ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω 3 μηνες σχεση (εχουν προηγηθει 2 μηνες γνωριμιας) με μια κοπελα την οποια ερωτετηκα κεραυνοβολα και αισθανομαι καποια πραγματα. Αν και μεχρι στιγμης ολα ηταν μελι γαλα το τελευταιο διαστημα η κοπελα μου εχει αλλαξει τρομερα συμπεριφορα. Συνεχεια γκρινιαζει και με κατηγορει. Βασικα περασαμε ενα καλοκαιρι απιστευτο ολο βολτες και χαρα. απο τον προηγουμενο μην αρχησα να δουλευω εφυγε και οι κοπελα ενα διαστημα για την σχολη της και τωρα που γυρισε ειναι μεσα στην γκρινια και τα νευρα. Αρχιζει να εχει απαιτησεις ταξιδια και βολτες συνεχεια και στο ακουσμα της αρνησης μου αρχιζει και φωναζει. Ειδικοτερα το σκ αναγκαστηκα κυριολεκτικα γιατι εβαλε τσιριδες να νοικιασω ξενοδοχειο στην διπλανη πόλη να μεινουμε 1 βραδυ ΣΚ για να αλλαξει παραστασεις. Τελος παντων το θεμα ξεκιναει ως εξης. καταγομαι απο ευκαταστατη οικογενεια αλλα στα 28 μου δεν θελω να ζηταω λεφτα απο τους δικους μου και δεν εχω δικο μου αυτοκινητο. εργαζομαι, αμοιβομαι ετσι κι ετσι, μου δινουν και οι δικοι μου αν χρειαστω, παιρνω και το αμαξι τους οταν δεν εχω δουλεια αλλα δεν θελω να ζηταω για λουσα και ταξιδια. αισθανομαι ασθημα οταν και οι ιδιοι δεν πανε. το ειχα εξηγησει την κοπελα μου απο την πρωτη κιολας φορα που βγηκαμε οτι προσπαθω να ειμαι ανεξαρτητος και μαλιστα ειχε ξετρελαθει με το οτι δεν στηριζομαι στους δικους μου. Τωρα ομως οχι μονο μου θελει οπωσδηποτε να κλεισουμε διακοπες απο τωρα για τα Χριστουγεννα σε 5 στερο ξενοδοχειο, οχι μονο θελει συνεχεια βολτες αλλα κιολας μου βαζει χερι να εξηγησω ταχα μου στους δικους μου γιατι ΠΡΕΠΕΙ να μου δωσουν λεφτα για να κανω ολα αυτα. Μαλιστα της εξηγω πως δεν θελω να ζηταω κι αυτη μου βαζει παλι της φωνες. Δεν ξερω ρε παιδια ειμαι εγω υπερβολικος; γυρισε και μου ειπε πως νιωθει την σχεση μας στασιμη και δεν παει μπροστα και πως καπως σαν να βαλτωσε. ειναι 3 μηνας, εγω θελω να την βλεπω συνεχεια και να ειμαστε συνεχεια αγκαλιτσα και να την πειραζω, αυτη λεει αλλα. τι κανω λαθος; εκανα μια υποχωρηση την πηγα καπου και αντ αυτου γυρισε και μου ειπε πως για να την παω της το εβγαλα απο την μυτη. θελω να ειναι χαρουμενη κι ευτυχισμενη αλλα δεν μπορω και δεν ξερω γιατι. τι εχει παθει; της εχω δωσει προτεραιοτητα. ανεξαρτητος κουρασης θα κατσω να την δω ολη μερα και θα αγνοησω οτιδηποτε αλλο για χαρη της. τον τελευταιο καιρο μαλιστα αρχιζω να αισθανομαι και δυστυχισμενος και καπως απελπισμενα. σαν να εχω ενα ατομο τοξικο που μου ρουφαει ολη την ενεργεια και δεν εχω να δωσω κατι αλλο. τι γινεται;