ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εισαι πραγματικα μια πολυ δυνατη κοπελα και μπραβο σ για αυτο! Αν ομως οι γονεις σου και το αγορι σου πραγματικα νοιαζονται για σενα τοτε θα νοιαστουν και για το παιδι που προκειται να γεννησεις. Ευχομαι ολα να πανε καλα! :)

1ον η ζωή στα μάτια μιας 17χρονης είναι τελείως διαφορετική από αυτή στα 18, 19, 20 και παρόλο που η ηλικιακή διαφορά είναι πολύ μικρή όμως αλλάζει όλη η νοοτροπία και το πως σκέφτεσαι. Οπότε αυτό που θες τώρα μπορεί να μην το θες μετά και το αντίστροφο. 2ον Η ζωή και γενικά η κοινωνία που ζούμε έχει προοδεύσει κατά πολύ από ότι παλιά ωστόσο υπάρχουν ακόμα κάποια ταμπού. Πλέον τώρα αν δεν έχεις τελειώσει οποιαδήποτε σχολή δεν μπορείς να στηριχτείς οικονομικά. Πάνε οι παλιές εποχές που έλεγες έχω βγάλει το λύκειο, το γυμνάσιο και πάω να δουλέψω σε κάποια καφετέρια ( χωρίς να το υποτιμώ) ή πωλήτρια πλέον και αυτά απαιτούν προσόντα. Εσύ θα αφοσιωθείς αποκλειστικά στο παιδί και θα βλέπεις ότι χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Ειδικά σε τέτοια περίοδο κρίσης όπου οι δουλειές είναι ελάχιστες. 3ον καταλαβαίνω τον συναισθηματισμό σου και την αγάπη σου για το παιδί αλλά νομίζω ότι είναι πιο πολύ θέμα αντίδρασης. Ρώτησες το παιδί αν θέλει να μεγαλώσει χωρίς πατέρα? Ρώτησες το παιδί αν θέλει να ταλαιπωρείται όσο ταλαιπωρείσαι και εσύ για να του καλύψεις τα βασικά? Δυστυχώς, η έκτρωση έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία της γυναίκας αλλά στην χώρα που ζούμε και στις συνθήκες που υπάρχουν γύρω σου και με την λογική να το πάρεις αυτή είναι η πιο σωστή λύση. Επιπλέον, είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες να αντιμετωπίσεις δυσκολίες παρά να τα βρεις ρόδινα. Το παιδί αυτό θα μπορείς να το κάνεις μερικά χρόνια αφού θα έχεις σπουδάσει κάτι, θα έχεις ωριμάσει περισσότερο και το σημαντικότερο αφού έχεις βρει τον σωστό άνδρα. Αλλά στην τελική είναι δική σου η απόφαση.

Κοριτσάκι μου....Κουράγιο....Σε βλέπω πολύ αποφασισμένη να κρατήσεις το μωρό σου.Μπράβο σου που έχεις τόση δύναμη αλλά πιστεύω πως πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα.Να ζυγίζεις τις συνέπειες και ανάλογα να αποφασίσεις.Είναι πολύ όμορφο που θες να προστατεύσεις το παιδί που κουβαλάς αλλά οι εποχές είναι δύσκολες...Πώς θα το μεγαλώσεις καρδούλα μου το παιδάκι αυτό;Πού θα ζήσεις;Τι θα κάνει αυτό το παιδί χωρίς πατέρα;Κρίση έχουμε..Και να δουλέψεις 400ε θα βγάζεις...Ούτε μόνη σου δεν μπορείς να μείνεις...Θες το παιδάκι σου να είναι άστεγο μαζί σου;Αυτό θες;Και αν πεθάνει από ασιτία;;Δεν ζούμε πλέον στην Ελλάδα που ζούσαμε..Είναι τρομερά δύσκολα τα πράγματα..Δεν υπάρχει κράτος και πρόνοια...Η μαμά μου δούλευε παλιά σε μαιευτήριο και μου έλεγε πόσα παιδιά ανηλίκων μητέρων έμεναν στο νοσοκομείο για χρόνια γιατί οι μητέρες τους δεν μπορούσαν να τα μεγαλώσουν(τα γεννούσαν και δεν μπορούσαν να τα πάρουν από το μαιευτήριο)...Έμεναν στο δρόμο οι περισσότερες και επισκέπτονταν τα παιδιά τους στο νοσοκομείο...Και μιλάμε για μερικά χρόνια πριν την κρίση...Βέβαια φαντάζομαι ότι οι γονείς σου δεν θα σε έδιωχναν...Για εκφοβισμό το λένε..Αλλά και πάλι δεν θα μπορέσεις να του προσφέρεις όσα χρειάζεται...Δυστυχώς δεν βρισκόμαστε Αμερική αλλά Ελλάδα..Καταλαβαίνω πως θα είναι μια επώδυνη διαδικασία η έκτρωση..Συμφωνώ στο ότι το σώμα είναι δικό σου αλλά το μωρό δεν είναι αποκλειστικά δικό σου..Έχει και πατέρα..Έχει και αυτός λόγο σε αυτό...Όπως δεν θα ήταν καθόλου σωστό να κάνεις έκτρωση χωρίς να του το πεις,έτσι και τώρα πρέπει να το συζητήσετε..Ό,τι και να αποφασίσεις,πρέπει να το σκεφτείς πρώτα πολύ καλά...Καλή δύναμη!

Κάνε αυτά που σου λέει η καρδιά σου!!!!!λίγο πριν κλείσω τα 18 βρέθηκα στην ίδια περίπου θέση...οι δικοί μου δεν άντεχαν να με βλέπουν χάλια και παρόλο που προτιμούσαν να το "ρίξω" για να μην "καταστρέψω" τη ζωή μου μου είπαν απλά να κάνω ότι θέλω γιατί αυτό που ήθελαν για εμένα είναι να είμαι ευτυχισμένη...όπως μεγάλωσαν 2 παιδιά (τον αδερφό μου και εμένα) θα μεγάλωναν και 3ο....πιστεύω και οι δικοί σου το ίδιο θα σου πουν αν συζητήσεις μαζί τους και καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι αυτό για εσένα να κρατήσεις αυτό το μωρό...εγώ δυστυχώς άκουσα το "αγόρι μου" που "λάτρευα" και την μητέρα του που μου είπε πως ήμουν εγωίστρια που δεν σκέφτηκα εκείνον πρώτα,αλλά τόλμησα να σκεφτώ τον εαυτό μου και τι θέλω εγώ...αν το κρατούσα ξέρω δεν θα σπούδαζα,θα ήμουν κατατρεγμένη και θα με έδειχναν όλοι με το δάκτυλο (βλέπεις εγώ μεγάλωσα σε χωριό),θα ήμουν πάντα η "πουτανίτσα" που έμεινε έγκυος και δεν παντρεύτηκε ποτέ τον πατέρα του παιδιού!!πάνε σχεδόν 3 χρόνια από τότε και ακόμα δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι...με το αγόρι αυτό έκανα υπομονή και του στάθηκα σε δύσκολες στιγμές του για 2 χρόνια μετά από αυτό...ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑ...ΕΙΧΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ!!το μόνο που κατάλαβα είναι ότι έπρεπε απλά να κάνω αυτό που ήθελα και να μην ακούσω εκείνον...αυτός έτσι κι αλλιώς θα έφευγε από τη ζωή μου αργά ή γρήγορα...το παιδί εκείνο όμως δεν θα μπορέσω ποτέ να το φέρω πίσω...ειλικρινά;;λατρεύω τα μικρά παιδιά,παρόλα αυτά όμως δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω παιδί κάποια στιγμή...να μπω στη διαδικασία της εγκυμοσύνης ποτέ ξανά!! ακόμα ηχεί στα αυτιά μου ο ήχος της καρδιάς του στο υπερηχογράφημα...πιστεύω θα σκέφτομαι γιατί αυτό το μωρό ναι και εκείνο όχι;;

Μωρέ δε ντρέπεστε πιά??????Ο κάθε λούτσος το μακρύ και το κοντό του?Το να πας στο πανεπεστήμιο θα σε κάνει καλό γονιό??Για να γίνεις καλός γονιός πρέπει πρώτα να γίνεις καλός άνθρωπος.Εγώ δεν το βλέπω στους περισότερους από εσάς.Το τι νομίζει ο καθένας ότι είναι δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.Είμαστε αυτό που βλέπουν οι άλλοι και όχι αυτό που νομίζουμε.Τώρα...........το πτυχίο ενος πανεπιστημίου έχει αξία όταν το έχεις εσυ κι άλλοι 10.Οταν έχει γίνει κωλόχαρτο και το έχουν οι πάντες ουδεμία αξία έχει.Αυτό για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.Όσο για το αν οι αγράμματοι μπορουν να γίνουν καλοί γονείς το απέδειξε η γενιά μας,που μεγαλούργησε στη ζωή του.Με τις δουλειές μας ,με τη ανεξαρτησία μας από μικρή ηλικία,με τις περιουσίες μας που τις κάναμε μόνοι,με τις οικογενειές μας.Με όλα μας.Και βγήκαμε από αγράμματους γονείς.Εσείς που βγήκατε από εμάς τους έχοντες και μορφωμένους τι είσαστε?????Εγώ μια άχρηστη γενιά βλέπω που αν πεθάνουμε θα είσαστε μόνοι και για τα παγκάκια.Ή μήπως θέλετε να σας βγάλουμε το φίδι από την τρύπα πάλι εμείς???Διότι αυτά των πολιτικών και των δημοσιογράφων τα ενοχικά που μας προσάπτουν είναι για να απενεχοποιηθούν οι ίδιοι.Εμείς όλα τα κάναμε και τα καταφέραμε.Εσείς που κάνετε τους απελευθερωμένους και τους πολύξερους για πέστε μου κάτι περί της ευτυχίας σας.Υπάρχει??????????????Η κοπέλα λοιπόν ας κάνει την επιλογή της.Δική της η ζωή,δικές της οι αποφάσεις.Εδώ εγώ βλέπω να δίνετε συγχαρητήρια σε γκέυ γάμους.Στο μωράκι σας έπιασε ο πουριτανισμός και η υπευθυνότητα????????Σε σχέση με τους γονείς μιλάω πάνω στο θέμα των γάμων.Οι γονείς καλό είναι να μην είναι πολύ αλάζονες διότι η ζωή έχει κάτι ανατροπές που σου έρχετε ο ουρανός σφοντύλι που λένε.Ας κοιτάξουν το παιδι τους κι ας αφήσουν τον κόσμο.Διότι ο κόσμος για σένα θα λέει άλλα αν του τύχει του ίδιου θα κοιτάξει τη δουλειά του κι όχι εσένα.Εσύ θα μείνεις με τον πούλο στο χέρι όπως όλοι όσοι ακούν τον ένα και τον άλλο.Εγώ είμαι 49 χρονών,έχω μια κόρη 30,δεν είναι παντρεμένη,ούτε εγκυμοσύνες προέκυψαν ποτέ,όμως πάντα ήμουν προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο.Σε καμία περίπτωση δεν θα γυριζα την πλάτη στο παιδί μου.Το πολύ πολύ να γύριζα την πλάτη στον άντρα μου αν ήταν ανένδοτος.Δεν είμαι του πανεπιστημίου αλλά πιστεύω πως έκανα καλή δουλειά.Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί νομίζετε ότι η επαγγελματική κατάρτιση έχει σχέση με τη μόρφωση,το χαρακτήρα,την καλλιέργεια και την καλωσύνη.Εγώ δεν βλέπω καμμία αλλαγή στον χαρακτήρα μετά τις σπουδές.Βλάχοι μπαίνουν βλάχοι βγαίνουν.Για ρίξτε λοιπόν τους τόνους διότι δεν έχετε κάτι το εξαιρετικό.Είστε ένας από τα εκατομμύρια πτυχιούχους.

Δεν μπορώ να πω ότι ξέρω τι περνάς... Ωστόσο μια παραπάνω γνώμη κακό δεν κάνει... Για αρχή πιστεύω πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά αν μπορείς πράγματι να μεγαλώσεις ένα παιδί - ακόμα και μεγαλύτερες σε ηλικία ανύπαντρες μητέρες χρειάζονται ένα σύστημα υποστήριξης για να τα καταφέρουν - χωρίς βοήθεια από τους γονείς σου ή τον πατέρα και την δική του οικογένεια θα είναι πολύ δύσκολο... Το άλλο θέμα είναι πως μοιάζει να έχεις ήδη αποφασίσει ότι ένα παιδί σε αυτή τη φάση θα καταστρέψει τη ζωή σου - πιστεύεις ότι μόλις γεννηθεί θα νιώθεις διαφορετικά ή θα το κατηγορείς υποσυνείδητα για πάντα; Αν δε βρεις άκρη με τα παραπάνω, εγώ προτείνω να ψάξεις τι γίνεται με το σύστημα υιοθεσιών στην Ελλάδα, εφόσον φαίνεται να μη σκέφτεσαι την έκτρωση σαν διαθέσιμη επιλογή.

Δεν μπήκα στην διαδικασία να διαβάσω όλα τα σχόλια γιατί είναι πάρα πολλά. Αυτό που δεν ξέρω αν το έχει πει κάποιος άλλος. Οι γονείς σου δεν πρέπει να σε πιέζουν κτλ, πρέπει να αναλογιστούν και το δικό τους μερίδιο ευθύνης αν δεν σε ενημερώσανε σωστά για το σεξ. Αν σε ενημερώσανε και εσύ έκανες του κεφαλιού σου, πρέπει να αναγνωρίσεις το λάθος σου. Όλα είναι πολύ ρομαντικά στην ηλικία σου όταν τα σκέφτεσαι πχ παιδάκια, δεν σε νοιάζει αν φύγει ο άλλος κτλ. Αλλά ουσιαστικά το τι θα κάνεις το έχεις σκεφτεί; Την μετέπειτα ζωή αυτού του παιδιού την έχεις σκεφτεί; Αυτή τη στιγμή πρέπει να πάρεις την πρώτη απόφαση και το εξομολογήσε σε ένα περιοδικό αντί να το συζητήσεις με τους άμεσα ενδιαφερόμενους...Ήρθα και εγώ στην δική σου θέση, αλλά ευτυχώς ήταν λάθος. Οι φίλες μου, μου λέγαν κράτα το είναι κρίμα. Αλλά αυτή είναι μόνο μια κουβέντα. Στα έξοδα και στις ευθύνες θα είσαι μόνη. Και αυτό που πρέπει να σκεφτείς είναι: Μπορώ πραγματικά να είμαι μόνη; Θα δώσω ότι πρέπει; Θα είναι ευτυχισμένο; Ή θα κάνω το καπρίτσιο μου; Το παιδί δεν είναι iphone που όταν το βαρεθούμε το παρατάμε στην γωνία...Θα πρέπει να είσαι για πάντα εκει...Καλή τύχη.

"Θα αναλαβω την ευθυνη και ας καταστραφει η ζωη μου."Ναι, να αναλάβεις την ευθύνη. Αφού δεν πρόσεχες, το μωρό δε σου φταίει σε τίποτα. Είμαι εναντίον της έκτρωσης όσο δε φαντάζεσαι. Αντιλαμβάνεσαι, όμως ότι ένα παιδί δεν έχει απλά ευθύνη αλλά ΕΥΘΥΝΕΣ; Ηρεμήστε ΟΛΟΙ ΣΑΣ και καθίστε συζητήστε. ΟΛΟΙ. Ακόμη κι οι γονείς του "φίλου σου" (τρομάρα του!) που έγινε λαγός μόλις έμαθε για το "πεσκέσι".Αν όντως καταστρέψεις τη ζωή σου θα κοιτάξεις κάποια στιγμή αυτό το πλάσμα κι έστω κι άθελά σου θα το κατηγορήσεις γι'αυτό. Τότε να ξέρεις θα καταστρέψεις άλλη μία ζωή που δε φταίει σε τίποτα ξαναλέω.

εγώ πάντως έχω να πω ένα πράγμα ακόμη.Ο κάθε άνθρωπος είναι με την μοίρα και την τύχη του.Μην παριστάνετε τις Κασσάνδρες διότι τις περισότερες φορές πέφτουν έξω.Εγώ βλέπω ότι ο θεός μια χαρά φροντίζει και τους λιγότερο τυχερους.<<μμμμμμμμμμμ,σιγά μην παντρευτεί αυτή>>,<<αα,το κακόμοιρο,θα πεθάνει.Τι κάθεται και βασανίζεται?>>και πολλά άλλα τέτοια.Και όμως βγαίνει πάντα το περιβόητο:<<ο θεός ορφανά κάνει,άμοιρα δεν κάνει>>Αφήστε τις κακίες λοιπόν.γιατί θα πω κι εγώ μια:ο καθένας από εσάς είναι σίγουρος ότι η ζωή του θα είναι σύμφωνη με τον προγραμματισμό του?είσαστε σίγουροι ότι αν κάνετε κάποιο παιδάκι στα 36 και αφού έχετε λύσει και το οικονομικό και τα πάντα ότι θα σας αφήσει ο θεός να ζήσετε να το μεγαλώσετε??για σκεφτείτε το λίγο.Στην ζωή δεν υπάρχουν μόνο επιλογές.Υπάρχουν και συγκυρίες.

εγω αν μου συνεβαινε τωρα στα 23 ποσο μαλλον στα 17 δεν θα το κρατουσα. ο λογος ειναι οτι ενα παιδι δεν μεγαλωνει μονο με αγαπη χρειαζεται ΕΥΡΩ και μαλιστα πολλα. και συγνωμη αλλα δεν ειναι υποχρεωμενοι οι γονεις σου να στο μεγαλωσουν και να αναθρεφουν και τους δυο σας. οσο σκληρο και να ακουγεται έτσι ειναι. αμα το κρατησεις δεν θα καταστρεψεις μονο την δικια σου ζωη αλλα και αυτης της ψυχουλας που ποιος ξερει ποσα θα στερηθει ή που θα καταληξει. αν αυριο μεθαυριο λυγισεις και το παρατησεις σε ενα ιδρυμα ή φτασεις σε σημειο να μην εχεις ουτε γαλα να το δωσεις αυτο δεν ειναι εγκλημα? ετσι δεν δολοφονεις την ανεμελη παιδικη του ηλικια? ωμο το ξερω αλλα ετσι ειναι. τωρα αν θες τη γνωμη μου σκεψου λογικα, ριξτο με βαρια καρδια (το ξερω για παντα θα το εχεις τυψεις και δεν θα το ξεχασεις) και ξεκινα αντισυλληπτικα. δυστυχως ετσι ειναι. προσεχουμε για να μην εχουμε και αμα δεν προσεξουμε τρεχουμε! μην βλεπεις το περιβαλλον σου ως τερατα και δολοφονους. ειναι φρικαρισμενοι και τρεχουν να μαζεψουν τα αμαζεφτα...

Νομίζω πως για να πάρουμε μια σωστή απόφαση πρέπει να γνωρίζουμε και τις επιπτώσεις των επιλογών μας.Είναι ξεκάθαρο και λογικό πως η κοπέλα έχει άγνοια κινδύνου.Στα μάτια μου αυτό φαίνεται τυχοδιωκτισμός...Άρα ότι και να γράφετε οτι κι αν αποφασίσει το κορίτσι θα είναι θέμα τύχης το πως θα εξελιχθεί. Λέει πως θα το πάρει και θα φύγει απο το σπίτι το μωρό...γλυκειά μου το μωρό δεν τρέφεται με αέρα.Όπως και να έχει όμως η ζωή λένε είναι για τους τολμηρούς εύχομαι να το επιβεβαιώσεις για το καλό μιας ζωής, απλά μην αυταπατάσαι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα!

ΟΚ δεν καταλαβαίνεις ότι η έκτρωση δεν είναι κάτι το ανήθικο ή το . Το παιδί το ρώτησες αν θέλησε να γενηθεί με σένα για μάνα; Γιατί δεν ακούγεσαι και η πιο πετυχημένη άνθρωπος, αν συνεχίσεις έτσι μάλλον για white trash προορίζεσαι αν το πας έτσι. Άντε βελτίωσε λίγο την ζωή σου, απέκτησε ένα σταθερό εισόδημα, εξασφάλισε ένα μέλλον για το wanna be παιδί σου και μετά ξαναμένεις έγκυος ή ακόμα καλύτερα υιοθετείς. Έκτρωση χθες.

Καλο κουραγιο σου ευχομαι.Πιστευω πως κανεις το σωστο.Οτι αποφαση κ αν παρεις γι αυτο το παιδι αν ειναι με αγαπη προς αυτο θα ειναι σωστη.Δοκιμασε να ερθεις και σε επαφη με τις διαφορες Κοινωνικες Υπηρεσιες, μπορει και να σε βοηθησουν, ποτε δεν ξερεις. Καλη τυχη!!!

Τελικα τι θα κανει η ανωριμη και εντελως αδικαιολογητη μελλουσα μητερα δεν εχει σημασια .. Σημασια εχει οτι στα παιδια που αρχιζουν τη σεξουαλικη ζωη τους ολο και πιο νωρις ,τωρα πια, οχι γιατι ειναι πιο ωριμα αλλα γιατι ετσι επιβαλλει η μοδα δεν εχουν δοθει τα απαραιτητα εφοδια και σεξουαλικη παιδεια απο τους ιδιους τους τους γονεις...Καποτα γαμω το στανιο μου ειναι τοσο απλο!!!!! Επειδη ο μαγκας ηθελε να νιωθει παραπανω ευχαριστηση και επειδη η αλλη το δεχτηκε η επειδη βαριοντουσαν να αγορασουν καποτες ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΠΑΙΔΙΑ !!!!!Αντε να εξηγησεις στο παιδι σου οτι γεννηθηκε γιατι ο πατερας του δε γουσταρε τις καποτες και η μανα του του εκανε ολα τα χατηρια... Τι τραγικο ρε γαμωτο .. Δεν συγχωρουνται αυτα και η μικρη ειναι αδικαιολογητη το ιδιο και ο μπαμιας που δεν μπορει να φοραει καποτες γιατι δεν νιωθει καλα ... Πολυ την παραχαιδευετε εδω μεσα και η ζωη δεν ειναι μονο κατανοηση και υποστηριξη ειναι και αναγνωριση λαθους και αυτοκριτικη και να υποστεις τις συνεπειες των πραξεων σου...Επειδη ηξερε το ρισκο επειδη ειναι 17 και οχι 12 δεν εχει καμια δικαιολογια και δεν χρειαζεται κανενα χαιδεμα απο κανεναν εκανε λαθος και το τι θα κανει με αυτο ειναι δικη της δουλεια και κανενος αλλου.. Λυπαμαι μονο το παιδι που θα γεννηθει χωρις πατερα και ολους τους γυρω που θα ξεπουπουλιαστουν γιατι το παιδι τους εκανε ενα λαθος...Οσο για τη κοπελα θα εχει περιοπτη θεση στην κατηγορια των μονογονεικων οικογενειων που δυστυχως τωρα πια κανουν θραυση .. Ολα αυτα απο ενα λαθος ...

Είσαι ανεύθυνη και ανώριμη κι όταν φτάσεις σε σημεία που δεν θα θες θα το σκεφτείς καλύτερα αλλα τότε θα είναι αργα.

Ριξτο,χωρις δευτερη σκεψη.!Θα ταλαιπωρησεις πολυ κοσμο και εν'τελει θα την πληρωσει το παιδακι.Χωρις βοηθεια δεν μπορεις,τελεια και παυλα.Οταν γινεις πιο υπευθυνη,μεγαλωνοντας,θα κανεις παιδι-α,γιατι τωρα δεν εισαι..Και να ξερεις το να κανεις ενα παιδι πρεπει να ειναι αποφαση και των δυο.Αντε.

Και δεν μου βρε κοπελια, τι θα τρωει το παιδι αν φυγεις απο το σπιτι? Ξερεις ποσα παιρνουν οι παιδιατροι καθε μηνα για να νεογνα?? Μη σκεφτεσετε εγωιστικα! δεν ειναι κακο να κανεις εκτρωση, κακο ειναι να φερνεις ενα πλασμα (ειτε ανθρωπος ειτε ζωο) στην ζωη χωρις να εχεις υπολογισει τις αναγκες του.

Ειπωθηκαν πολλα και καλα υπερ της εκτρωσης και κατα, υπερ του να μεγαλωνεις ενα παιδι της καρδιας σου με δυσκολιες και κατα κλπ κλπ αλλα θα ηθελα να επισημανω: ΜΕ ΤΟΣΑ ΜΕΣΑ ΑΝΤΙΣΥΛΙΠΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ!Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!

Αν είσαι τόσο ώριμη και συνειδητοποιημένη γλυκιά μου,τότε γιατί το γράφεις στις εξομολογήσεις;;Go on,γέννησέ το και ανάθρεψέ το όπως σε φωτίσει.Είναι γλυκιά η εφηβεία,δεν έχω δίκιο;

Αν και είναι ένα θέμα που θεωρώ ότι δεν μπορώ να σχολιάσω, ειδικά ανώνυμα από εδώ, θέλω να σταθώ σε ένα σχόλιο δικό σου που νομίζω είναι η ουσία του θέματος.. Ναι μεν θέλεις να γεννήσεις αυτό το παιδί ενάντια στην γνώμη των υπολοίπων, και μπράβο σου, γιατί εν μέρει τιμά τον ηθικό κώδικα που έχεις σαν άτομο,ότι δεν θέλεις να σκοτώσεις αυτό το πλάσμα (και δεν θα το πάω σαν αμαρτία και τα ρέστα, γιατί προσωπικά δεν είμαι θρήσκα και δεν ξέρω αν είσαι και εσύ)και αναλαμβάνεις την ευθύνη της πράξης σου. Αλλά θεωρείς ότι το παιδί αυτό σου καταστρέφει τη ζωή, και εν μέρει έχεις δίκιο. Ακόμα είσαι μαθήτρια, δεν έχεις περάσει σε μια σχολή, δεν έχεις δουλέψει, δεν έχεις μείνει ποτέ μόνη σου, δεν έχεις δει και ζήσει ακόμα πράγματα. Και πιθανόν, εφόσον κρατήσεις αυτό το παιδί, δεν θα τα δεις και τα ζήσεις ποτέ... Είσαι σίγουρη πως αύριο μεθαύριο δεν θα γυρίσεις να πεις (και δυστυχώς μπορεί και μπροστά στο παιδί) ότι στερήθηκες τα όντως πιο όμορφα και ξέγνοιαστα χρόνια σου για χάρη του? Οι γονείς σου, από τους οποίους αυτή τη στιγμή εξαρτάσαι 100%, ξέρουν κάτι παραπάνω και σε προτρέπουν να πας στο γιατρό. Γιατί είμαι σίγουρη πως δεν θα σε αφήσουν στο δρόμο και θα σε βοηθήσουν και ηθικά και ψυχικά, και οικονομικά. Αλλά είσαι παιδί ακόμα... Όχι ότι η έκτρωση είναι λύση, για εμένα δεν είναι. Εγώ δεν θα σε κρίνω, αν ήταν ανευθυνότητα ή όχι, γιατί δεν ξέρω τι και πως έγινε, ακόμα και με προφύλαξη υπάρχει πάντα ο "κίνδυνος". Και θέλω να πιστεύω πως προσέχεις γενικά, γιατί η εγκυμοσύνη δεν είναι ο μόνος κίνδυνος, υπάρχουν πολύ χειρότερα, που σου στερούν την υγεία και ίσως και τη ζωή σου. Το αν είναι ή όχι φόνος, είναι ένα περίεργο ζήτημα. Αυτό το πλασματάκι στην κοιλιά σου, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος εξαιτίας των επιλογών σου είναι ζωντανός αυτή τη στιγμή, είτε είναι έμβρυο είτε κανονικό μωράκι. Και πιθανόν, θες να το κρατήσεις, γιατί το αισθάνεσαι έμβιο,να αναπτύσσεται και να ζει μέσα σου (δεν έχω μείνει ποτέ έγκυος και κάνω εικασίες).. Αλλά ένα έμβρυο δεν θα είναι πάντα στην κοιλιά σου. Ούτε θα είναι το μωράκι που θα σε βοηθάει και η μάνα σου να προσέχεις. Θα γίνει παιδάκι, έφηβος και πάει λέγοντας.. Μπορείς εσύ ΤΩΡΑ να γίνεις γονιός? Γιατί διαφέρει το "θα γίνω μανά" από το "θα γίνω γονιός"... Γονιός σημαίνει ΕΥΘΥΝΗ, ευθύνη για την οικονομική του στήριξη, την ανατροφή του,την ανάπτυξη, την ψυχολογική του υγεία, όλα.. Σημαίνει αυταπάρνηση, υπευθυνότητα και δυσκολίες... Και στα 17 είναι ναι μεν εύκολο να το δεις πιο "ρομαντικά", να θες να κάνεις το σωστό.. Και αν μη τι άλλο, δεν πιστεύω ότι οι γονείς σου θα σε άφηναν έτσι στο δρόμο... Αλλά στα 20 σου?? Αν όλα πάνε καλά,οι συμφοιτήτριες σου τότε θα κάνουν τις πρώτες σχέσεις τους, θα βγαίνουν τα Σάββατα μέχρι το πρωί, θα πηγαίνουν εκδρομές, διακοπές, βόλτες και ότι άλλο.. Εσύ, θα έχεις ένα παιδάκι 3 χρονών, που θα είναι στην ηλικία που τα παιδάκια περνάνε αρρώστιες, αλλάζουν σιγά σιγά δοντάκια, αρχίζουν και ξεπετάγονται κτλ κτλ.. Τι θα κάνεις τότε?? Θα το δίνεις στη μαμά σου για να βγεις? Δεν γίνεται έτσι και θα το βιώσεις έμπρακτα..Σε γενικές γραμμές, δεν είμαι σύμφωνη με την έκτρωση, αλλά δεν είμαι και αντίθετη. Ναι είναι ζωντανός οργανισμός και για εμένα είναι κρίμα να το "αφαιρέσεις" έτσι. όπως και είναι κρίμα γενικά, γιατί μιλάμε για μια επίπονη διαδικασία τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά. Δεν είναι κάτι που το κάνεις ελαφριά τη καρδία και δυστυχώς σε τόσο μικρή ηλικία και σε μία πρώτη εγκυμοσύνη, μπορεί να σου δημιουργήσει αργότερα προβλήματα (από εμπειρία γνωστής μου). Αλλά δεν θα είναι πιο κρίμα, να γεννήσεις ένα παιδί τη στιγμή που λες ότι θα σου καταστρέψει την ζωή?? Είμαι 22 χρονών,κάνω πτυχιακή και δουλευω ημιαπασχοληση και στην παρούσα φάση αν βρισκόμουν εγώ στη θέση σου δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να ανταπεξέλθω εύκολα, και ειδικά χωρίς στήριξη, ηθική και οικονομική. Ούτε το να γεννήσεις και να δώσεις το παιδί για υιοθεσία είναι λύση. Γιατί μπορεί να σταθεί τυχερό και να το υιοθετήσει ένα ζευγάρι που θα είναι ικανό να του δώσει αγάπη και ότι χρειάζεται αλλά ποιος θα σου το εγγυηθεί αυτό? Στην Ελλάδα, η υιοθεσία είναι μια δύσκολη, επίπονη διαδικασία γεμάτη γραφειοκρατία και δυστυχώς τα ιδρύματα είναι γεμάτα παιδάκια.Αυτή σου η αποφασιστικότητα τώρα, μακάρι να σου δώσει δύναμη, θέληση και πείσμα, να τα καταφέρεις σε ότι και αν διαλέξεις, είτε να το κρατήσεις είτε όχι. Και καλό θα είναι να συζητήσεις ψύχραιμα και με υπευθυνότητα με τους δικούς σου για το τι θα κάνετε, γιατί εδώ δυστυχώς δεν πράττειςς μόνη σου, και το ξέρεις. Ότι και αν διαλέξεις, τους χρειάζεσαι, για στήριξη. Για εμένα, καλά κάνεις μεν αλλά η τελική σου απόφαση πρέπει να γίνει άμεσα και υπεύθυνα. Μιλάμε όχι για μία ζωή, αλλά πολλές. Είναι αυτου του πλάσματος, η δική σου που θα αλλάξει άρδην( ξέχνα τα όσα ξέρεις μέχρι τώρα), είναι των δικών σου, όλων. Ο φίλος σου από ότι λες δεν θέλει να γίνει πατέρας, κάθετα, και εν μέρει δεν τον αδικώ. Είναι πολύ μικρός και αυτός, και αναγνωρίζει την όποια ανευθυνότητα του. Μην ξεχνάς, ότι αν εσύ γεννήσεις, θα έχει πιθανόν σε αυτό το παιδί, που θα είναι και παιδί του, ευθύνη. Ευθύνη γονεϊκή,ηθική, οικονομική. Και ξέρει ότι το να αντεπεξέλθει σε όλο αυτό θα είναι έως και ακατόρθωτο.Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν είναι ούτε η εποχή τέτοια ούτε οι καταστάσεις που να το επιτρέπουν. Και είστε πολύ μικροί και οι δύο για να το κάνετε συνειδητά και υπεύθυνα όλο αυτό. Και ας είναι το σωστό...Δεν είναι 1-2 χρόνια, δεν 1-2 δυσκολίες, δεν είναι 100-200 ευρώ, δεν είναι εκδρομή, δεν θα έχει πλάκα και δεν θα σας παίρνει για λάθη. Μιλάμε για μια ανθρώπινη ψυχή, που σήμερα είναι ένα έμβρυο αλλά μεθαύριο θα είναι ένα ανθρωπάκι, με ιδέες, συναισθήματα, αντίληψη του περιβάλλοντος του και δικό του χαρακτήρα. Μπορείτε να το κάνετε αυτό? Μπορείς εσύ, έστω και μόνη σου,σε αυτή την ηλικία να κάνεις όσα έχουν κάνει και οι 2 γονείς σου μέχρι τώρα για εσένα? Μπορείς να στερηθείς πράγματα και να ωριμάσεις απότομα και κυρίως αρκετά για να τα κάνεις όλα αυτά, και να φέρεις όχι απλά μια νέα ζωή στον κόσμο αλλά και έναν νέο άνθρωπο στην κοινωνία? Αν ναι, τότε μπράβο σου και μακάρι να πάνε όλα καλά. Αν όχι όμως, θα πρέπει να φανείς δυνατή, και να κάνεις ότι καλύτερο μπορεί να γίνει σε αυτή τη κατάσταση, και να βγεις πιο δυνατή από όλο αυτό. Η ζωή είναι πολύ μικρή, το ίδιο και εσύ για να στερηθείς πράγματα και να στερήσεις και από αυτό το παιδί πράγματα. Είσαι ακόμα παιδί και εσύ.Σου στέλνω όλες μου τις ευχές, να πράξεις όπως εσύ νομίζεις ότι μπορείς και ότι μα ότι και να διαλέξεις, να έχει αίσια τροπή. Και μην αποξενώνεις τους δικούς σου, άκου τους... Εύχομαι μόνο ότι καλύτερο για εσένα, και αυτό το πραγματικά σκληρό μάθημα να σου δίδαξε πράγματα που όσο και να ηθικολογούμε εμείς εδώ και οι άλλοι γύρω σου να μην μπορούμε να πούμε. Πραγματικά, ότι καλύτερο κοριτσάκι μου....