μου; Εσύ να μένεις στην άποψη έστω του ενός και μοναδικού ανθρώπου που δε σπεύδει να σου κόψει τα πόδια με το καλημέρα!Φυσικά και μπορείς να ασχοληθείς όποτε γουστάρεις με ό,τι γουστάρεις, χωρίς να φορτώνεσαι τους φόβους, τις αποτυχίες και την αρνητίλα των άλλων. Να κλείνεις τα αυτιά σου σε δήθεν καλοπροαίρετες συμβουλές, διότι πολύ απλά κανείς δε μπορεί να γνωρίζει πόσα υπέροχα πράγματα μπορεί να σου φέρει η ζωή. Πόσα ιδιαίτερα πράγματα που δεν είχαν το μυαλό να τα σκεφτούν άλλοι και μπορεί πχ να πάρεις κι εσύ το ίδιο πτυχίο, αλλά με το πάθος σου και τις ευκαιρίες που ια σου δοθούν, να ξεχωρίσεις. Όλα αυτά δε θα τα μάθεις ποτέ, αν δεν ξεκινήσεις.Α!Και το πιο σημαντικό, κράτα μόνο θετικούς ανθρώπους και αραίωσε αυτούς τους τοξικούς-κομπλεξικούς-δηλητηριώδεις τυπάκους!Άντε εις το επανακούειν, να μας λες νέα σου! ;-)
4.6.2018 | 15:52
Νομιζω πως δεν ειναι ποτε αργα για να ξανασηκωθεις
Νιωθω οτι τα τελευταια χρονια ειχα πεσει σε κωμα λογω πολλων τραυματικων εμπειριων. Οταν ξυπνας απο τον ληθαργο και βγαινεις στην επιφανεια και λες θα σπουδασω κι ας ειμαι 30 χρονων.Νεος ανθρωπος ειμαι ακομα.Σχεδον ολοι ομως με αποθαρρυνουν λεγοντας οτι εχω μεγαλωσει ( ενω ακομα και 40 και 45 χρονων αρχιζουν και ξανα φτιαχνουν την ζωη τους ανθρωποι που ειχαν πεσει σε τελμα) και μου λενε το γνωστο: " Κι εμεις που πηγαμε στο Πανεπιστημιο τι κερδισαμε; Δουλευουμε γκαρσονια και κορνιζαραμε το πτυχιο στον τοιχο.Αχ τι θελαμε και σπουδασαμε" Ενα "ΜΠΟΡΕΙΣ" και " Ποτε δεν ειναι αργα" σπανια ακους... Με κανουν και αισθανομαι οτι ολα ειναι ματαια και παλεψα πολυ με τον εαυτο μου ωστε να αναθεωρησω και να γινω αισιοδοξος ανθρωπος... Φοβαμαι μην ξανα παθω καταθλιψη (που ηταν σαν κωμα για εμενα)
6
