ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι με εναν ανθρωπο απο τα 20 μου τωρα εγω 25, εκεινος 27. Εχουμε τελειωσει τις σπουδες μας και οικονομικα ειμαστε σχετικα καλα. Συγκατοικουμε εδω και 3 χρονια. Εχει εδω και ενα μηνα που θελει γαμο. Του εξηγω πως γενικοτερα δεν θελω γαμο στη ζωη μου, θα εκανα (και αυτος λιτος-πολιτικος) μονο αν με διευκολυνε αρκετα σε γραφειοκρατικα θεματα και παλι με αρκετη σκεψη σε περιπτωση παιδιου (που αυτη τη στιγμη δεν επιθυμω αλλα για το μελλον δεν μπορω να απαντησω).Ειμαι αντιθετη ιδεολογικα.Τις αποψεις μου αυτες τις γνωριζε, δεν ειναι κατι νεο. Τον ρωταω γιατι και η απαντηση του ειναι πως μετα απο τοσα χρονια η εξελιξη , η καταληξη και ο σκοπος ενος ζευγαριου ειναι ο γαμος. Μου ανεφερε μαλιστα πως τον θεωρει προσωπικο του στοχο. Θα αναρωτηθειτε φυσικα αν για ολα αυτα ειχα γνωση. Οχι αντιθετως μου ειχε πει πως συμφωνει μαζι μου και ειμαστε μικροι για να μιλαμε για αυτα και σιγουρα εναν πιθανο γαμο θα τον εκανε μονο για να διασφαλιστει οικονομικα (πχ να αποκτησουμε μαζι ενα σπιτ, κατι το οποιο δεν ισχυει αυτη τη στιγμη).Πως λοιπον εγω να μεταφρασω αυτη τη στροφη; Και ειναι μονο 27 δεν ειναι 37 να πεις οτι ολοι γνωστοι , φιλοι και συγγενεις τους ειδε να βαζουν στεφανι και τον επιασε κριση Εχω σκεφτει μηπως τον επηρεαζει η οικογενεια του. Εκεινος εχει μονο τη μαμα του, μια υπεροχη ανοιχτομυαλη- δυναμικη γυναικα. Δεν εχει μπλεχτει ποτε στα ποδια μας. Αντιθετως ειναι της αποψης πως να κανουμε οτι μας κανει να νιωθουμε καλα με τους εαυτους μας και τις επιλογες μας και το εχει δειξει εμπρακτα. Μαλιστα τωρα εχει αρχισει το τροπαριο πως δεν τον αγαπαω αρκετα, πως ο γαμος ειναι αποδειξη αγαπης. Εγω δεν τον αγαπαω; Του το δειχνω, του το λεω, προσπαθω να μην ρουτινιασουμε , του δινω χωρο και χρονο για να νιωθει ελευθερος, του κανω εκπληξεις , τον φροντιζω και ολα αυτα ειναι αμοιβαια. Εχω σκεφτει τον χωρισμο. Στην αρχη δεν ειχα δωσει σημασια αλλα πλεον εχουμε βαρυνει και ειναι ολο θεμα συζήτησης. Εσεις γιατι πιστευετε οτι υπαρχει τετοια στροφη ξαφνικα; Και πως να το διαχειριστω;