ΜΕΝΩ ΑΘΗΝΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ...ΤΑ 2 ΗΜΟΥΝ ΑΝΕΡΓΗ...ΤΡΑΓΙΚΟ...ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ...ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ,ΠΑΩ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ...ΠΑΩ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ...ΕΣΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΩΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΕΡΝΕΙ ΚΑΝΑ ΤΗΛ...ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ ΠΡΙΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΡΟΧΘΕΣ (21/08) ΕΚΛΕΙΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ...ΓΙΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ...ΒΕΒΑΙΑ ΕΓΩ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΩ ΜΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ...ΤΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ''ΦΙΛΟΥΣ''ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΕ ΑΛΛΑ 2 ΑΤΟΜΑ(ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ???ΕΙΜΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΧΑΧΑΧΑ...ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΨΟΥΜΕΝ ΑΛΛΩΣΤΕ???)ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΛΗ ΜΕΡΑ...ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ...ΠΕΣ ΕΝΑ ΓΕΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ/ΟΝ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΣΥΧΝΑ,ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΑΥΤΟ...ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΗΔΗ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ...ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΕ ΧΑΖΙ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ...ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΩΝ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΞΕΘΑΡΕΨΕΙΣ ΛΙΓΟ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...ΑΛΛΙΩΣ ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΡΙΣΕ ΜΕ ΑΝ ΘΕΣ....ΟΤΙ ΛΕΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ...ΛΟΙΠΟΝ...ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΣ ΣΤΕΙΛΕ.....ΦΙΛΑ...
22.8.2018 | 23:55
Αισθανομαι μονη!!!
Εδω και αρκετο καιρο, σταδιακα απομακρυνθηκα απο τους φιλους μου... Οι λογοι πολλοι.. καταλαβα οτι δεν καλυπτουν τις αναγκες μου, καποιοι ηταν απλα γνωστοι και ενω ημουν διπλα τους παντα αυτοι με θυμοντουσαν μονο οταν με χρειαζοντουσαν για κατι... Ο κολλητος μου εκανε κατι πισω απο την πλατη μου και οταν το εμαθα, πηγε να βγει κ απο πανω.. Εχω σοβαρα προβληματα και με τη δουλεια, ηθελα να φυγω διακοπες να ηρεμησω κ μου τις ακυρωσαν σχεδον τελευταια στιγμη με αποτελεσμα αλλο ενα καλοκαιρι να μεινω μονη μου στην Αθηνα.. ολα αυτα με εκαναν να ξεκοψω απο παρεες και φιλους... εχω κλειστει μεσα στο σπιτι, ειμαι σπιτι δουλεια, δουλεια σπιτι! Πριν ενα μηνα εκλεισα τα 30 κανενας δεν θυμηθηκε τα γενεθλια μου.. Ολη τη μερα πισω απο μια οθονη, ενω ειμαι ατομο κοινωνικο.. βλεπω γνωστους μου, να πηγαινουν διακοπες, να βγαινουν, να περνανε ομορφα.. και εμενα πλεον το κινητο μου χτυπαει μονο οταν με παιρνει η μητερα μου.. Ειλικρινα αισθανομαι οτι βρισκομαι σε αδιεξοδο, δεν εχω διαθεση για τιποτα..κοιμαμαι για να ξεχνιεμαι και ολο αυτο ειναι τελειως εξω απο τον χαρακτηρα μου... θελω να βγω, να γνωρισω ανθρωπους να κανω καινουριες παρεες και να περναω ομορφα.. ξερω πως αισθανεται κι αλλος κοσμος το ιδιο. Παω γυμναστηριο, κανω κ ενα αθλημα αλλα βλεπω οτι ο κοσμος ειναι απομακρος.. Οι μονοι που με πλησιαζουν για να μου μιλησουν, ειναι αντρες που θελουν να μου την πεσουν.. Το εχετε νιωσει ποτε αυτο? Εχετε βρεθει στη θεση μου? Θα τρελαθω αμα συνεχισω ετσι!
5
