ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο κενός μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος που έχει κλειστεί χρόνια στον εαυτό του μόνο και μόνο για να μην ξαναπληγωθεί,έχει απορρίψει (ίσως και ανθρώπους που άξιζαν) γιατί φοβήθηκε πως θα ξάνα πονέσει αν θα ξεκινήσει να δίνει αισθήματα κάπου και ξαφνικά εκεί που είχε το κοντρόλ για όλο αυτό και έλεγε ξέρω τι θέλω και που βαδίζω και θα βρω το ιδανικό που θα με ξυπνήσει ξανά αλλά θα μείνει δίπλα μου και δεν θα με πονέσει και αυτό,να πέφτει απότομα σε μια κατάσταση που δεν περίμενε,να βγουν συναισθήματα στην φόρα με ένα άτομο που δεν περίμενε καν και να θέλει να ζήσει μαζί του πολλές στιγμές όμορφες,να κάνει όνειρα όμως να μην γίνεται τελικά να είναι μαζί..Γιατί υπάρχει η απόσταση,γιατί οι δουλειές είναι διαφορετικές και πολλά τέτοια γιατί..Τι κάνουμε τώρα;Πως ξανά καταφέρνουμε να είμαστε ήρεμοι μέσα μας απο αυτό τουλάχιστον το κομμάτι ξανά; Νιώθω πως πονάω πολύ,ξεκίνησε για λίγο και κατηγορώ εμένα και μόνο εμένα που άφησα να συμβεί όλο αυτό,δεν έπρεπε να το ξεκινήσω γαμώτο μου καν,έπρεπε να το αφήσω να γίνει μια όμορφη φιλία παρά αυτό που έγινε... :(