Χμ, κάποιον σα να μου θυμίζει η ιστορία σου. Εκείνο που σου είπε δείχνει ότι δεν εκτιμάει την προσπάθεια που κάνεις να τον ευχαριστήσεις πηγαίνοντας στους γονείς του παρά τα όσα σας έκαναν. Κατ' επέκταση, δε σέβεται εσένα. Στα δυο χρόνια ανακάλυψα κι εγώ τον πραγματικό του χαρακτήρα. Όχι νωρίτερα, δυστυχώς. Αυτό που αποφάσισα να κάνω, ήταν να σταματήσω να πηγαίνω στους γονείς του τόσο συχνά μέχρι που έγινε "πολύ σπανια" αλλά δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικά, απλά δεν ένιωθα τόσο βλακας. Εσυ θα πρέπει να αναρωτηθείς αν σου αρέσει να κάνεις τετοιες υποχωρήσεις για το υπόλοιπο της ζωής σου-αν τελικά καταδεχθεί να σε παντρευτει-αν κι εδώ που τα λέμε, ελπίζω εσύ να μην το καταδεχτεις. Όταν είμαστε ερωτευμένοι δεν "ακουμε" τα καμπανάκια και το ένστικτο μας, και πιστεύουμε ότι με υπομονή και υποχωρήσεις μπορούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα του άλλου σε μια σχεση. Δε λαμβάνουμε υπόψη μας όμως ότι δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά από τη διάθεση και το χαρακτήρα του άλλου. Το κενό που μας κάνουν να νιώθουμε όταν κάτι που δε μας αρέσει συμβαίνει για πρώτη φορα, τις περισσότερες φορές μεγαλώνει, αντί να μικραίνει. Και ακολουθούν κι αλλα, κι αλλα. Εύχομαι να τα ζυγισεις όλα, και τελικά να πάρεις την απόφαση που θα σε πονέσει λιγότερο.
16.8.2018 | 16:49
"Αδειασμα λογω γαμου"????
Εχουμε σχεδη δυο χρονια, μενουμε μαζι κ ειναι 6 χρονια μικρότερος μου. Γνωριστηκαμε σε κοινη παρεα, με διεκδίκησε κ καναμε σχεση. Ειναι η δευτερη σχεση που κανω. Αρχικα ημουν αρκετα συγκρατημενη γιατι ειχα πληγωθει απ την προηγουμενη σχεση. Τον πρωτο χρονο τσακωνομασταν γιατι η οικογενεια του "δεν με εγκρινει" κ μας δημιουργουσε διαρκως προβληματα. Παρολα αυτα το αγορι μου θελει να κρατησει επαφες κ ετσι καθε Κυριακη πηγαινουμε να τους δουμε, παρολο που αισθανομαι τοσο αβολα. Δεν μπορω να δεχτω οτι το προβλημα τους ειναι η διαφορα ηλικιας. Εχω σπουδασει, δουλευω πανω στο αντικειμενο μου κ ειμαι ανεξαρτητη. Το αγορι μου δεν εχει ολοκληρωσει τις βασικες σπουδες κ δυσκολευεται πολυ να βρει μια δουλειά. Παρολα αυτα η δικη μου οικογενεια δεν εχει δημιουργησει καποιο θεμα. Χθες του ζητησα να παμε στο πατρικο μου γιατι γιορταζε η μητερα μου κ αρνηθηκε λεγοντας οτι δεν θελει να εχει επαφες με τους δικους μου (πρωτη φορα θα πηγαιναμε στο πατρικο μου) κ οτι "δεν χρειαζεται να πηγαινουμε παντου μαζι γιατι δεν ειμαστε κ παντρεμενοι...Μια απλη σχεση εχουμε κ δεν σου υποσχομαι τιποτα αλλο. " Εχασα την γη κατω απ τα ποδια μου στο ακουσμα ολων αυτων! Ειναι τοσο οξύμωρο, ολο αυτο τον καιρο να μου λεει οτι θα ηθελε να κανουμε οικογενεια γιατι ειμαι τα παντα γι αυτον κ χθες να με αδειαζει με αυτον τροπο. Οταν του ζητησα να μου εξηγησει τι εννοει, μου ειπε οτι εχουμε τσακωθει αρκετες φορες στο παρελθον (εξαιτιας των δικων του) κ δεν ξερει αν μπορει να τα ξεχασει ολα αυτα!!!! Wtf???? Κ δεν ξερει αν μπορει να μου δωσει "αυτα που θελω" κ αν θελω να κανω οικογενεια θα πρεπει να το βγαλω απ το μυαλο μου. Το τρελο ειναι πως ποτε δεν εχω θιξει το συγκεκριμενο θεμα. Ειμαι αρκετα συναισθηματικη κ εσωστρεφης. Ειμαι ερωτευμενη μαζι του κ τον αγαπω! Στην παρουσα φαση ομως νιωθω κενη. Δεν θελω να πιστεψω οτι απλα περναει την ωρα του, οτι τα αισθηματα μου δεν εχουν κανενα ειλικρινες αντικρισμα ... Θεωρειται οτι πρεπει να συζητησω κατι μαζι του για να ξεκαθαρισω τι εννοει κ τι θελει? Χρειαζομαι την αποψη σας!
8