Δεν φοβούνται,απλά δεν ξέρουν να χειριστούν καταστάσεις ενώ εσύ δεν ζητάς κάτι ιδιαίτερο πέρα από το να είναι απλά δίπλα σου και ας μην πουν λέξη...Στις πιο δύσκολες στιγμές μου λοιπόν ήρθαν διπλα μου άνθρωποι(φίλοι) που δεν το περίμενα και έγιναν αδέρφια μου...Οι άνθρωποι (φίλοι) και σχεση που είχα δίπλα μου απο πριν οι περισσότερες/οι εξαφανίστηκαν τότε που περνούσα ότι περνούσα και εμφανίστηκαν ξανά όταν έβγαλα το ουράνιο τόξο μου...Ποτέ δεν ζήτησα απο κανέναν να μείνει ούτε να φύγει,πονουσα όπως πάντα υπογείως μόνη μου,δεν θα φορτωνομουν σε κανέναν όσο κουρέλι και να ένιωθα μέσα μου....Δεν κατέκρινα ποτέ κανέναν τους και ούτε πρόκειται να τους κατακρίνω...Να ξέρεις όμως πως στις δύσκολες στιγμές φαίνεται ποιος αντέχει βρε ψυχή να είναι κοντά μας αλλά και στην χαρά σου ποιος θα χαρεί μαζί σου...Μην τους κατηγορείς,αστους,δεν έχουν μάθει απο αυτά και δεν χρειάζεται... Θα ξαναγυρίσουν σε εσένα όμως κάποια στιγμή και αυτό σημαίνει πως θα έχουν καταλάβει το λάθος τους και πώς σε αγαπάνε ακόμη...Δεν ξέρω γιατί,όμως εγώ πάντα έμαθα να είμαι δίπλα στους ανθρώπους είτε στα καλά είτε στα άσχημα... Όπως μπορεί ο καθένας...Όπως νιώθει πράττει...Εκτίμησε αυτούς που ήταν εκεί όμως και να είσαι και εσύ κοντά τους...
11.7.2018 | 23:54
ειναι περιεργο...
στις πιο δυσκολες στιγμες τις ζωης σου να παιρνεις κουραγιο απ τον τελευταιο ανθρωπο που θα περιμενες ποτε...ειναι περιεργο οι φιλοι σου να εχουν εξαφανιστει γιατι φοβουνται...να σου μιλησουν,να σε κοιταξουν...και να μην σου δειξουν αυτο που σκεφτονται...
1