Γλυκιά μου, ο τύπος ήρθε στη ζωή σου για να σου δώσει ένα γερό μάθημα. Να μάθεις να αγαπάς πρώτα από όλα τον εαυτό σου και να είσαι χαρούμενη μαζί του. Στον εαυτό σου αναφέρομαι. Τον φροντίζεις; Τον αγαπάς; Τι κάνεις για να περνάς καλά μόνη σου; Τρως σωστά; Γυμνάζεσαι έστω και λιγάκι; Κάνεις κάτι που να σε γεμίζει και να σου δίνει χαρά; Έχεις φίλους; Εάν κορίτσι μου είσαι co dependent, δείχνεις δηλαδή πλήρη εξάρτηση από τον άντρα "σωτήρα", αυτός το μυρίζεται και έρχεται η στιγμή που εξαφανίζεται. Ξέρεις πόσοι τέτοιοι υπάρχουν εκεί έξω που βάζουν στόχο άτομα σαν εσένα, τα βομβαρδίζουν με έρωτα και τα ξελογιαζουν αρχικά προκειμένου να δημιουργήσουν εξάρτηση και όταν αντιληφθούν πως έχεις συναισθήματα και ευθύνονται αυτοί που στα δημιούργησαν με την μάσκα του αγγέλου που φορούσαν αλλά ήταν μονο μάσκα, αρχίζουν να σε υποτιμούν, εσύ δίνεις όλο και περισσότερα για να κρατήσεις την σχέση ζωντανή και να επιστρέψεις στην περίοδο του love bombing, και όταν πια τα έχεις δώσει όλα, την κάνουν με ελαφρά πηδηματακια γιατί πλέον σε θεωρούν δεδομένη και τρέφονται από αυτο; Λυπάμαι πολύ γιατί ξέρω πολύ καλά, μα πάρα πολύ καλά πως είναι να σε παρατάνε, αλλά οφείλεις να καταλάβεις πως δεν φταις εσύ γι'αυτό. Αυτός είναι πολύ πιθανό να ανήκει στην κατηγορία αυτών των βρυκολάκων που την πέφτουν σε empaths όπως εσύ, εγώ και τόσοι άλλοι άνθρωποι, διότι γνωρίζουν τι θα προκαλέσουν από την αρχή. Η τακτική τους είναι συγκεκριμένη. Love bombing, seduction, devaluation, discard and then silent treatment για τιμωρία. Τέτοιοι είναι. Πονάει φρικτά η συνειδητοποίηση, αλλά αν δεν θες να ξαναπεσεις στα δίχτυα ενός τέτοιου υποκειμένου, γίνε όσο πιο όμορφη μπορείς εσωτερικά και εξωτερικά, αγάπησε πολύ πολύ, μα πάρα πολύ τον εαυτό σου, προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά και όταν πια μπορείς να βασίζεσαι στον εαυτό σου για να περνάς όμορφα, θα έρθει και ο σωστός άνθρωπος στη ζωή σου γιατί αφού θα έχεις αγαπήσει εσύ τον εαυτό σου πολύ, θα μπορέσει και εκείνος να σε αγαπήσει αληθινά για όσα είσαι και όχι μόνο για όσα δίνεις από την ανασφάλεια να μην είσαι μόνη σου. Θα έβγαινες ραντεβού με τον εαυτό σου; Ρώτησε τον ευθέως! Σε ικανοποιεί αυτό που είσαι; Αν όχι, άλλαξε το! Έχεις τη δύναμη κι ας νομίζεις πως δεν την έχεις. Ο πόνος πάντα θα υπάρχει μέσα σου, κι εγώ τον έχω, και τόσοι άλλοι σαν εμένα και εσένα, αλλά γλυκιά μου είναι επιλογή να πονάς.
26.7.2018 | 05:11
Πρώην.
Θυμάμαι πέρυσι. Σεπτέμβριο μήνα γνώρισα ένα παιδί μέσα στο λεωφορείο. Βασικά απλά τον είδα,με είδε αυτό. Την επόμενη μέρα τον είδα σε μια καφετέρια στη γειτονιά μου κοντά. Με αυτόν τον ανθρωπο δέθηκα. Από την πρώτη στιγμή. Ήρθε στη ζωή μου όταν η ψυχολογία μου ήταν στο μηδέν. Όταν η ζωή μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Όταν ένιωθα ξένη ακόμα και την ίδια μου την οικογένεια. Ήρθε λοιπόν και μπορώ να πω πως ήταν ο καλύτερος χειμώνας της ζωής μου τα τελευταία 11χρόνια. Βόλτες μέρα πάρα μέρα,πράξεις όχι μόνο λόγια για να μου δείξει το πόσο σημαντική ήμουν για εκείνον. Ανοίχτηκα σε αυτόν τον άνθρωπο. Μπορούσα να του πω ξεκάθαρα τι ένιωθα χωρίς να φοβόμουν. Ήξερα πως ένιωθε το ίδιο. Ήταν αμοιβαίο. Θυμάμαι όταν του είπα πως οι γονείς μου είναι χωρισμένοι ,εδώ να πω οτι ήταν οι πρώτες πρώτες μέρες που γνωριζόμασταν. Μου είπε πως και οι δικοί του το ίδιο. Ειχαμε τόσα κοινα. Τόσα πολλά. Μπορούσε να με νιώσει,να με κατάλαβει,να νιώσει τι άσχημα περναω σε ορισμένα θέματα. Ένιωθα ευλογημένη που είχα έναν τέτοιον άνθρωπο δίπλα μου. Πέρασε ένας μήνας. Πέρασαν δυο. Πέρασαν τρεις. Πέρασαν τέσσερις. Πέρασαν πέντε. Και ήρθε το τέλος. Απομακρυνόταν χωρίς λόγο. Ήξερα πως θα τελείωνε σύντομα αλλά δεν ήθελα να το αποδεχτώ. Στην επέτειο για τον έκτο μήνα λοιπόν,το απόγευμα χωρίζουμε. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν κλαιω. Ήταν πολύ σοβαρός δεν ήθελα να με λυπηθεί. Γκρεμίστηκε η καρδιά μου. Τόσος πόνος. Τόσες φοβερές αναμνήσεις. Αναμνήσεις που δε θέλω να θυμάμαι ,αλλά βραδια σαν και αυτά. Που νιώθω πιο μόνη απο ποτέ τις θυμαμαι και γεμίζω. Δεν μου λείπει εκείνος. Τον ξεπέρασα αλήθεια. Ίσως. Απλά θα μείνει αν όχι για πάντα ,για πολύ ακόμα ριζωμένος βαθιά στην καρδιά μου. Δεν μπορώ να το αλλάξω. Με γέμισε με τόσο όμορφα συναισθήματα. Ήταν ο μόνος που εκείνον τον καιρό με ολοκλήρωνε και με άφησε. Δεν κρατάω κακία. Πως μπορω άλλωστε να κατηγορήσω κάποιον επειδή δεν ένιωσε ότι ένιωσα εγώ;*καπου έχω διαβάσει το στιχάκι αυτό δε θυμάμαι που*. Είναι που φεύγει πάντα εκείνος που θέλουμε να μείνει περισότερο. Παράπανο το έχω. Να έρθει ένας και να μου πει για πάντα,και όσο περνάνε οι μήνες και τα χρόνια να μου το δείχνει ολο και πιο πολύ!!!.Καληνύχτα, καλημέρα σας.
1
