ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στάθηκα στην ίδια στάση που σε περίμενα τότε, εκεί που έλαμψαν τα όμορφα καστανά σου μάτια όταν με είδες να σε περιμένω. Εκεί που ένιωσα πρώτη φορά, να το κορίτσι μου. Είχα περάσει πριν απ' το μαγαζί που σε πρωτοφίλησα, έχει κλείσει καιρό, παραμένει άδειο. Εκεί έξω, στο ίδιο σημείο, κάπως έκανε μια σπινιά ο χρόνος και μας είδα. Όπως σ' έβλεπα συνέχεια στην καρέκλα καθισμένη, τελευταία φορά που είχες έρθει στο παλιό μου σπίτι και με κορόιδευες και με καμάρωνες ταυτόχρονα καθώς χόρευα τον τρελό ινδιάνικο χορό μου.Ό,τι κι αν έκανα, όσες πιο όμορφες πέρασαν μετά από σένα, ακόμα ερωτευμένος μαζί σου είμαι. Δεν το παραδέχομαι ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Τούτη τη στιγμή, βουτηγμένος στη μοναξιά και το αλκοόλ θέλησα να το γράψω, εδώ που σύντομα θα χαθεί στη λήθη.Δεν με άφησες να ολοκληρώσω το μήνυμα, με πέταξες μαζί με ό,τι ζήσαμε. Πότε δεν έψαξα το γιατϊ. Αν δεν με θέλεις πια, ποιο το νόημα να ξέρω το λόγο. Πώς να δεχόμουν την συγκεκαλυμένη προσπαθειούλα σου επαναπροσέγγισης μετά τον τρόπο που με πέταξες, ήμουν τόσο πληγωμένος. Καλύτερα να μην το έκανες ποτέ, έμεινα με το βάρος της άρνησης.Δεν σου μίλησα ποτέ για το πριν από σένα. Μάθε λοιπόν ότι έχω μια κλεψύδρα που μου έδωσε κάποια πριν από σένα. Όσο ήμασταν μαζί, χάρη σε σένα, την είχα ξεχάσει κλειδωμένη σε μια αποθήκη. Πια την έχω γυρίσει και βλέπω τη ζωή μου να περνάει. Υπάρχω, και θα υπάρχω για πολύ ακόμα ο κορακοζώητος, να βλέπω τις χαρές και τις λύπες, τις ζωές των άλλων. Δεν τις ζηλεύω, έχω χάσει κάθε επιθυμία, απλώς παρατηρώ. Δεν ξέρω πια πώς να αποκτήσω δική μου.Όλη αυτή η φλυαρία είναι ένα "μου λείπεις".