ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή τις εξομολογήσεις που διαβάζω, ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους λείπει το σεξ, η συντροφικότητα, μια ερωτική σχέση, θα πω και εγώ τον πόνο μου, μήπως καταφέρω και βγάλω μια άκρη...Καταρχάς είμαι 34 ετών, ώριμος, σοβαρός, όμορφος εμφανισιακά, με ωραίο στυλ, πολύ καλούς τρόπους, ανεξάρτητος από αρκετά μικρή ηλικία, με ωραίο χιούμορ. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα να πλησιάσω μια γυναίκα, αν και μετά από όλα αυτά, δεν ξέρω πότε θα το ξανακάνω...Είχα μια σχέση 4 χρόνια, όπου τους τελευταίους μήνες συνειδητοποιήσαμε και οι δυο μας ότι είχε έρθει ο κορεσμός, μέλλον ώστε να προχωρήσει πιο σοβαρά δεν υπήρχε και τελικά πριν από περίπου 1μιση χρόνο αποφασίσαμε από κοινού να χωρίσουμε οριστικά.Αφού οι πρώτοι 5-6 μήνες πέρασαν προσπαθώντας να βάλω σε μια σειρά τον εαυτό μου, την καθημερινότητά μου μετά από την σχέση, ένοιωσα ξανά την την επιθυμία να φλερτάρω ( είχα ξεχάσει πως γίνεται) με σκοπό να γνωρίσω μια γυναίκα που θα με γοητεύσει, θα με ενθουσιάσει, θα μου προκαλέσει ξανά την επιθυμία για να δημιουργήσω μια νέα ερωτική σχέση. Εκτός αυτού ήταν και οι σεξουαλικές μου ορμές που όσο περνούσε ο καιρός αυξανόντουσαν ραγδαία...Δεν έχω καλή σχέση με τα κοιν. δίκτυα ( δεν έχω ινστα, ένα φβ έχω με 150 φίλους όπου μπαίνω 10 φορές τον χρόνο), οπότε σχεδόν όλες μου οι γνωριμίες γίνονται με τον κλασικό τρόπο, οπτική επαφή και τις πλησιάζω ώστε να τις γνωρίσω. Και δεν πιστεύω στη τύχη, στην προσπάθεια, στην θέληση και στην στιγμή πιστεύω. Τα 2 πρώτα ραντεβού ήταν αποτυχημένα.. Στο τρίτο γνωρίζω μια γυναίκα, που είχε πολλά από τα στοιχεία που επιθυμούσα. Βγαίνουμε, περνάμε πολύ όμορφα, συνεχίζουμε να βγαίνουμε και να περνάμε όμορφα και μετά απο 6-7 φορές που βρεθήκαμε, ενώ αρχίζω να νιώθω ότι κάτι όμορφο δημιουργείται, τσαακ....μου λέει ότι δεν γίνεται να τα ξαναπούμε γιατί πριν λίγο καιρό είχε χωρίσει και τελικά θα ξαναγυρίσει στον πρώην, μπλα μπλα μπλα... Ξανά στα κάτω μου, καλά να τα πάθεις, να μάθεις να μην ενθουσιάζεσαι, λέω στον εαυτό μου. Γνωρίζω την επόμενη, βγαίνουμε, οκ λέω ας το προσπαθήσουμε, βγαίναμε 1-2 εβδ, εγώ στην δύση αυτή στην ανατολή, είδα ότι δεν προχωράει, της το λέω και της εξηγώ τους λόγους και τρώω ένα κράξιμο, ότι δεν είμαι σοβαρός άνδρας, ότι είμαι βλάκας σαν όλους τους άλλους, ότι την ήθελα μόνο για το σεξ, μερικές κατάρες να μην ξαναστεριώσω ποτέ με γυναίκα, τελικά με τα πολλά ξεμπέρδεψα.... Γνωρίζω την επόμενη, εκτός από την εμφάνιση δεν είχε κάτι στον χαρακτήρα που να μου αρέσει, μου τριβόταν έντονα στο πρώτο ραντεβού, αντιστεκόμουν στην αρχή, ξεκόλλα λέω αφού δεν σου αρέσει μην κάνεις σεξ και ακούσεις γκρίνια και κράξιμο πάλι, μετά από μεγάλη μάχη με τον εαυτό μου, τι να έκανα, ενέδωσα. Την απόφευγα τις επόμενες μέρες, αλλά η επιμονή της σε συνδυασμό με τις σεξουαλικές μου ορμές μου θόλωσαν την κρίση και ξαναβρεθήκαμε. Της εξηγώ την επόμενη μέρα ότι δεν βλέπω μέλλον, συνεχίζω να την αποφεύγω, ξαναπάρε το κράξιμο σου για να στρώσεις... Που θα πάει λέω, αφού το προσπαθώ θα βρω αυτή που θέλω. Βγαίνω με την επόμενη, 30 χρονών γυναίκα από τις 11 έως τις 1 το βράδυ η μάνα της της έστειλε 4 μνματα, που είσαι τι ώρα θα γυρίσεις σπίτι, καλά λέω καληνύχτα. Γνωρίζω την επόμενη, απίστευτα όμορφη, αλλά με τουπέ και στυλ μοιραίας και μοναδικής γυναίκας, βλέπεις κάθε φώτο της στο ινστα έπαιρνε τουλάχιστον 1500 λαικ, δεν θέλω μου λέει σχέσεις δεσμεύσεις κλπ, μόνο να περνάμε καλά...οκ λέω, περάσαμε μόνο στο σεξ καλά γιατί όταν βγαίναμε δεν σήκωνε κεφάλι από το κινητό συν ότι κάθε ώρα και στιγμή τραβούσε σέλφι, και μετά από λίγο διάστημα τελείωσαν οι επαφές ανώδυνα και ωραία. Περνάει ο καιρός με λίγες γνωριμίες και περιπέτειες όπου η μια είχε και κράξιμο λέω και στον εαυτό μου άστο φίλε, δεν σε πάει, δεν είναι η εποχή σου, και σταματάω την αναζήτηση γυναίκας. Και φτάνουμε στις τελευταίες μέρες του Ιουλίου. Έχω βγει με 2 φίλους, ωραία βραδιά, ευχάριστη διάθεση, όλα καλά. Πιο δίπλα στο μπαρ καθόταν μια γυναικοπαρέα. Μου λέει ο φίλος μου, για ρίξε καμιά ματιά προς τα εκεί, εσένα πρέπει να κοιτάει. Αλλάζουμε ένα βλέμμα, δεύτερο, χαμόγελο, συγκεντρώνω την αυτοπεποίθηση μου, το θάρρος μου, φτιάχνω και ένα μίνι πρόλογο στο μυαλό μου και εμπρός για την δόξα τραβώ. Με τα πολλά γινόμαστε όλοι μια παρέα, περνάμε όμορφα, αλλάζουμε τηλέφωνα και την επόμενη μέρα βγαίνουμε το πρώτο ραντεβού. Πολύ όμορφη γυναίκα, ευχάριστη χαμογελαστή, δραστήρια, μην ενθουσιάζεσαι λέω γιατί θα το ξαναφάς το κεφάλι σου ( λες και το ήξερα). Έχοντας βγει 4-5 φορές, μου λέει πως το βράδυ θα βγει με τις φίλες της. Πολύ ωραία της λέω, να περάσετε όμορφα. Τι θα κάνεις εσύ με ρωτάει, δεν γνωρίζω της απαντώ, μάλλον θα βγω και εγώ με τους φίλους μου. Τι ήθελα και το είπα...αρχίζει μια γκρίνια, και γιατί θα βγεις με τους φίλους σου, που θα πάτε, πόσοι θα είστε και ποιοι, το κάνεις επίτηδες επειδή θα βγω και εγώ, και καταλήγει λέγοντάς ότι της χάλασα το βράδυ και μου κλείνει το τηλ στα μούτρα!!! Λέω μην το συνεχίσεις άστο να τα ξεκαθαρίσουμε από κοντά. Την επόμενη μέρα της στέλνω μνμ, καμία απάντηση, την παίρνω τηλ το απόγευμα, καμία απάντηση. Την επόμενη μέρα μου στέλνει μνμ με γλυκόλογα και χαρές, βρισκόμαστε και συμπεριφερόταν σαν να μην τρέχει τίποτα, πάω να ξεκινήσω την συζήτηση για το περιστατικό, όχι μου λέει, σταμάτα, θέλω να περάσω όμορφα μαζί σου, μην χαλάς την στιγμή... έλα που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό και δεν λέει να φύγει, απλά περίμενα την στιγμή. 2 μέρες μετά ήταν η καθοριστική στιγμή. Ενώ έχει αποφύγει την συζήτηση του θέματος τις 2 προηγούμενες ημέρες, με παίρνει το απόγευμα τηλ μες την γλύκα και την χαρά και μου λέει, τι θα κάνουμε το βράδυ. Της λέω πως το βράδυ έχουμε κανονίσει μπάρμπεκιου με τους φίλους μου.... και αρχίζει κάτι στριγκλιές, τι είναι αυτά που λες, εμένα με ρώτησες εάν θα βγεις με τους φίλους σου(!!!), δεν έχεις να πας πουθενά, και εάν ξανακανονίσεις με τους φίλους σου χωρίς να με ρωτήσεις ξέχασε με, και είσαι ανώριμος, μπλα μπλα μπλα, όπου μου κλείνει το τηλ. Δεν έχει προλάβει να περάσει μισή ώρα, ντριιιιιινν το κουδούνι επίμονα, ανοίγω, και μπαίνει με κάτι φωνές μέσα στο σπίτι, πρέπει να έγινα ρεζίλι σε όλη την γειτονιά. Δεν θα πας πουθενά, και τι νομίζεις ότι είμαι εγώ κάνα κοριτσάκι που θα κάνεις ότι θες χωρίς να ρωτήσεις, τιμή σου που είσαι μαζί μου είχα πολύ καλύτερους από εσένα (!!!!!), και εάν πας σήμερα με τους φίλους σου τελειώσαμε...είπε είπε είπε, τελείωσες την ρωτάω, φύγε όπως ήρθες και μην με ξαναενοχλήσεις ποτέ και αρχίζει ένα κλάμα και κάτι ουρλιαχτά λες και την σκότωνα... την βγάζω έξω από το σπίτι και φεύγω. Για μια εβδομάδα, το τι μου έγραψε δεν λέγεται, εκτός ότι με έπαιρνε πολλά τηλ / ημέρα, τόσο κράξιμο και τόσο βρισιά δεν μου την έχει ξαναπεί ποτέ κανένας. Απειλές ότι θα μου σπάσει το αμάξι, ότι θα μου κάνει μήνυση για βιασμό, ότι θα μου κάνει την ζωή κόλαση... Εννοείται πως δεν ξαναπάντησα ποτέ, έκανα απλά υπομονή, μετά από 6-7 μέρες κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να της απαντήσω, και τελικά κατάφερα και ξεμπέρδεψα.Μετά από όλα αυτά κατάντησα κομπλεξικός. Ακόμα και στις διακοπές, παρότι υπήρχαν βλέμματα, γύριζα το κεφάλι από την άλλη. Πρώτα απ’όλα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να τρώω κράξιμο, ενώ είμαι ξεκάθαρος απέναντι τους και δεν τάζω έρωτες και αγάπεςΚαι να μου έλεγες ότι το βασικό μου μέλημα είναι η εξωτερική ομορφιά...όλους τους ελκύει το όμορφο, αλλά δεν ψάχνω τοπ μοντελ, μια γλυκιά γυναίκα, με ένα νορμάλ σώμα που να προσέχει και να σέβεται τον εαυτό της και πάνω απ’όλα, έναν λογικό άνθρωπο.Οπότε θέλω την βοήθεια σας στο να μου πείτε, εάν είμαι τόσο παράλογος, ανόητος, δεν ξέρω και εγώ τι άλλο αρνητικό, ή απλά οι συγκυρίες δεν είναι καλές προς εμένα.. Κράξτε ελεύθερα (με επιχειρήματα) μπας και καταλάβω εάν φταίω εγώ, και ποιο είναι το λάθος μου..Τουλάχιστον τα είπα και ξέσκασα...ευχαριστώ για τον χρόνο σας.