ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με ένα παιδί εδώ και δύο χρόνια. Είναι η πρώτη μου σχέση και γενικά πρώτος μου σε όλα. Η αλήθεια είναι πως μετά τους πρώτους μήνες ξενέρωσα μαζί του, οι συζητήσεις μας δεν είχαν νόημα και με τον καιρό αραίωσαν μέχρι, που φτάσαμε να μην μιλάμε, γενικά ποτέ δεν μπορούσα να εκτιμήσω την άποψη του πάνω σε κάποιο θέμα καθώς ένιωθα, πως δεν έχει και πολύ καλή κρίση χωρίς να θέλω να φανώ κυνική. Όταν προσπαθώ να του εμπιστευτώ κάποιο δικό μου θέμα νιώθω διαρκώς, πως με επικρίνει η γυρνάει την συζήτηση στην μεταξύ μας σχέση ακόμα και στα πιο άσχετα ζητήματα, εκνευρίζεται, γκρινιάζει, οδηγείται σε συγκρίσεις με άλλα ζευγάρια ανθρώπους ή καταστάσεις και καταλήγουμε να του λέω απλά να σκάσει. Όλη αυτή η στάση του με έχει απομακρύνει από δίπλα του, αποφεύγω να του μιλάω για πράγματα, που με αφορούν, αποφεύγω τις εξόδους μαζί του, μπορεί να τον αγνοώ για ώρες η μέρες και κυρίως αποφεύγω την σεξουαλική επαφή. Αυτό είναι ένα ολόκληρο μεγάλο κεφάλαιο, από τις πρώτες μας επαφές χωρίς βέβαια να χω και κάποια εμπειρία διαπίστωσα, πως κάτι δεν πήγαινε και πολύ καλά, συγκεκριμένα δεν είχε ποτέ του καλή στύση, δυσκολευόταν να διατηρήσει έστω και αυτή, που και τελείωνε πολύ γρήγορα. Στην αρχή αυτό δεν ήταν και τόσο πρόβλημα στην πορεία όμως όλο και χειροτεύρευε η κατάσταση καθώς δεν μπορούσαμε να δοκιμάσουμε καμία νέα στάση. Όταν προσπαθώ να μιλήσω μαζί του να καταλάβω τι γίνεται στο σεξουαλικό κομμάτι εκνευρίζεται και μου λέει,πως είμαι ανευχαρίστητη, οπότε λήγω την συζήτηση εκεί. Έχω όμως πλέον δεύτερες σκέψεις για το πόσο μετράω σαν κοπέλα, άν αξίζω να με προσέξει κάποιος και αν φταίω εγώ για όλη την κατάσταση στο κρεβάτι, που είμαι άπειρη.