ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.6.2018 | 18:52

Αναρωτιόμουν...

...οι άνθρωποι καθώς μεγαλώνουν πρέπει να συγχρονίζουν τον τρόπο σκέψης τους με την εποχή που ζουν ή πρέπει να παραμένουν στο "εγώ μεγάλωσα σε άλλη εποχή και συνεχίζω να ενστερνίζομαι ότι μου δίδαξε εκείνη η εποχή";Έχω την εντύπωση πως αυτό το δεύτερο είναι λίγο σαν δικαιολογία κι από πίσω κρύβει παραίτηση του να εξελίξεις λίγο ακόμα τον εαυτό σου. Κι ίσως από κει να προκύπτει και το χάσμα γενεών αλλά και η σύγκρουση των γηραιότερων γενιών με τις νεότερες. Δε συμφωνώ με το "από κάποια ηλικία κι ύστερα οι άνθρωποι δεν αλλάζουν", πιστεύω πως σε όλη την διάρκεια της ζωής μας και σε κάθε ηλικιακή της φάση εξελισσόμαστε, μαθαίνουμε και κάτι παραπάνω κι άρα θα έπρεπε να εκμεταλλευόμαστε ό,τι καινούργιο κάνει την εμφάνισή του σε κάθε νέα εποχή και να το χρησιμοποιούμε για να γίνουμε καλύτεροι και για να φτιάξουμε μια πιο σύγχρονη κοινωνία.Οι γονείς μου είναι στα πενήντα τους, μεγάλωσαν σε μια εντελώς άλλη κοινωνία, όμως έχουν προσπαθήσει και σε μεγάλο ποσοστό καταφέρει να γίνουν πιο μοντέρνοι στον τρόπο σκέψης τους, να προσαρμοστούν στην σημερινή εποχή(κι ας μη την ασπάζονται 100%) και κυρίως να έρθουν πιο κοντά και να καταλαβαίνουν καλύτερα τα παιδιά τους. Αντίθετα υπάρχουν άτομα στο σόι μας που εκφράζουν τόσο οπισθοδρομικές απόψεις που όποτε ακούω π.χ. έναν θείο μου να λέει ότι το μεγαλύτερο κακό της σημερινής εποχής είναι η τεχνολογία και πόσο καλύτερα ήταν τότε στα νιάτα του που δεν υπήρχαν κομπιούτερ, κινητά και πλεϊστέισον ή ότι οι σημερινοί νέοι είναι ρεμάλια ενώ τότε δούλευαν από τα 13 τους ή όταν καμιά θεια μου λέει στη μάνα μου "πότε θα την παντρέψεις αυτήν, τριαντάρισε, κάν'της κανα προξενιό γιατί θα σου μείνει στο ράφι", νιώθω σαν να συμμετέχω σε ταινία του '60.Βέβαια, ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει και να σκέφτεται με όποιον τρόπο γουστάρει, είτε παλιομοδίτικο είτε μοντέρνο, απλά αναρωτιόμουν μήπως τελικά η κοινωνία μας δεν είναι και τόσο ησύγχρονη κι απλά αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην κοινωνία του 1960 κι αυτήν του 2018, δηλαδή στους παλιούς που "έτσι μεγάλωσαν, έτσι έμαθαν" και στους καινούργιους που ζουν και διαμορφώνουν χαρακτήρα στο τώρα.
2
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon