Είναι όμορφη και παραστατική η εξομολόγησή σου! Μπράβο!
19.8.2018 | 14:39
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...
-Γεννήθηκα...Δεν ξέρω όμως αν χάρηκα...ήμουν νεογέννητο πλασματάκι για να το αισθανθώ...-Μεγάλωσα...Δεν ξέρω αν λυπήθηκα...με το πέρασμα του χρόνου το συνήθισα σαν κάτι αναπόφευκτο...-Ερωτεύτηκα...Δεν ξέρω αν ήταν μαγεία...πάντως διαλύθηκε και σκόρπισε στα σύννεφα...-Αγάπησα...Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο...σίγουρα το ταξίδι του ήταν μοναδικό και με συνεπήρε...-Πληγώθηκα...Δεν ξέρω αν έμειναν σημάδια...φρόντισα να επουλώσω τις πληγές...-Προδόθηκα...Δεν ξέρω αν το ξεπέρασα...ψάχνω ακόμη να βρω τα γιατί...-Χαμογέλασα...Δεν ξέρω αν ήμουν ευτυχισμένη...στιγμές χαράς μάλλον θα γευόμουν...-Πίστεψα...Δεν ξέρω αν ήταν λάθος μου...μέσα από τα λάθη μου όμως έμαθα...-Πόνεσα...Δεν ξέρω αν κομματιάστηκε η καρδιά μου... βρήκα το κουράγιο να συνεχίσω...-Έκλαψα...Δεν ξέρω αν με ανακούφισαν τα δάκρυα...κάποια στιγμή στέγνωσαν στα μάτια μου...-Δείλιασα...Δεν ξέρω αν είμαι δυνατή...κατάφερα όμως να ξανά σταθώ στα πόδια μου...-Αδιαφόρησα...Δεν ξέρω αν άδειασα την ψυχή μου...ορισμένα πράγματα είναι αναπότρεπτα...-Ζήλεψα...Δεν ξέρω αν βασανίστηκα...συνειδητοποίησα ότι είναι ανθρώπινα τα πάθη...-Ονειρεύτηκα...Δεν ξέρω τελικά αν κυνήγησα χίμαιρες...έτσι κι αλλιώς ακόμη ονειρεύομαι...-Συνεχίζω να ζω...Και ξέρω να πω ότι αξίζει τον κόπο...Είναι όμορφο αυτό το ταξίδι...
2