Η φιλία δε πρέπει να φτάνει στα όρια εξάρτησης ως προς την υπόσταση μιας προσωπικότητας. Αισθάνομαι ότι λόγω πιθανώς κάποιων οικογενειακων βιωμάτων σου αυτός ο άνθρωπος συνόψιζε πολλούς ρόλους που ίσως είχες στερηθεί. Ακόμη από την εξέλιξη των γεγονότων όπως τα παρουσιάζεις υποθέτω ότι είσαι γύρω στα 18-20 με ο, τι αυτό συνήθως συνεπάγεται για τις ψυχοσυναισθηματικες μεταβολές που συντελούνται φυσιολογικα μέσα σου. Επίσης μάλλον είσαι και κοπέλα διότι τέτοια συναισθηματική έκρηξη και απόγνωση για μια φιλία δεν έχω δει / ζήσει ποτέ μεταξύ αγοριών. Πάντως η φιλία που περιγράφεις είχε ξεπεράσει τα άνω όρια αυτου του τύπου της κοινωνικής αλληλεπιδρασης. Είχατε ξεκάθαρα ενσωματώσει (κυρίως εσύ) στη σχέση σας χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που ταιριάζουν γνήσια στις ερωτικές σχέσεις. Και όταν παραβιαζονται οι κόκκινες γραμμές που διακριτοποιουν της ζώνες εγγύτητας είναι θέμα χρόνου να έρθει η στιγμή κάποιων πράξεων ή σκληρών αποφάσεων. Πήρε μια δύσκολη και γι αυτόν πρωτοβουλία αναλαμβανοντας έναν ηγετικό ρόλο. Πρέπει να το σεβαστείς. Το πιο πιθανόν είναι να σε είχε ερωτευτεί. Βέβαια μπορεί πέραν αυτού να ήθελε να πάει συνολικά τη ζωή του παρακάτω και έτσι να κλείσει κάποιους λογαριασμούς. Όσο καλά και να του φεροσουν στο τέλος μπορεί να σε αισθανόταν ένα βάρος. Δε φταις εσύ αλλά ούτε και αυτός. Θα επέλθει ωριμότητα μέσα από αυτό και στους δύο σας. Τυχεροί μάλλον που ζησατε μια τέτοια εμπειρία. Θα το έχετε παρακαταθήκη για τις ζωές σας αφού μέχρι ένα σημείο καταφέρατε να συντηρήσετε κάτι που άλλοι δε το αγγίζουν ποτέ. Καλή τύχη!
18.7.2018 | 02:56
Ο φίλος μου.
Σήμερα έχασα ένα απο τα πιο σημαντικότερα άτομα για εμένα. Δεν εννοώ πως έφυγε αοο γη ζωή ,εννοω πως τον έχασα απο τη δική μου ζωή. Ήμασταν μαζί απο το γυμνάσιο και αν και στην αρχή δεν τον συμπαθούσα και ούτε με συμπαθούσε,καταλήξαμε στο να κρατήσουμε χρόνια μια υπέροχη φιλία. Ήταν ο μόνος που έιχα κρατήσει επαφές απο τους συμμαθητές μου. Με έκανε να νίωθω όμορφα. Με ολοκλήρωνε. Με συμπλήρωνε. Με γέμιζε. Ήμουν καλά που είχα έναν τέτοιον άνθρωπο δίπλα μου. Να μπορώ να στηρίζομαι,να γελάω,να κλαίω μπροστά του χωρίς να ντρέπομαι,να του μιλάω για τα πάντα,να ξέρει τα πάντα και το αντίστοιχο εγώ για εκείνον. Ένιωθα πλήρης στη σκέψη μονο του ότι έχω έναν τέτοιον φίλο. Μαλώναμε για τα πιο χαζά θέματα και τα βρίσκαμε κατευθείαν. "Είσαι από τους πιο σημαντικούς ανθρωπους στη ζωη μου και σε αγαπάω πάρα πολύ" ,μου έλεγε κάθε μα κάθε βράδυ πριν πάει για ύπνο. Υπήρξαν φορές που δεν μιλάγαμε,δεν βγαίναμε όμως πάντα στο τελος ήμασταν μαζί. Ήταν εκεί για εμένα όταν οι δικοί μου-συγγενείς μου- δεν ήταν. Ήταν δίπλα μου σε δύσκολες στιγμες. Στα εύκολα και στα δύσκολα ήταν εκεί. Με έκανε να χαμογελάω με μια απλή του αγκαλιά. Ένιωθα ασφάλεια. Τον τελευταίο μήνα δεν μου μίλαγε. Αλλά ούτε ενδιαφέρθηκε να δει γιατί γίναμε ετσι. Σε αντίθεση με εμένα, που έστελνα συνέχεια για να δω αν έπαθε κάτι ,αν είναι καλά. Τον έπαιρνα τηλέφωνο αλλά το έκλεινε. Πήγα σπιτι του αλλά δεν μου άνοιξε Ποτέ. Σήμερα ξανα έστειλα. Έγραψα όσα νιώθω. Ευλογία που έχω-είχα- μάλλον,εναν τέτοιον φίλο,και μίσος που τον χάνω έτσι απότομα. Στο τέλος είπα και ένα καληνύχτα και περίμενα απάντηση. Δυο ώρες μετά απάντησε με ένα "Καλη ζωή". Ανάμεικτα συναισθήματα εχω αυτή τη στιγμή. Δεν μπορω να αποδεχτώ πως έχασα έναν τέτοιον άνθρωπο χωρίς λόγο. Οσες φορές ρώτησα τι έγινε δεν πήρα απάντηση. Ποτέ. Σήμερα πήρα όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμουν. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως έτσι σταματάνε οι άνθρωποι να νοιάζονται. Απο τη μία σαγαπάνε,και θα διναν τη ζωή τους για σένα,και από την άλλη δεν σε ξέρουν και σε σβήνουν από τον χάρτη μια για πάντα.Να κάνετε φιλίες παιδιά. Δυνατές. Δυνατές φιλίες που με τον καιρό,και τα χρόνια μεταξύ σας θα νιωθετε αδέρφια,αίμα,οικογένεια. Να μην αφήνετε τους ανθρώπους να φεύγουν απο την ζωή σας. Ήθελα απλά να πω σε κάποιον πως έχασα τον κολλητό μου και μαζί νομίζω χάνω και τον εαυτο μου.
3
