Έχουν δίκιο οι αποπάνω όταν λένε ότι δεν πρέπει να βάλεις την κόρη σου στη μέση. Επίσης, πρέπει να διαχωρίσεις λίγο τη θέση του συζύγου με του πατέρα όπου είναι ανόμοιες καταστάσεις και μ' άλλη βαρύτητα. Στην ουσία βάζεις το παιδί σου σε δεύτερη μοίρα και για μένα είναι ασυγχώρητο. Δεν είστε μόνο γονείς αλλά κάπου γίνεστε τα παιδιά και τα παιδιά σας θα πρέπει να θωπεύουν τις πληγές σας ενώ θα τους ανοίγετε άλλες στην ουσία. Υ.Γ. Ναι είσαι πληγωμένος. Ναι, όταν είναι έτοιμο θα πεις στο παιδί γιατί είσαι πληγωμένος και πιο πριν θα εξηγήσεις ότι πονάς αλλά θα είσαι δίπλα στο παιδί σου χωρίς να την κάνεις ψυχολόγο σου. Από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να βιώσει ένα παιδί είναι να μη ζήσει την παιδική του ηλικία με την ανεμελιά που της αρμόζει. Δεν λέω να το κάνετε κακομαθημένο αλλά να 'ναι παιδί. Άμα της ανοίξεις τέτοιες πληγές εσύ ο ίδιος άμα της κόβει για λόγους επιβίωσης θα ξεγράψει. Εύχομαι να 'ναι χοντρόπετση εκ φύσεως γιατί... θα το χρειαστεί! Υ.Γ.1 Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον με ψυχολογικές πιέσεις έμμεσες/άμεσες πολλές φορές γίνονται ενοχικά αν οικειοποιηθούν το πρόβλημα και νιώθουν ότι πρέπει να διαλέξουν και να δείξουν ποιον αγαπούν παραπάνω. Η κόρη σου μ' ένα τέτοιο γράμμα απλά θα νιώσει άσχημα. Ελπίζω να σκεφτείς πιο νηφάλια και ώριμα και να χωρίσεις. Όποιος σ' έχει απατήσει δύο φορές είναι νόμος ότι θα το κάνει συστηματικά και δεν αξίζει να ζεις με τις αμφιβολίες. Μην είσα ζήτουλας, πέρνα όμορφα με την κόρη σου κι αν χρειαστεί μια ψυχοθεραπεία κάνε την και προχώρα κι άσε τα γράμματα...
9.8.2018 | 15:38
Γραμμα προς την κορη μου.Θα ανοιχτει οταν γινει 30.
Και ομως την μαμα...μετα απο 1,5 χρονο χωρισμου....ακομα την αγαπαω...ακομα αισθανομαι πραγματα για εκεινη.Δεν σου κρυβω κορουλα μου, οτι κοιταω φωτογραφιες με εμας τους τρεις και δακρυζω.Μενω με ενα τεραστιο ερωτηματικο;Το γιατι και εμεις να μην ειμαστε μια ευτυχισμενοι οικογενεια; Αφου σε αγαπαμε και οι δυο τοσο πολυ , που ειναι το προβλημα.Το προβλημα ειναι οτι εγω με την μαμα δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι.Ποναω ναι.Οταν εμαθα οτιπηγε με αλλον εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου.Την ειχα στο μυαλο μου σαν ενα αθωο κοριτσακι , ερωτευμενο , καλοσυνατο...και ξαφνικα απο τον ουρανο πεφτει στην γη απο την μια στιγμη στην αλλη.Στο παρελθον ειχε ξαναγινει τετοιο σκηνικο και απο τοτε δεν ειμαστε καλα(Ειχες γεννηθει)αλλα...θα αντεχες εσυ ο ανθρωπος της ζωης σου να σε προδωσει δυο φορες...; Οσο και να την λατρευω ... δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι.Ομως εχουμε εσενα που σε αγαπαμε παρα πολυ και αυτο δεν προκειταινα αλλαξει ποτε.Αυτη τη στιγμη που τα διαβαζεις αυτα ισως ειμαι και νεκρος δεν ξερω.Δεν ξερω που μπορει να βρισκομαι....παντως οπου και να ειμαι να ξερεις οτι παντα θα εισαι το μικρο μου κοριτσακι...που με κανει να γελαω...
8
