ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να εξομολογηθώ τα εξής.Ο πατέρας μου είναι τέρμα ρατσιστής.Όποιον δει και είναι άλλο χρώμα, όποιον μετανάστη, Ρομά οτιδήποτε το βλέπει σαν απειλή. Σήμερα ήμασταν στο μαγαζί (ταβέρνα) και ήρθαν δύο κοπέλες Ρομά να πάρουν ένα νερό, τις τα έδωσα καθώς εγώ δεν διαχωρίζω τους ανθρώπους και τους βλέπω όλους ίδιους σαν εργάτες και σαν ανρθωπους. Έτσι και τις υπερασπιστικα. Ο πατέρας μου σηκώθηκε με ύφος και τις είπε να σηκωθούν να φύγουν, νευρίασα, του είπα κάθησε κάτω γιατί θα τσακωθούμε, δεν το έκανε και έγινα έξω φρενών, τον έβρισα, του είπα να σταματήσει να έχει αυτή την ιδέα και να συμμορφωθεί να βάλει μυαλό, έγινε έξω φρενών και εκείνος. Γίναμε μπίλιες, του είπα ότι είναι τερμα ρατσιστής και παρεξηγήθηκε. Καθώς πηγαίναμε σπίτι με το αμάξι, μου έλεγε να αλλάξω τρόπο σκέψεις, η μητέρα μου δίπλα του φώναζε να σταματήσει και ότι ότι και να πω δεν θα αλλάξω το τρόπο σκέψεις μου, και ότι ούτε η μαμά μου ήταν ποτέ ρατσιστρια ούτε και τα αδέρφια μου, δεν μας μεγάλωσε ποτέ έτσι. Μου είπε αυτή η ζωή που κάνω δεν είναι ζωη, του είπα αυτή εδώ η ζωή μου κάνω δεν είναι ζωή και μετά άρχισε να πετάει πράγματα στο σπίτι καθώς επικρατούσε και ένα μεγάλο παραλήρημα. Βγήκαν οι γείτονες εξω, βγήκε και ο μπαμπάς μου έξω κι άρχιζε να τους φωνάζει μέσα στην νύχτα και να παραμιλαει, ντράπηκα τόσο πολύ, άρχιζα να του φωνάζω πέταξα με δύναμη το μπουκάλι που κρατούσα και με έβλεπε καθώς τον έβριζα, σηκώθηκα και εφυγα, δεν ήξερα που να πάω, είμαι βλέπετε σε νησί και ζω στην επαρχία τώρα το καλοκαίρι και ούτε δίπλωμα έχω ώστε να φύγω, πήγα και κάθησα στην ταράτσα, ακόμα εδώ πάνω είμαι και με παίρνουν όλοι τηλέφωνο, θα πάω όταν κοιμηθεί σπίτι, και αύριο θα ξυπνήσω και θα του πω ότι φεύγω. Θα φύγω. Δεν αντέχω άλλο εδώ. Η ειρωνία ποια είναι, ότι εγώ ανήκω ενεργά σε αντιφασιστικές πορείες, διαδηλώσεις κατά τις χ.α κατά του ρατσισμού, καθώς βοηθάω πρόσφυγες, Ρομά, μετανάστες και όποιος άλλος άνθρωπος χρειαστεί νκαποια βοήθεια προσπαθώ να τον βοηθήσω με ότι έχω, με τη φωνή μου, με τα χέρια μοθ, ακόμα και με τα λεφτά μου. είναι ρατσιστης με όλοι την σημασία της λέξεις, δεν απέχει απ' τον χρυσαυγητη, γι'αυτό το λόγο το μισώ μέχρι τέλους τον σιχαίνομαι. Αυτό που έζησα δεν μπορώ να το περιγράψω τόσο καλά με όσα γράφω προς τα πανω, δεν μπορώ να τα γράψω και ολα, αυτό που αντίκρισα ήταν ένα κτήνος, και έβλεπα και τη μαμά μου να τον σπρώχνει και να τον βρίζει και από εκεί και πέρα έπεσαν όλα στα μάτια μου. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Είναι ένα τέρας τελικά.