ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα.Βλέπω πάρα πολύ συχνά στη στήλη των εξομολογήσεων, αλλά το έχω συναντήσει και στην έξω από εδώ ζωή μου. Έχεις λοιπόν δίπλα σου κάποιον άνθρωπο, στον οποίο συμπεριφέρεσαι με τρόπο που δεν του αρμόζει. Ή κάνεις ξανά και ξανά τα ίδια λάθη απέναντί του. Και ενώ ξέρεις ότι τον ενοχλούν, εσύ συνεχίζεις να τα κάνεις. Κι αν κάποια στιγμή ο άνθρωπος αυτός απηυδήσει και φύγει από δίπλα σου, τότε σε πιάνει ξαφνικά ο πόνος και οικτίρεις τον εαυτό σου γι’ αυτό. Και περιμένεις ο άλλος να σε συγχωρήσει. Όχι ρε φίλε-φίλη, γιατί να σε συγχωρήσει; Γιατί να μην προσπαθήσεις να βελτιωθείς όσο τον είχες δίπλα σου; Κι αυτός γιατί να σε πιστέψει και να ξαναγυρίσει; Τον ρωτάς πόσο καιρό μπορεί να έκανε για να μαζέψει τα κομμάτια του από εσένα; Συγνώμη για το απόλυτο του κειμένου μου, αλλά για εμένα, η εκ των υστέρων μετάνοια είναι έγκλημα.Το γράφω τώρα, γιατί πραγματικά ήθελα απεγνωσμένα να το βγάλω από μέσα μου.