Το θεμα ειναι μεγαλώνοντας, να σταθούμε συναισθηματικά στα ποδια μας καο αν μην επιδιώκουμε με κάθε τρόπο την επιβεβαίωση απο τους γονείς μας. Πόσο μάλλον όταν είναι τοξικοι...Και εννοείται μην καλείς κανένα στο μπαλκόνι ενος σπιτιού με τέτοιες συνθήκες. Βγες έξω εσυ για να ξεχαστείς!
29.6.2018 | 23:34
Τα νεύρα μου τα χάπια μου και ένα ταξί να φύγω...
Όσοι εκεί έξω έχετε την ηρεμία σας να ξέρετε σας ζηλεύω. Και μάλιστα πολύ. Είμαι γενικά νευρικό άτομο που δεν μπορώ να μη μιλήσω όταν με αδικούν αλλά θα αναγνωρίσω και τα λάθη μου και θα ζητήσω συγγνώμη αν φταίω. Πέρασα δύσκολο χειμώνα με πίεση και στεναχώρια από τη συγκατοίκηση με τη σχέση μου. Αποφασίζουμε λοιπόν να μείνει αυτός στρατό στην πόλη που ζούμε κι εγώ να γυρίσω στο πατρικό μου για καλοκαίρι ώστε να φορτώσουμε μπαταρίες. Έλα όμως που αντί να ηρεμώ έχω ταραχτεί πιο πολύ. Με τους δικούς μου ποτέ δεν είχαμε καλές σχέσεις. Κλειστός χαρακτήρας εγώ και ευαίσθητη, πράγμα που δε δείχνουν να καταλαβαίνουν και να σέβονται. Συνεχώς με κριτικάρουν, μου δημιουργούν αρνητικουρα και κακή διάθεση. Τα πάντα στο σπίτι τους ενοχλούν λες και ήρθα από τη ζούγκλα. Ξέρω θα μου πείτε υπομονή, μιλά τους και τέτοια. Το έχω κάνει και δεν έδειξαν να καταλαβαίνουν και πολύ. Σκέφτομαι να γυρίσω πίσω και να βρω κάποια δουλειά σεζόν, αλλά από την άλλη δε θέλω να κρεμάσω και έναν οικογενειακό φίλο που θα με πάρει τώρα στο μαγαζί του. Όποιος έχει τα ίδια προβλήματα ας έρθει στο μπαλκόνι να πιούμε μαζί τις μπύρες μας να ξεχαστουμε
1
