ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο σύντροφος μου έχασε σε μικρή ηλικία την μητέρα του και μεγάλωσε με τον πατέρα του στον οποίο έχει μεγάλη αδυναμία.Τον πατέρα του τον γνώρισα σχετικά νωρίς και τα πηγαίναμε πολύ καλά. Αμοιβαία συμπάθεια. Είναι ένας άντρας λίγο πριν τα 60, κοινωνικός, ευχάριστος, γοητευτικός και αρκετά πλούσιος. Έχει τον αέρα του ανθρώπου που οτι θελήσει απλά το αποκτά.Ο σύντροφος μου έκανε πρεμιέρα σε μια παράσταση που πρωταγωνιστεί και κανονίσαμε να πάμε μαζί να τον καμαρώσουμε. Δυο ώρες απόσταση με το αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε νωρίς, σταματήσαμε για καφέ και φτάσαμε στο θεατράκι. Ήταν χαλαρό και όμορφο το κλίμα. Καθίσαμε στις θέσεις μας άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, ησυχία, σκοτάδι και ξαφνικά για να μου μιλήσει, μου πιάνει το χέρι και το κρατάει όσο μου μιλάει. Το τραβάω διακριτικά. Μετά κολλάει το στόμα του στο αυτί μου και όσο μιλούσε μου άγγιζε τα μαλλιά. Αργότερα το πόδι. Προσπαθώ να μην ξαναμιλήσουμε.Τελειώνει η παράσταση, πάμε να συγχαρούμε τον φίλο μου και την ομάδα και μπροστά στο γιο του με κρατάει απο τη μέση. Τραβιέμαι. Φεύγουμε ξανά οι δυο μας. Ήδη νιώθω πολύ άβολα. Όσο οδηγούσε συζητούσαμε και πάνω στην κουβέντα βάζει ξανά το χέρι του στο γόνατο μου. Του λεω οτι γενικα νιώθω άβολα όταν με αγγίζουν και θα προτιμούσα να μην το κάνει. Μου ζήτησε συγνώμη και ειπε οτι θα ήταν πολύ προσεκτικός. Σταματήσαμε για ενα σάντουιτς στα όρθια. Φαινόταν πολύ σκεπτικός. Εκεί που πίναμε το αναψυκτικό μας και καπνίζαμε το τσιγάρο μας, μου ξαναζήτησε συγνώμη που με έφερε σε δύσκολη θέση και μου είπε οτι παρασύρθηκε από το χαλαρό κλίμα και την ευχάριστη παρέα και ξέχασε οτι θα γίνω νύφη του και οχι γυναίκα του. Οτι με βλέπει σα γυναίκα, οτι του αρέσω πολύ, οτι αν με είχε γνωρίσει πρώτος δε θα με άφηνε ποτέ να φύγω κλπ. Του είπα οτι δεν υπάρχει ποτέ καμία περίπτωση να τον δω σαν άντρα και οτι για μένα θα είναι απλώς ο πατέρας του φίλου μου. Μου είπε πως θα μιλήσει ο ίδιος στον γιο του και θα του εξηγήσει για να μην υπάρχουν σκιές και μυστικά ανάμεσα μας και να μην υπάρχει αμηχανία στο μέλλον.Του είπε την απόλυτη αλήθεια και ο φίλος μου τον συγχωρέσε με τη μία. Μεταξύ τους είναι μια χαρά και μαζί μου μια χαρά. Φαινομενικά είναι όλα τέλεια. Εγώ όμως νιώθω άβολα. Αποφεύγω τα πολλά πολλά μαζί του, προσπαθώ να μη μείνω μόνη ούτε ένα δευτερόλεπτο και δεν είναι οτι φοβάμαι μη με βιάσει. Είναι οτι πιστεύω πως είναι ερωτευμένος μαζι μου. Με κοιτάζει με βλέμμα ερωτευμένου έφηβου. Φοβάμαι οτι δε μπορω να συνεχίσω έτσι. Θα πρέπει να απομακρυνθώ και απο τους δυο. Δε βλέπω άλλη λύση...Α! Για να μην αναρωτιέστε γιατί τρελαίνομαι έτσι να σας πω οτι μένουμε σε διπλανές μονοκατοικίες οπότε οι επαφές είναι καθημερινές.