ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν και μολις στα πρωτα χρονια της τριτης δεκαετιας της ζωης μου, εχω διαμορφωσει εδω και 4 χρονια την αποψη, πως δε με χωραει αυτος ο τοπος πλεον. Δεν αξιζει να ειμαι το δολωμα των και καλα ισχυρων ή το πιονι των ανθρωπων της φαπας που εξουσιαζουν σε επαγγελματικες σχεσεις. Μπορει να λεμε ή τουλαχιστον λεγαμε, οτι αλλες χωρες ειναι τριτοκοσμικες και εμεις (αιωνια) αναπτυσσομενες, αλλα εγω ουδεποτε απ'τη στιγμη, που ανεπτυξα μια στοιχειωδη κριτικη ικανοτητα, δεν συμμετειχα στον ουτοπικο αυτον ισχυρισμο. Αναπτυσσομενη ηταν η Ρωσια, η οποια σταθηκε και παλι στα ποδια της, χαρη στον χαρισματικο ηγετη Putin και οχι η Ελλαδα των συνεχων πελατειακων σχεσεων και της απροκαλυπτης διαφθορας. Οσο κι αν γουσταρω τη χωρα που γεννηθηκα και μεγαλωσα, η μεγαλη μου επιθυμια ειναι να τη βλεπω απο μακρια, διαμορφωνοντας το μελλον μου καπου αλλου, με καλυτερες προοπτικες. Σιχαινομαι την Αθηνα, οπου ζω, αλλα δε θα μπορουσα να μενω καπου αλλου σ'αυτη τη χωρα. Τα προβληματα για μενα δεν προεκυψαν με το ξεσπασμα της χρηματοοικονομικης κρισης, που πληττει ολο τον κοσμο, αλλα παρατηρωντας αλλα εθνη και την αναπτυξη τους, κατι το οποιο μου παρουσιαζεται και ως αφορμη να εντρυφησω σ'αυτα.