ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το λεει και ο τίτλος.. πραγματικά κουράστηκα... 15 χρόνια μαζί, παντρεμένοι με ένα παιδί. είμαι 35 και μόνο εγω δουλέυω (2 δουλειες). είναι άνεργος 1 χρόνο και έχει καταβολευτεί, δεν λεει να ψαξει δουλεια με τίποτα, και βγαίνει και απο πάνω. δεν αντεχω άλλο. το ξέρουμε και οι 2 πως αν αυριο εγω πεθάνω απο σισσιτια θα τρώνε. και εγω δεν το θελω αυτο για το παιδάκι μου.Γκρινιάζει επειδή δεν τον προσεγγίζω ερωτικά λεει, και ας κάνουμε σεξ καθε μέρα, πολλες φορές και 2 φορες την ημέρα. Δεν θελω άλλο. τον έχω απομυθοποιησει, δεν κάνει κάτι για να νοιώσω ασφάλεια, να αισθάνομαι πως έχει ένα back up plan. ΤΙΠΟΤΑ.Βλεπω συναδέλφους στη δουλεια πως σκίζονται για να παρέχουν τα πάντα στην οικογενεια τους, και εγω να παλευω εδω μόνη μου να τα παρεχω όλα. Ας βρεί μια δουλεία των 500 εύρω, δεν με πειραζει φτάνει να ξέρω πως προσφέρει κάτι, να μου δώσει αυτό το αισθημα ασφάλειας. Λεει πως μου το παρέχει αφου δεν ξενοκοιτάει. ΕΛΕΟΣ, τι μυαλα είναι αυτά, μονο με το κρεββάτι μπορεις να καλύψεις μια γυναίκα? Θελω εγκεφαλική έλξη, θελω ασφάλεια, θέλω να έχει ενδιαφέροντα, θελω να τον ξαναδω οπως παλια...